Deze tijd van het jaar komen plantcombinaties zoals veel gebruikt door Piet Ouddolf in zijn ontwerpen helemaal tot hun recht. In het zachte herfstlicht, na een regenbui. Beetje los, beetje scheefgezakt. Pas er allemaal bij.
Stoepplantjes 1 oktober
Plannen zijn plannen en geven een richting. Maar ze worden lang niet altijd uitgevoerd zoals gepland. Geeft niks. Zoals mijn plan begin dit jaar om elke maand een stoepplantjes ronde in eigen straat te houden.
Aan het begin: hele straat op en neer, toen groeide er nog niet zo veel. De keer er na, ongeveer de helft, vanuit huis een lusje naar het westen en terug aan de overkant. Paar maanden niet van gekomen, te druk in de tuin, en een herinnering in de agenda gezet. Maar helaas: de stratenveger was net een dag eerder langsgekomen en had alle plantjes weggeschrobt… Nog een laatste kans, op 1 oktober weer een rondje gelopen. In een kletsnatte straat, tussen felle buien door.
Waarom laatste kans? Eigenlijk laatste kans van dit jaar. Omdat er hier vanaf maandag 3 oktober wegwerkzaamheden starten. De rood witte paaltjes staan al overal op de stoep, er is al een dikke snee gemaakt met een man met een lopende cirkelzaag eerder deze week.
Komende week komen de grote graafhappers het asfalt van de straat -tegen de stoeprand aan- weghalen. En de komende weken komt er een grote geul voor ons huis langs voor vernieuwing gasleidingen. Mensen met auto’s hebben te horen gekregen dat die een paar weken lang niet op de oprit kan. Voor voetgangers en fietsers blijft toegang mogelijk (waarschijnlijk via een ‘golfplaten’ brugje over de geul.
- Man met (cirkel) zaag
- Perzikkruid
- Varkensgras, vooral aan overkant straat hele plakaten van dit superplatte plantje
- Moerasdroogbloem , naam klinkt beetje tegenstrijdag. Nat genoeg nu.
- Kattekruid, uit tuin ontsnapt, meegenimen en opgepot
- Canadese fijnstraal
- Paarse dovenetel
74 foto’s, ca 70- soorten. Waarvan een heleboel gras, zegge of rus-achtig. Half verzopen, soms platgetrapt, moeilijk te identificeren van 1 foto. Zomprus,
Ook budleija, verbena bonariensis, akelei, zwarte els (boom), kattestaart, vrouwenmantel, verbascum, vingerhoedskruid, oranje havikskruid, melkdistel (in bloei), een equisetum (paardestaart) en veel meer.
Plantjes voor Petra
Petra is de jongste dochter van de buren, woont al jaren in Deventer en heeft nu een eigen huis… en een eigen tuin. Mooi, dan kunnen dan ook weer wat plantjes heen. Op de foto staan er een paar klaar, deze hebben de buren vorige week meegenomen naar Deventer. Volgend seizoen krijg ik vast een foto te zien van hoe de plantjes zijn aangeslagen.
Een bos geranium Maccrorhyzum (net uitgetrokken), vlasleeuwenbek, bollen spaanse boshyacinth, geranium himalayense, verbena hastata (net uit kier tussen tegels tuinpad uitgetrokken), zomerfijnstraal, een stokroosje (uit grindpad) plus zaadjes, verbena bonariensis, een paar kruiden…
Liebermann – mischung
Van de zomer al gekregen van Jitske, toen zij op fietsvakantie o.a. Berlijn aandeed. Ze was op bezoek geweest bij de Liebermann Villa aan de Wannsee.
Max Liebermann (1847 – 1935) was de zoon van een Joodse zakenman. Hij was meer dan 60 jaar actief als kunstenaar en maakte meer dan 1000 olieverfschilderijen. In zijn beginjaren werd hij verguisd, vanwege zijn realistische schilderijen van dagelijkse taferelen. Het was toen gebruikelijk Bijbelse taferelen en geidealiseerde beelden te schilderen. Vanaf 1900 begon hij impressionistische werk te maken. Hij kwam vaak ’s zomers naar Nederland en liet zich inspireren door de weidse landschappen, de zee en het strand, maar ook straatjes in hofjes in Haarlem en Overveen. Totdat rond 1920 het reizen naar Nederland voor hem onmogelijk werd.
