Categorie: Tuin

Kievitsbloem of Zwolse tulp. De laatste naam omdat kievitsbloem van oudsher vaak langs de grote rivieren werden gevonden. Ze houden van natte voeten en bloeien in geblokt diep-roodpaars of creme-wit. In ons eigen ‘landschap’ bloeien alleen de roodgeblokte: onder de appelboom, in een grasveldje waar redelijk veel schaduw is. Op de achtergrond zie je de beukenhaag tussen ons en de buren. Net een bosrand toch? Tip voor als je stinzenplanten (lage planten) op de foto zet, gebruik het kikkerperspectief, vlak boven de grond.

De kievitsbloem is een plant om snel bij te zijn. Ik ga bijna elke dag even kijken als de planten bijna in bloei komen. Diverse ‘onverlaten’ hebben het op de bloemen en stengels gemunt. Zijn het niet de knalrode leliehaantjes, dan zijn het de slakken. Soms knagen ze de stengel door net onder de knop, of eten de bloemblaadjes voortijdig op.

Van de week zaten we ’s avonds aan de koffie op de bank, we kijken dan uit het raam naar het oosten, tegen het witte huis van de buren aan. En opeens stootten we elkaar aan, kijk nou, het huis is helemaal roze. Niet een beetje , maar echt intens roze. Vlug even naar buiten, en nu omgedraaid met gezicht naar het westen. Vanuit de achtertuin zagen we deze prachtige roze hemel. Het duurde maar even, een paar minuten later was de felle gloed al weer verdwenen.

Dat blijft lastig als je planten ’s zomers buiten hebt, en ’s winters binnen probeert te houden om te overwinteren. Wij hebben een aantal geurgeraniums boven in een koele slaapkamer. Dat gaat prima, 1 x per 2-3 weken druppie water. Eerdaags kunnen die wel even naar beneden en naar buiten. Begin van hun binnenperiode werden ze wel aangeknabbeld door diverse rupsen, die zich daar hadden genesteld.

Met de geranium maderense en een pelargonium (ooit als stekje van buren ‘bekomen.) zit dat heel anders. Die staan in de bijkeuken. Daar is het een graad of 15, maar niet erg licht. En vooral de maderense heeft dan veel last van beestjes. Op dit moment nog twee soorten luizen, die wel hardnekkig terug blijven komen. Een maand of twee geleden waren dat drie soorten, nu zie ik nog maar twee soorten luizen. Rozerode en knalgroene. Ze zitten vooral op de stengels van de jongste bladeren en op de onderkant van dit verse blad. Elke paar dagen weer plukken en pletten…

Wat een gedoe. Dit jaar ga ik de maderense zonder pot in de voortuin zetten. Na de laatste kans op vorst. En dan laat ik hm daar in de grond….. Wie weet gaat ie dan eindelijk bloeien (is een driejarige).

Gister, zaterdag, was het prachtig weer.
Het is half maart, en we zien de bruine kikker mannetjes, rondplonzen in de vijver. De kikkerdames zijn nog niet allemaal gearriveerd, want de mannen hangen nog wat verspreid rond. Wachtend op het grote feest. We speuren de vijver af of we de eerste klomp kikkerdril zien. Zaterdag nog niet, maar zondag ochtend (17 maart) wel. De eerste klomp. Morgen ongetwijfeld meer.

Eind van de middag schijnt de namiddag zon langs het huis en licht de eerste bloemen van de sierpeer mooi aan. Paar weken eerder dan andere jaren openen de eerste bloempjes zich. Elke bloem een nieuw kunstwerkje, een subtiel samenstel van meeldraden en stamper, omringd door delicate wit-kanten bloemblaadjes.

De een na laatste grote pol prachtriet (siergras) is gekortwiekt. Nu staat er nog 1 in de voortuin. Het grasveld is een hobbelig knollenveldje, dat zullen we binnenkort een keer maaien, en dan straks richting mei, weer niet. Of misschien al eerder stoppen met maaien, de natuur is zo vroeg dit jaar.

