Alles in en om onze tuin
Meestal maak ik de foto’s in de tuin tegenwoordig met mijn mobiele telefoon. Niet gek meestal, maar het verschil is wel duidelijk te zien als ik weer een keer met de grote camera en vooral de grote lens fotografeer. In deze tijd van het jaar, met veel licht, prima de camera zo in te stellen dat de voorgrond scherp en de achtergrond vaag wordt: veel bokeh. Een selectie van de foto’s van afgelopen weekend in eigen tuin. Klik op de foto’s voor grotere exemplaren op je scherm.
Ze bloeien maar kort: azalea’s en rododendrons. Nu is de tijd om eer nog even van te genieten. Nou misschien ben je al net te laat, de eerste zijn al weer uitgebloeid. Een beetje afhankelijk van de standplaats. Wij hebben onder andere deze oranje en gele. Ze stonden er al toen we hier kwamen wonen in 1992! Dus ze kunnen oud worden. Als de bloemen net afvallen zijn de meeldraden nog best decoratief, deerde foto.
Plan voor de toekomst: een paar extra azalea’s in de tuin.
Bionica is de wetenschap die zich bezighoudt met : afkijken van de natuur. Goed kijken naar planten en dieren en op basis daarvan nieuwe materialen of producten ontwikkelend. Het was wetenschappers opgevallen dat op bladweden van waterlelies de druppels gewoon als druppel blijven liggen. Het blad is waterafstotend, lijkt het wel. Op die eigenschap zijn allerlei buitenlakken en verven gebaseerd. Het water rolt er zo van af.
En wat denk je van klittenband. Je zou zeggen dat het niet echt een moeilijke uitvinding is als je zelf nagelkruid in de tuin hebt of in de natuur tegenkomt. De haakjes aan de zaden blijven perfect aan stoffen (of een vacht) hangen. Knikkend nagelkruid, geum rivale , is nu volop in bloei in onze tuin. Een zachtroze/oranje versie en ook een paar heel lichtgeel. De hommels zijn er dol op en blijkbaar is er flink wat stuifmeel te halen: let op de gele klompjes aan de flanken van de hommels.
Na de regenbuien van zaterdag halverwege de middag, brak al snel de zon weer door.
Met op de achtergrond nog de wegtrekkende grijze wolken, zijn de kleuren onvoorstelbaar helder.
Het bankje staat daar heel rustiek aan het einde van het grasveld, maar dat is maar voor 1 dag. Het staat daar alleen even geparkeerd -op het pad naar de vijver- omdat er geklust wordt aan onze houten fietsenschuur. Nieuwe deur en nieuwe onderste planken.
Nog niet de uitbundige grote groep van primula’s die ik bij de vijver zou willen zien, maar het begin is er. Vorige jaar een paar van deze primula’s gekocht op de plantjesmarkt in de Hortus, meteen gedeeld in rozetjes en op een te hete/ droge plek gezet. Bijna overleden door de droogte. Toen snel verplant naar een stukje in het nattige deel bij de vijver. Bijna overleden door slakkenvraat, maar toch gebloeid. Dit voorjaar wat ruimte om de primula’s heen vrijgemaakt van de sterk groeiende gele lis. Even dacht ik dat de slakken zouden winnen, maar nee, minstens 1 rozet van de primula is nu fors gegroeid (veel groter dan vorig jaar) en bloeit prachtig. De lichtroze P. Appleblossom lijkt ook in bloei te komen. De derde soort is verdwenen.
Zaterdagmiddag zette een dikke bui een flink deel van ons dorp onder water. Haalde het landelijk nieuws. Het was al weer een paar jaar geleden dat onze straat een rivier was. De straat staat dwars op de Hondsrug, en bij hevige regen stroomt het water via o.a. onze straat naar de lager gelegen delen. In een half uur zo’n millimeter of 30 (volgens onze regen meter die het niet helemaal bij kon houden); 50 mm volgens het KNMI.
Wij waren binnen bezig na de verbouwing het wandmeubel weer in elkaar te zetten. Een precies werkje, met verschillende vrij hangende onderdelen. Af en toe een blik naar buiten. En toen toch maar even van kijken toen we steeds meer water op straat zagen. De paadjes in de tuin uiteraard ook tijdelijk beekjes, maar dat trekt na een paar uur weer weg. De tuin met weinig bestrating kan heel goed dienst doen als spons.
Zo leuk, die dagelijkse bezoekjes van Erik de Eekhoorn. Als ie heel druk bezig is pinda’s en pitjes uit het kastje in de hazelaar te halen, kan ik er echt heel dicht bijkomen. Nog maar weer een paar plaatjes van eerder deze week. Enige ‘nadeel’ is dat we in het najaar zelf geen hazelnoten meer hebben. Die worden zorgvuldig door Erik en Erika verzameld.
En nu volop in bloei: de daslook in onze tuin. In de gefilterde schaduw van de grote rosa multiflora een tapijt van groen met witte sterren. De roos begint langzamerhand steeds groener te worden en zal over een paar weken zorgen voor complete schaduw. Maar nu nog even niet. Een perfecte plek voor de daslook. Iets té perfect misschien. Langs de roos liep ook een pad, dat is nu geannexeerd door de daslook. Net als vorig jaar neem ik me voor de daslook daar weg te halen … maar eerst nog even laten bloeien. Dat dacht ik vorig jaar ook. Later in de zomer was het blad al weg en verdween het pruimplan weer uit mijn gedachten. Of misschien kwam het wel door de roos, die in middels ook het hele pad overgroeide…
Waar de ‘grote’ of gewone tulp na een paar jaar verdwijnt en steeds minder goed bloeit (aaltjes), zijn de kleine botanische, of verwilderingstulpjes, ideaal voor tuinen (tuiniers) ware de bollen in de grond mogen blijven staan. Elegant en rond half april, op een zonnige dag, altijd weer aanleiding voor een glimlach. Zo schattig staan ze daar. Bij ons een aantal in de voortuin, maar ook al jaren in een grote aardewerken schaal.
In de grote bollenmand komen allerlei bollen door elkaar op, waaronder ook ‘gewone’ tulpen. Nu ja, gewoon… een van de tulpen is vlammend rood, geel.
