Categorie: Elders

Fietsrondje 24 februari , stukje Drenthe. Mooi weer, kans pakken. Stevige zuidwesten wind, dus fietsen we ook om te beginnen naar het zuidwesten. Deels fietsknooppunten, deels gewoon de kant die het meest aantrekkelijk leek. Kleine weggetjes, deels klinkers, gebied tussen Eelde -Paterswolde, Winde, Bunne en Donderen. Zo kwamen we langs een heuse waterval. Wel een meter hoog. Nou ja, waterval…. eigenlijk is het een stuw, en wel de Bunnerstuw. Naast de stuw zagen we een soort steiger met een groot rooster erop. Dat bleek een vistrap te zijn. Allemaal bakken die in een grote zigzag trapsgewijs omhoog gingen van het lage deel van het Eelderdiep naar het hoge deel. Door het waterschap geplaatst om de vismigratie te ondersteunen. De vissen die hier komen kunnen de sprong niet in 1 keer halen. Maar wel in kleine stapjes, steeds een stukje omhoog tegen de stroom in.

Een klein stukje verder kwamen we langs een heel klein natuurreservaat, Bongeveen. Met vrije wandeling op wegen en paden. Een echt pad vonden we niet. Het was een soort ven, moerassig gebied, met een iets verhoogd dijkje er om heen. Een reep oud bos aan de achterkant en een stuk drassig weideland met een heleboel Schotse hooglanders. We liepen over het dijkje.
Om droge voeten te houden moesten we eerst recht op de runderen af. Heel voorzichtig. Zeker toen ze allemaal naar ons keken, en ook de liggende oefen gingen staan. Het bleef bij de starende blikken, en al snel ging het dijkje weer bij de koeien vandaan. We voelden hun blikken nog in onze rug prikken , dus nog een paar keer omkijken of ze toch niet stiekem achter ons aan kwamen. Al met al een wandelingetje van 20 minuten. Als je niet te hard loopt. En er stond een bankje aan het weggetje, meteen mooie lunchplek.
–> later nog even opgezocht: het Bongeveen blijkt een oude pingoruinete zijn, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Het dijkje is de wal rondom de pingoruine.

Als uitsmijter en om te laten zien dat het al weer langer licht is: de laatste middagzon van de zaterdagmiddag (27ste) nog even meegepikt op ons vaste rondje Moarweg

Heb je ze al eens gevonden, een van de de zwervende Happy Stones? Een rage die sinds kort ook door Nederland waart. Vrolijk beschilderde (kiezel0stenen worden op niet al te moeilijke plekjes buiten neergelegd. Met de bedoeling om mensen die hun (corona) wandelingetje door dorp , stad of wijk doen en zo’n steen vinden, even een vrolijk momentje hebben. Zomaar onverwacht, klein kadootje. Ik heb er nu drie gevonden: twee in Haren en 1 in Peize.

De derde had achterop een ‘Facebook ‘ symbooltje. Er blijken hele facebookpagina’s te zijn, waar gemaakte of gevonden stenen te zien zijn. Hele eenvoudige, tot echte kunstwerkjes. En zo las ik dat het de bedoeling is om de stenen ook weer verder te laten zwerven. Ze mogen nog even bij ons in de vensterbank blijven logeren.

We hebben een grindpad, dus als ik me verveel…. materiaal genoeg.

NB. Van Groentjelezer Paula hoorde ik dat zij ook aan hetschilderen is geslagen. Net iets te ver voor de dagelijkse ommetjes. Paula woont bij Beetsterzwaag. Ook daar een Happy Stones pagina 🙂

De weersvoorspelling voor dit weekend was simpel: HET IS LENTE. Dat betekent lekker naar buiten, als het enigszins kan. Vandaag maakten we er een combinatierondje van. Fietsen van Haren naar Peize. Fietsen bij de kerk geparkeerd, gympen omgewisseld voor wandelschoenen (je weet nooit hoe het met evt blubber staat) en op pad. Een km of 11, rondje ten zuiden en oosten van Peize. We hadden een leuke route beschrijving met wetenswaardigheden doorspekt. Ooit waren hier uitgestrekte heidevelden en venne,, tot aan Donderen, Bunne en Vries toe. In de 19e eeuw werd begonnen met het ontginnen van de ‘woeste gronden’ voor landbouw en veeteelt. Dat was toen relatief kleinschalig, rechthoekige veldjes met boomwallen erom heen. Die zijn er nog steeds. In de 20ste eeuw, vanaf 1957 werd het veel grootschaliger aangepakt. Nu in de winter liggen er enorme akkers braak. Later in het jara komt hier onder andere mais.

• 

• 

Nu weten we ook waarom de Kibbelslaglaan zo heet. Hier lag een strookje lang (slag =strook), waarvan niet helemaal duidelijk was van wie die strook was. Er werd over getwist en gekibbeld. De eigenaar was immers degene die er turf mocht steken …

We waren tegen half 1 weer bij de fietsen, en waren het laatste half uur geen bankje tegen gekomen. We peuzelden onze lunch op bij het bankje van het cafe (gesloten) van de kerk. En toen bij eerst via de Zuiderdijk en later de Noorderdijk weer huiswaarts gefietst. Mooie plaatjes over het drassige land van natuurgebied ‘De Onlanden’.