Voor de plantenmarkt half maart heb ik voor de kraam van de wildeplantentuinkring van IVN al vast wat planten opgepot. Buurman Reint was zo aardig/hulpvaardig om even met de auto met mij naar het tuincentrum te gaan om nieuwe potgrond te kopen. Langzamerhand komen er meer soorten turfvrije potgrond. In Gardeners’ World op de BBC spreekt presentator Monty Don al jaren over ‘peat free compost’. Opgepot: glanzende ooievaarsbekken en vaste teunisbloem, oenothera fruticosa. De laatste is geen inheemse wilde plant, komt uit het oosten van de VS.
Verder begonnen met de herfstframbozen bij de grond af te snoeien (instructie Monty Don; Jobs for the weekend).

Ondertussen was Eddy aan de gang met het de buitenkant van de serre. Eerst met borstel en emmertje, later met de hogedrukspuit van zelfde buurman Reint. Dat was een enorme klus en regelmatig zag ik een wolk van minidruppeltjes langskomen, terwijl ik op het tuinbakje planten zat op te potten. Zie onderste foto tussen de spijlen van het hek door. De serre was aan een kant een stuk schoner, Eddy liep met doorweekte schoenen (die staan nu in het drooghok te drogen) en natte broekspijpen rond.

Begin is er! Lente!
Gevierd met eerste glaasje witte wijn van het seizoen.
Binnen, dat wel. Buiten was het met 12 graden en wind nog iets te koud om stil te zitten.

Als we na een stukje fietsen of wandelen weer een beetje op tijd terugzijn, dan wil ik na een kopje thee wel weer even naar buiten. Zaterdag waren we tegen drie uur weer thuis. Prima de gelegenheid om nog even een tuinuurtje mee te pikken.

In deze tijd van het jaar geeft dat veel voldoening, je hebt eer van je werk. Ook als je maar één uur bezig bent en een flinke bos oude stengels weghaalt en opruimt. Of wat oud geraniumloof wegharkt. Het is de enige tijd van het jaar dat er her en der een stukje kale grond te zien is in onze tuin. Voordat de groeispurt van alle planten in het voorjaar de tuin weer veelkleurig en groen maakt….

Het is stinzenplantentijd, voorjaarsbollen tijd.
Mooi als het …
– niet te warm is, dan zijn ze zo snel uitgebloeid;
– niet te nat is, dan verregenen ze
– niet te vroeg warm is, dan zijn de slakken al wakker

De combinatie van 2 en 3 bleken dit jaar funest voor de sneeuwklokjes in onze tuin. Twee weken geleden veelbelovend de knoppen in het groen, met de belofte van bungelende klokjes een week later. En een week later (vorige week dus) …. bijna niets. De bloemen waren wel gaan bloeien maar de witte bloemblaadjes werden direct door de slakken afgeknaagd. Alleen de groene bloembodems waren nog zichtbaar. De foto die ik vorige week plaatste was een nepperd. In de zin dat het wel de sneeuwklokjes in onze tuin zijn, maar niet dit jaar. De foto is van een paar jaar geleden.

Veel krokussen die vorige week bloeiden zijn omgevallen, de dunne nekjes kunnen niet zo veel hebben. Bij de verre schuur staat een kluitje paarse krokussen, die zijn wat beschutter en als er dan even een zonnetje schijnt…. mooi glas in lood effect,

Het is nog te vroeg in het jaar om ’s avonds buiten te zitten.
Op het terras de zon langzaam zien ondergaan.
De hemel steeds donkerder zien worden.
Dat is voor de zomer.

De vleermuizen langs de bomen zien zoeven.
Een glas wijn in de hand, als een god in Frankrijk.
Maar dan in eigen tuin.
Dat is voor de later in het jaar.

Een kort moment van schoonheid, in februari.
Het asgrauwe licht van het donkere deel van de maan.
De weerkaatsing van het licht van de bijna ‘volle aarde’ op de maan.
Mooi in de achtertuin, in februari.