Vorig weekend heb ik de weelderige waterplantengroei in de vijver uitgedund. Vooral flinke bergen van het aarvederkruid, een zuurstofplant die het vijverwater prachtig helder houdt maar zo snel groet dat er bijna geen vrij wateroppervlak te zien is. Leuk om her en der wat dieper in het heldere water te kunnen kijken. Nu zijn ook de rozetten van de krabbescheer weer wat vrij gekomen. 24 uur laten uitdruipen op het bruggetje zodat de meeste beestjes eruit kunnen kruipen. Dinsdagochtend deed ik de planten in grote plastic zakken en bracht ik ze in de fietskar naar Willie. Voor haar loopeendjes, die weer dolenthousiast waren.
Categorie: Elders
Afscheid van een tuin
Wim is 94.
Hij gaat verhuizen.
Afgelopen vrijdag ging ik voor het laatst bij hem op bezoek op de plek waar ik de afgelopen 30 al heel vaak ben geweest. Soms in huis, meestal in de tuin. Kopje thee, praatje, en natuurlijk rondje door de tuin. Of twee. Deze keer bleef Wim op het terras, en liep ik alleen rond. Wim is niet zo goed meer ter been, en wil geen risico lopen op vallen, met rollator over de tuinpaadjes. Gek idee, dan dit binnenkort niet meer de tuin van Wim en Annet ( en vanaf 2016 van Wim alleen) is, maar van compleet nieuwe mensen. ‘Even aanwaaien’ kan dan niet meer. Voor Wim was het ook nog een beetje onwerkelijk. Komende week spullen inpakken, met favoriete stiefdochter Margreet, en dan begin juli verhuizen. Afscheid van de tuin, maar niet van Wim. Hij komt vlak bij ons wonen, een paar starten verderop, langs de route van een ommetje dat we vaak lopen. Appartement met terras. Geen tuin.
Als ‘aandenken’ nam ik een stekje mee van het roze rode open roosje op de foto.
“En dan te bedenken dat ik vroeger alle (latijnse) namen kende”, zegt Wim.
Wim is 94.
Hortus 19 juni
Weer even langs de Hortus, we waren vroeg, nog weinig mensen. Dus grote kans de kleine bruine reetjes weer even te zien. (gelukt) .Vaak gaan we -na binnenkomst- linksom. Door de Laarmantuin, de slingerpaadjes van het arboretum. Dan richting de Engelse tuin (waar nu veel witbloeiende penstemon staat, foto 1), langs de voedselarme plas weer terug, over de ‘bergen’ van de rotstuin, met heus klaterend watervalletje. Rondje door de Chinese tuin om het af te maken.
Op de tweede en derde foto, een leuke dwergversie van de geranium maccrorhyzum. Zelfde typische geurtje van het blad. Bij ons in de tuin is de gewone grote versie van de g. maccrorhyzum al uitgebloeid, maar dit dwergje bloeit nog volop.
Rood fluweel
Vorig weekend fietsrondje langs (de tuin van) Ina en Rindert. Regelmatig geweest, een mooie tuin die een doorkijkje heeft naar de weilanden en ruige graslanden naar het westen. Omzoomd door paar bomen en struiken, als een soort landschapsschilderij. Verder veel rozen (nu in bloei) en ander mooi spul. Zoals een twee jarige teunisbloem, die niet citroengeel, maar wat donkerder geel schijnt te zijn (meer als de vast teunisbloem). De uitgebloeide bloemen verkleuren dan een beetje naar oranjegeel. Rindert had deze eerder bij iemand anders in de tuin gezien, kreeg wat zaad mee, en is maar wat trots op de grote plant die nu tussen de stenen van het terras staat te bloeien. Her en der staat een zaailing, maar met de lange penwortels zijn de teunisbloemen (nu) niet makkelijk te verplaatsen. Makkelijker is zaaien. Afgesproken dat Rindert wat zaad voor mij verzamelt. Zie foto 1 en 5.
Rosa Mozart
De roos tegen de schuur/ garage was prachtig donkerrood, fluweelachtig. Moeilijk op de foto te krijgen, zeiden we tegen elkaar. De kleur komt meestal niet mooi uit (kleuren lopen een beetje dicht), vaak ook bij knalgele bloemen. Maar deze keer lukte het wonderbaarlijk goed š
Ardennen – Semois
Afgelopen week lekker gewandeld in de Ardennen, met Eddy en Ingrid. rondom de semois, een superkronkelende rivier, op de grens van de provincies Namen en (Belgisch) Luxemburg. OP een steenworp afstand van Frankrijk (Vodafone stuurde me een enthousiast bericht ‘welkom in Frankrijk’). Veel bos, kabbelende beekjes, wilde bloemen in de berm, kleine weggetjes en paadjes. Met overnachtingen in Vresse- sur-Semois (geen bakker, wel een brood automaat), Bouillon (van Godfried van B.) en Rochehaut.
