In de vakantieperiode, zonder vast werkritme, vloeien de dagen in elkaar over. Vrijdag lijkt zaterdag. Hele lange weekenden. Wanneer hadden we ook al weer de laatste regenbui. Is het pas een week geleden dat we Open Tuinen hadden? Het lijkt veel langer geleden, maar de kalender zegt: precies 1 week.
Nog even een terugblik, op een mooi weekend. Zondag middag de meeste mensen, een komen en gaan. Ook een meneer met zijn vrouw in een rolstoel. Daar is onze tuin niet op ingericht. Flink duwen door het grindpad. Het tuinpad op tot aan de vijver. En vanaf het centrale grasveld kon ze ook een en ander bekijken. Maar niet de uithoeken.
En tone een van de trouwe lezers van dit blog met een stok liep en gesteund werd door haar man, bedacht ik me: ook voor mensen slecht ter been is de tuin, met allerlei op- en afstapjes niet echt makkelijk. Een soort hindernisbaan. Veel bezoeker namen plantjes mee (had een voorraadje van het opgepotte spul te koop, die is nu iets kleiner).
De tijd is elastisch.
Soms uitgerekt, lekker langzaam.
Loom in de zon.
Dan weer ingekort.