• 

• 

Heel gek: buiten tot 16 graden, volop zon. En in een paar greppels nog de sneeuwresten van de miniwinter van vorige week.

Alleen de eerste sneeuwdag, vorige week zondag 7 februari zijn we niet buiten geweest. Windkracht 7, sneeuwjachten, niet erg uitnodigend. We keken het eens aan. Maandag nog steeds erg veel wind, en gevoelstemperatuur ver onder nul. Pyjamabroek aan onder de bangebroek, muts op, handschoenen en bergschoenen aan en op pad. Behoorlijk brrr..

In de loop van de week werd het steeds zonniger. Muts nog wel, en nu ook zonnebril. Pyjamabroek niet meer nodig, bergschoenen wel handig. Sommige doorplekken werden ’s nachts weer opvriesplekken.

Op steeds meer plekken veel vertier op het ijs. Het Paterswoldse meer, Sassenhein, maar ook de vijver langs het populierenlaatje. Het meisje met de blauwe jas op de onderste foto nam eerste een hele lange aanloop (zeker 50 meter), rennend over het ijs, om dan 1 meter te glijden.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Klik op de foto’s voor grotere exemplaren.

Zaterdag rondje Paterswoldse meer.
Zondag rondje Frischeveen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Een feeërieke wandeling door het berijpte landschap rondom het Friescheveen, een meer op de grens van Drenthe en Groningen. Het Friescheveen ligt aan de zuidkant van de Meerweg. Direct ten noorden van deze weg tussen Haren en Paterswolde ligt het Paterswoldse meer.

We zijn al een maand of twee niet bij het Friescheveen geweest, het pad over het dijkje er naar toe was altijd al behoorlijk modderig, en door de grote aantallen corona-wandelaars is het een ware modderbaan geworden. Vannacht heeft het hier 7 graden gevroren en -met bergschoenen aan- durfden we het wel aan in de ochtend. De modderbanen zagen er spectaculair uit, maar n de ochtend prima te doen. Als je de ‘lage route’ richting de vogelkijkhut volgt kom je op enig moment langs een oude vuilnisbelt: in de jaren 20-30 van de vorige eeuw was hier een stortplaats van ijzer, glas en emaille. Recent is de dichte begroeiing rond een stuk van de stortplaats weggehaald, en omdat al het blad nu gevallen is en het moerassige stuk bevroren was, konden we het oud ijzer wat makkelijker bekijken. Heel surrealistisch om daar zo tussen het antieke afval te lopen.

Even zoeken op wat feiten over de geschiedins van de stortplaats stuitte ik op een tentoonstelling in het Noordelijk SCheepvaart museum in Groningen: Stort! heet de tentoonstelling en gaat over menselijk afval de laatste 10.000 jaar. Via de link een digitale rondleiding door Stort! Met ook een stukje door ‘onze’ vuilnisbelt.

Inmiddels zoveel ommetjes gemaakt afgelopen jaar, dat we zo ongeveer elk paadje en weggetje in het dorp kennen. Af en toe komt er verrassend nog een nieuw doorsteekje in beeld. Gister hadden we er een die toch dood bleek te lopen (of we moesten over een redelijk hoog hek klimmen, toch maar niet). Als we ons tuinpad aflopen is altijd de vraag: hoe wil je lopen?

Van lieverlee krijgen de ommetjes een eigen naam. Vandaag was Ommetje Oostwaarts aan de beurt. (kleine 1,5 uur). We wonen zelf redelijk aan de westkant van het dorp; deze route gaat vanuit huis zoveel mogelijk naar het oosten. Soms moeten we even naar het zuiden, of noorden, om dan weer oostwaarts te gaan. Tunneltje onder spoor door en weer verder naar het oosten. Eigenlijk is dit de zuidelijke variant van het Ommetje Oostwaarts, als we aan de rand van het dorp zijn gaan we naar het zuiden, de Ruigelaan. En zo een stukje langs de oostrand van Haren, via de gezellige wijk tuindorp en later het Boeremapark weer terug.

De wandeling was voor de lunch. ’s Middags nog even een klein uurtje de tuin is. Toen was de hemel even helemaal knalblauw.

We werden vanmorgen wakker met de bijna opkomende zon.
Nog zo laag dat er weinig warmte van af kwam en her en der een laagje rijp op de planten zat. Omdat vanmorgen het helderste weer voorspeld was gingen we meteen na de koffie een ommetje maken. Vanaf onze oprit zagen we een mooie halo rond de zon.

Rondje van vandaag ging langs visplas Sassenhein. We hebben deze route de laatste twee maanden niet genomen omdat het weggetje langs het meertje erg modderig is; de onverharde weg kan niet goed tegen zwaar werkverkeer en er zijn bouwwerkzaamheden aan een paar huisjes. Met paar graden vorst vannacht vertrouwden we erop dat de blubber een beetje bevroren was.

Grote gezamenlijke nieuwjaarsduik aan zee zit er niet in dit jaar.

Het kan ook anders:
– men hale op een rustig moment een blik zeewater op aan het strand.
– men bereide zich voor in eigen achtertuin en wacht op 12 :00 ‘smiddags
– plons

In de achtertuin in Houten.

Achteraf hoorde ik dat dat er -in beperkte oplage- de mogelijkheid was voor de ’thuisduikers’ (geinig woord) een blik zeewater te bestellen. Limited edition.