Geveltuintjes
Woensdag een tripje naar Amsterdam, met een overnachting in Vestingstad Naarden. En donderdag via Odijk, waar Mieke woont, weer naar Groningen.
Altijd leuk om te kijken wat er op andere plekken groeit en bloeit. En leeft.
In Naarden ontdekten we een ooievaarsnest op de schoorsteen van het Vestinghotel. Het bleek de grote schoorsteen te zijn van de kamer (rechtsboven) waar wij sliepen. ’s Ochtends telefoon op selfie stand zo ver mogelijk uit het raam gestoken voor een foto van dichtbij: wel nest, de ooievaar niet gezien vanuit deze hoek. We hadden hem (of haar) wel horen klepperen toen we wakker werden.
Via een iets langere treinreis dan gepland naar Odijk (geen treinen tussen Utrecht Overvecht en Utrecht Centraal), Koffie en lunch en bijpraten met mijn zus. De eerste pioenen bloeiden. Die doen het heel goed bij haar in de tuin.
Bloemenweiden
Tuinbezoek Eef 16 mei
Afgelopen maandag op de fiets naar Noordlaren, tuinbezoekje bij Eef. Al vaker bij haar in de tuin geweest, in verschillende seizoenen. De kaatste keer was het koud en mistig en motregen. Deze keer prima weer, kopje koffie in de tuin (met zonnebril op). En uiteraard een wandeling door de tuin: het achterdeel is inmiddels een stuk bos geworden, alleen door de omringende weilanden gescheiden van het Noordlaarderbos. En dat is te merken ook. Eef had een aantal maanden geleden steeds allemaal putjes in de graspaden, soms een wat groter gat. Ze leende een infrarood camera, en de gatengraver werd op beeld vastgelegd: het bleken dassen te zijn, die uit het bos komen en lekker in de grond graven naar slakken en wormen.
De tuin in Pergola De gedraaide brug Eenbloemig parelgras Vanaf het terras Persicaria microc. “Silver Brown’ Zwarte roodstaart Eef
Voor de pergola groeit een flinke gebied met de zonnekroon, later in het jaar worden de planten met de zonnebloemachtige bloemen zo hoog dat je de dwarsbalk van de pergola helemaal niet meer ziet. Een paar jaar terug nam ik een flinke stek van de zonnekroon mee, de eerste twee jaar nioet erg goed aangeslagen, de slakken bleken ze te lusten. Maar dit jaar ziet het er goed uit. (Alhoewel, afgelopen week paar forse regenbuiken, dus slakkenvriendjes kunnen weer overal naar toe glijden…)
De brug: dat is een draaibrug geworden. Eef vertelt: met de vele regen vroeg in het jaar stond het water in de vijver ruim een halve meter hoger. De brug die oorspronkelijk dwars op de vijver lag, werd opgetild en draaide zich zelf 90 graden. Nu het water weer gezakt is ligt de brug in de lengte van de vijver, midden in het water. Meer een soort steiger.
Van het parelgras en de bijzondere persicaria nam ik een stukje mee, die staan inmiddels bij ons in de tuin. De persicaria wordt 90 cm hoog, groeit breed uit en bloeit van augustus tot oktober, net als twee andere perscaria’s microcephala die we al in de tuin hebben. Wit , dacht ik.
Plantenmarkt Zuid-Groningen
Samen de wereld wat mooier maken.
Deze uitnodiging kreeg ik toegestuurd door Michiel.
Michiel is hovenier en ik ken hem van de Wilde Planten Tuin Kring – Haren (nu IVN werkgroep).
Op zondagmiddag 5 juni organiseert hij een plantjes markt.
Woon je in de buurt van Groningen en wil je stekjes delen , ruilen, kopen of verkopen of tuin- en kamerplanten kopen. Je kunt luisteren naar een verhalenverteller en naar live muziek. Of mee gaan met de rondleiding door de ecotuin. Heb je zin om een handje te helpen, met koffie en thee, welkom op de Goeman Borgesiuslaan 245 in Groningen. Neem dan even contact op met Michiel. Zijn email staat op de fleurige uitnodigingposter.
Glimlach van een paaltje
Daar word ik vrolijk van.
’s Morgens vroeg aan het begin van een mooie lentedag
wordt ik vriendelijk toegelachen door dit paaltje.
Alsof ie nog knipoogt ook.
