Aan aantal berm-perken in het dorp Haren zijn een aantal jaren geleden gevuld met kleine rozenstruikjes (wellicht bijenweelde). In ieder geval lage struikjes met open bloemen. En die staan nu massaal te bloeien. Een lust voor het oog het vrolijke rood, roze, oranje, witte lint van rozen. Bv langs de Emmalaan, als je vanaf de A28 het dorp binnen komt rijden. Of langs de Jachtlaan, langs een deel van de als fietsstraat ingerichte straat.
Categorie: Elders
Helle Berlinerin
Tuinprogramma over de hampton Court flower show afgelopen week. Met onder andere Toby Buckland die bij een item over paadjes in de tuin zegt dat tuinpaden altijd ergens naar toe moeten lopen. Er moet een eye catcher aan het eind van een pad staan. Een opvallende plant of een beeld.
Hmm. In de voortuin hebben we een paadje dat doodloopt op …. een liguster haag. Vroeger was hier een uitgang, een poortje in de haag, maar die hebben we al lang geleden weggehaald. Het pad is er nog wel, handig als je de tuinkant van de heg moet snoeien. De straatkant kan gewoon vanaf de stoep gesnoeid worden. Toby zou het niet goed vinden: heen eye catcher aan het end van dit pad. Toch eens over nadenken.
Gister was ik even bij Willie op bezoek in de tuin. Daar was een mooi voorbeeld van een eyecather aan het eind van een pad. Een prachtig bloeiende pol hemerocallis. Het is de ‘Helle Berlinerin’, zegt Willie, en ze laat me een boekje met planten van Koen Jansen zien. Daar heeft ze hem gekocht. Dit jaar bloeit de Berlinerin uitzonderlijk mooi. Veel bloemen en er zijn ook nog heel veel knoppen. Echt een blikvanger.
Schrikdraad tegen slakken
Het is een experiment.
We hebben de indruk dat het werkt.
In ieder geval hebben de kolen en de boontjes er nog nooit zo goed bijgestaan.
Ik sta in de tuin van Jan en Tineke, een eindje verderop in de straat. Ze staan beiden in de tuin, de rozen de ‘dead headen’. En eerder op de dag hadden ze rigoureus geraniums tot de grond afgesnoeid.
Jullie hebben zeker ook naar Gardeners World gekeken gister, lach ik. In dat tuinprogramma op de vrijdagavond BBC 2, eindigt de presentator altijd met ‘Jobs for the weekend’. En deze keer inderdaad: blijf bij doorbloeiende rozen de uitgebloeide exemplaren afknippen. En ook advies om uitgebloeide vroege zomer (late lente) bloeiers bij de grond af te knippen. Niet alleen om meer ruimte te geven aan andere planten , maar ook om minder schaduwplekjes te geven aan de slakken. Dat laatste had ik nog niet eerder bedacht.
Terug naar het begin van dit blog. Het experiment dat Tineke me laat zien gaat ook over slakken. Of eigenlijk: het weghouden van slakken. Rondom de verhoogde bak waar de groenten in groeien heeft Jan twee ringen van schrikdraad vastgeniet en daar stroom opgezet mbt een 9 volt batterijtje. Boven het schrikdraad zie je ook nog het eerdere experiment: een koperen strip. Daar bleken de slakken zich weinig van aan te trekken.
Nederlandschappen
Natuurlijke of cultuurlandschappen.
Je kunt ze overal tegenkomen in Nederland.
Je hoeft alleen maar om je heen te kijken.
Een beetje afhankelijk van waar je woont natuurlijk.
Maar regelmatig op afstanden binnen een half uur van je huis.
Of nog minder.
Oude Schoenen
Ik was aan het opruimen en kwam nog een paar oude veiligheidsschoenen tegen. Van boven tip top in orde, maar met de rubber zolen was iets mis gegaan. Ze moeten bestand zijn tegen allerlei vervelende stoffen en s=zuren en scherpe voorwerpen…. maar niet tegen de tand des tijds. Het rubber was helemaal plakkerig geworden en gaf af aan mijn handen. En dus ook aan elk vloeroppervlak waar je over loopt.
In de kliko? Nee, eerst maar een tussenstop, als tuinschoen. Geconstateerd dat ze heel mooi glimmen als ze kletsnat zijn. Benieuwd hoe ze aan het eind van de zomer eruit zien.
NB. Toen we vorige week wandelden vanaf Roodeschool naar Uithuizermeeden kwamen we in het gehucht Oosternieland op verschillende plekken langs de weg ook beplante schoenen tegen…
Wilde Bloemen
Afgelopen weekend was Ingrid op bezoek en hebben we lekker gewandeld. Zaterdag ook met Pieter en Mirjam er bij van Wagenborgen naar Nieuwolda. Hier hadden de bewoners rijkelijk met wilde bloemen zaadmengselss gestrooid. Op verschillende plekken kwamen we prachtig bloeiende papavers tegen. Dit jaar opvallend hoog en rood. OP 15 juni was er zelfs een item over in het NOS journaal. En 16 juni in de krant. Droge zomers en daarna een nat voorjaar. Daar houden klaprozen van. Daarom dit jaar een enorme bloei van de klaprozen.
