Als je ogen konden ruiken …

… dan zou je van deze foto’s de heerlijke geur van de skimmia’s kunnen opnemen.
Bij onze wandelingetje de afgelopen dagen gingen we steeds even stilstaan als er weer een wolk heerlijke bloemengeur onze neus in kwam. Steevast een bloeiende skimmia. Uitgebloeid vind ik het wat saaie struikjes, met hun wintergroene leerachtige blaadjes. Soms een beetje gelig. Maar in bloei, heerlijk. En net voor de bloei, vol met rode knopjes ook prachtig.

Als de zon er op staat zoemt de struik bijna van alle insecten. Die lusten wel een hapje nectar.

Skimmia weetjes

  • De eerste skimmia kwam in 1838 naar Europa en belandde in de kassen van Kew Gardens.
  • De Latijnse naam is in 1784 afgeleid van ‘Miyama shikimi’, de Japanse term voor skimmia.
  • Skimmia is van de wijnruitfamilie, net als citrusplanten. Kneus de blaadjes maar eens en ruik eraan.
  • De vrouwelijke planten vormen na de zomer trossen met opvallende bessen, als er een manlijke skimmia in de buurt is.
  • Mannelijke skimmia’s krijgen geen bessen, maar worden vaak geplant vanwege de grotere bloemtuilen en heerlijke geur. Je herkent een manlijke struik aan de gele meeldraden.
  • De skimmia japonica ‘Rubella’ is één van de meest bekende skimmia-cultivars. De skimmia japonica ‘Rubella’ is een mannelijke plant en krijgt dus geen bessen.
  • Skimmia’s vormen in het najaar, rond september, tuilen met ronde bloemknoppen die vervolgens in maart uit gaan komen.
  • De bloei gaat door tot ongeveer mei. Bij de ‘Rubella’ zijn de knoppen rood tot donkerroze van kleur. De bloemen zijn wit tot lichtroze.
  • Skimmia’s houden van halfschaduw, in te felle zon kunnen ze last krijgen van spint, en het blad kan geel verkleuren, of bruine randen krijgen.

Landschap met kievitsbloem

Kievitsbloem of Zwolse tulp. De laatste naam omdat kievitsbloem van oudsher vaak langs de grote rivieren werden gevonden. Ze houden van natte voeten en bloeien in geblokt diep-roodpaars of creme-wit. In ons eigen ‘landschap’ bloeien alleen de roodgeblokte: onder de appelboom, in een grasveldje waar redelijk veel schaduw is. Op de achtergrond zie je de beukenhaag tussen ons en de buren. Net een bosrand toch? Tip voor als je stinzenplanten (lage planten) op de foto zet, gebruik het kikkerperspectief, vlak boven de grond.

De kievitsbloem is een plant om snel bij te zijn. Ik ga bijna elke dag even kijken als de planten bijna in bloei komen. Diverse ‘onverlaten’ hebben het op de bloemen en stengels gemunt. Zijn het niet de knalrode leliehaantjes, dan zijn het de slakken. Soms knagen ze de stengel door net onder de knop, of eten de bloemblaadjes voortijdig op.

Roze Hemel

Van de week zaten we ’s avonds aan de koffie op de bank, we kijken dan uit het raam naar het oosten, tegen het witte huis van de buren aan. En opeens stootten we elkaar aan, kijk nou, het huis is helemaal roze. Niet een beetje , maar echt intens roze. Vlug even naar buiten, en nu omgedraaid met gezicht naar het westen. Vanuit de achtertuin zagen we deze prachtige roze hemel. Het duurde maar even, een paar minuten later was de felle gloed al weer verdwenen.

Maderense belaagd

Dat blijft lastig als je planten ’s zomers buiten hebt, en ’s winters binnen probeert te houden om te overwinteren. Wij hebben een aantal geurgeraniums boven in een koele slaapkamer. Dat gaat prima, 1 x per 2-3 weken druppie water. Eerdaags kunnen die wel even naar beneden en naar buiten. Begin van hun binnenperiode werden ze wel aangeknabbeld door diverse rupsen, die zich daar hadden genesteld.

Met de geranium maderense en een pelargonium (ooit als stekje van buren ‘bekomen.) zit dat heel anders. Die staan in de bijkeuken. Daar is het een graad of 15, maar niet erg licht. En vooral de maderense heeft dan veel last van beestjes. Op dit moment nog twee soorten luizen, die wel hardnekkig terug blijven komen. Een maand of twee geleden waren dat drie soorten, nu zie ik nog maar twee soorten luizen. Rozerode en knalgroene. Ze zitten vooral op de stengels van de jongste bladeren en op de onderkant van dit verse blad. Elke paar dagen weer plukken en pletten…

Wat een gedoe. Dit jaar ga ik de maderense zonder pot in de voortuin zetten. Na de laatste kans op vorst. En dan laat ik hm daar in de grond….. Wie weet gaat ie dan eindelijk bloeien (is een driejarige).

Meer over kikkers

Een week later: een enorme grijze kikkereitjes-brei in het ondiepe deel van de vijver. Er hangen nog wat mannetjes bruine kikkers rond. Dames bruinen kikker lijken inmiddels weer vertrokken, het land op. De reiger zag waarschijnlijk zijn kans schoon toen de kikkers alleen aandacht voor elkaar hadden en iet voor de omgeving. Maar toch verschrikt en laten vallen: op onze oprit, een heel stuk van de vijver vandaan lag een dode bruine kikker. Of … een andere beest is er mee aan de sjouw gegaan.

Hoe dan ook. Verse voorraad bruine kikkers is ‘in aanbouw’.

Gansjes tellen

Tussen de korte felle buien door zagen we een droog moment van 11:45 – 13:00 uur aankomen op de buienradar. Snel boterhammetjes gesmeerd en op pad door het dorp voor een ommetje. Ook even door het park, het Boeremapark. Paartje nijlganzen met jongen. Nog evenveel als in het krantenberichtje van het lokale ‘sufferdje’ 10 dagen geleden. Pa en Ma nijlgans letten goed op.

Toen we langs kwamen lopen werd het kroost gesommeerd naar de waterkant te komen, en Pa gaf luid sissend aan dat hij niet van onze nabijheid gediend was.

Klik op de foto voor een groter exemplaar: maakt het makkelijker te tellen hoeveel jongen er zijn.

NatuurLeek

NatuurLeek. Typfout?
Nee NatuurLeek ipv Natuurlijk is de naam van de website van Frans : NatuurLeek.nl. Frans woont in Leek, en we spraken elkaar kort geleden in de Hortus. Ik vroeg hem of hij interesse had om als vrijwilliger in de Hortus een bijdrage te leveren aan een nieuw project, nieuw educatief stukje tuin (*). Meer informatie volgt later.

Na het gesprek sprong ik op de fiets naar huis en Frans ging nog wat foto’s maken in de Hortus. Zie hier een paar resultaten. Ook het Narcisje is van Frans.

*) Hij zei ja.