Zondag wat ingetogener bloemen. Wandelen vanuit Roodeschool via Oosternieland, Paapstil, Oldenzijl, langs oostrand Uithuizen, Uithuizermeeden en terug naar Roodeschool (18 km).
Een bankje met mijn naam erop
Er is een plaatsje met een ovaal plein.
Een ovaal plein van rode klinkers .
Van gevel tot gevel beklinkerd.
Op dat plein een blauw bankje.
Een bankje met mijn naam er op.
Een bankje met mij er op.
Er is een plaatsje met een hoge toren.
Wit met hemelsblauw gekleurd.
Hoog boven de huizen en boerderijen.
Wie weet waar dit is?
Orchidee
Vlak bij ons is een revalidatiecentrum , waarvan we tijdens onze ommetjes regelmatig een stukje tuin meepikken. Een beetje parkachtig, veel gras en een grote vijver. Toen we daar afgelopen vrijdag langsliepen zagen we opeens een heleboel orchideeën in bloei valk aan de rand van de vijver. Intens paars roze.
Volgens de app plant.net is het 54% zeker de brede orchis. 19% kans de rietorchis. Volgens de app dan. Maar eigenlijk moet ik er nog een keer heen om het blad beter te fotograferen….. Daar zou het onderscheid duidelijker uit moeten blijken.
Stoffel
Da’s ook wat. Afgelopen vrijdag was het ruim 25 graden en na een fietstochtje naar Eelde om iets op te halen was ik bijna weer thuis (nog 1 bocht op) toen ik uit een ooghoek iets vreemds zag op het parkeerterrein van de Emma flat. Midden in de blokkerende zon zat een forse schildpad. Pootjes ingetrokken, koppie naar buiten, rondkijkend.
Ik stapte af en liep er naar toe en besloot het dier op een plekje met wat groen te zetten. eerst op grasveldje naast de parkeerplaats. Daarna bedacht ik me dat het wandelpad achter de plats langs (daar lopen we heel vaak langs op 1 van onze ommetjes nog beter was: buiten bereik van auto’s op de parkeerplaats, water vlakbij, variatie aan planten.
Toen ik klein was had ik zelf twee schildpadden, Schildje en Padje, heten ze, dus ik wist hoe ik ze moest oppakken. Alleen waren de vroegere schildpadjes klein, makkelijk met 1 hand op te pakken. Voor deze joekel had ik beide handen nodig. Wetend dat een schildpad venijnig kan bijten, pakte ik hem (of haar) zorgvuldig op aan de zijkanten van het schild, buiten bereik van een eventuele happende kop. Bleek niet nodig: Stoffel trok koppie nog een beetje verder in. Verrassend zwaar, zo’n twee melkpakken (2 kilo). Ik bleef nog even staan kijken, maar Stoffel nam het zekere voor het onzekere en bleek nog even helemaal binnen.
Thuis liet ik de foto’s zien. Kijk nou toch. Waarschijnlijk een schildpad die iemand thuis gehouden heeft en die te groot werd. Nadat ik op internet las dat je in gevonden schildpad nooit in de natuur moet achterlaten (en uitzetten!), ze horen hier niet, worden vaak als invasieve exoot beschouwd, en overleven vaak niet ons klimaat, ben ik nog terug gelopen. Met een emmer en een natte handdoek, volgens voorschrift. Een schildpad is zo langzaam, misschien zat ie er nog, dacht ik. Maar nee, niet meer gevonden, Stoffel was het hoge gras ingewandeld waar ik hem vlakbij had gezet, en heb ik niet meer teruggevonden.
Deze keer heb ik alleen aan de schildpad gedacht, en niet aan het effect dat deze op zijn omgeving kan hebben… Een volgende keer weet ik wat me te doen staat. Meenemen en dierenambulance bellen, zodat het beest naar een amfibieën opvang kan.
Wijds, water, weiden, vogels
Hemelvaartsdag 2021 bleek een perfecte fietsdag. Veel zon, aangenaam temperatuur (jas bleef in de fietstas). Weinig wind. We smeerden de boterhammetjes en kozen een richting noordwaarts. Het was noordenwind, niet heel hard, 1-2, maar als we kunnen kiezen dan beginnen we altijd tegen de wind in. Langs de westkant van centrum Groningen, langs Dorkwerd, Oostum, het Reitdiepgebied in. Prachtig blauw, lucht en water, groen weilanden en geel, paardebloemen. Het is een nat voorjaar geweest en dat is perfect voor de grutto (eindelijk, vorige jaar was dramatisch). We hoorden ze overal roepen.
Voor een heel bijzonder plaatje stapten we even af. Een stilleven van drie vogels op drie paaltjes: een scholekster (Bonte Piet), een grutto en een tureluur. Alsof ze voor ons poseerden.
Geen haast, en dan lekker op een bankje over het landschap uit kijken. En luisteren. Zoals bij Hekkum (leuk Ommetje vanuit Adorp te wandelen). Aan de noord en oostkant (Noorddijk, Kardinge, Engelbert) van Stad terug. Goed vijftig kilometer en een heerlijke tocht.