In 1910 liet hij een zomerhuis bouwen aan de oever van de Wannsee; huis en tuin ontworpen door Paul Baumgarten (senior), met specifieke eisen voor huis en tuin van Lieberman zelf. De bloemen had hij uitgekozen met het oog op wat hij wilde schilderen.
Vanaf dat moment schilderde Lieberman vooral zijn tuin (en zijn villa). Liebermann was rijk genoeg om onafhankelijk heel zijn leven aan de kunst te kunnen wijden. Zijn leven kende ook tragische kanten, zeker in de aanloop naar WO II. Een korte docu vind je hier.
Vandaag de helft in de grond gestopt, met een stokje erbij. De andere drie volgen nog. Ben benieuwd.
Naast het terras
Na een wandeling van Annen via Schipborg naar Westlaren, in het stroomgebied van de Drentsche AA, en flink scheppen in de tuin was het goed toeven op het terras. Nou eigenlijk naast het terras, want het terras krijgt in deze tijd van het jaar bijna geen directe zon meer. Een stoel op het dwarspad voor het terras langs bracht uitkomst. En ook net weer een iets andere blik op de tuin, terwijl ik tuinmijmer met een glaasje wijn in de hand.
50 jaar jubileum
De wilde planten tuinkring haren bestaat dit jaar 50 jaar. Verschillende activiteiten waaronder een paar excursies eerder dit jaar, en op 18 september een feestmiddag in de Hortus Haren. Sinds een paar jaar is de wilde planten kring een afdeling van IVN Groningen Haren. Op de feestmiddag waren niet alleen werkgroepleden aanwezig, maar ook een aan tal IVN leden van andere werkgroepen en van het bestuur. Op het programma stond een rondleiding door de Laarman tuin, of naar keuze de Chinese tuin, voor mensen die wat minder mobiel waren. Maar eerst koffie of thee met desgewenst een reusachtig stuk gebak.
Met de rondleiding ging ik mee met de groep met gids Ernst. Ernst is al 39 jaar (!) voorzitter van deze werkgroep. Had ie ook niet gedacht toen hij de voorzittershamer van zijn voorganger over nam. En ook deze keer weer wat nieuwe dingen gehoord (Ernst weet zo veel). Na de rondleiding weer verzamelen in het Theehuis van de Kreunende Draak, in de Chines tuin. Daar kregen we aan de hand van een slide show de geschiedenis van 50 jaar wilde planten kring te zien.
Met (voor mij) highlights in de prachtige excursie naar Thijsse’s hof en natuurlijk de plantenruildagen 2 x per jaar. 15 oktober is de volgende, bij Renee, letterlijk bij mij om de hoek.
En nog even een rondje door de Chinese Tuin zelf. Die had ik helemaal voor mijzelf, het liep tegen 5 uur, sluitingstijd Hortus.
Effe scheppuh…
Dit weekend flink aan het knippen en scheppen geweest. Eerst de takken en takjes die ik over de rechter composthoop had opgestapeld verwerkt, deels in takkenwal, deels in de kliko.. Toen compost van 2 jaar geleden uit de compostbak links achter in emmers geschept en in een van de twee kunststof compost bakken gedaan. Drie grote emmers staan nog in de schuur (uit de regen) om binnenkort her en der in de tuin uit te strooien. Vervolgens de ‘actieve’ compost hoop, links voor, omgezet naar links achter. Deel zaterdag en deel vanmiddag. Warm werkje, vanmiddag stond ik in mijn T shirt buiten te scheppen. En nu ziet het er tip top uit.
En vanaf morgen liggen de eerste schillen en groenteresten weer links voor, begin van nieuwe hoop.
Kiekeboe
Mijn thuiswerkplek is de kamer aan de voorkant van het huis. Als ik opzij kijk naar recht een raam waardoor ik uitkijk over een bloembak met (nu uitgebloeide) lavendel en santolina. Tijdens het bellen afgelopen donderdag zag ik uit een ooghoek iets bewegen. Kiekeboe, wie kijkt naar nieuwsgierig naar binnen? We noemen haar Aagje. Ze moet ergens hier in de buurt wonen, banjert regelmatig door de tuin.
Bollenmand
Achetin de tuin staat een grote zwarte plastic pot met bolletjes. Ik zag dat de eerste groene slierten (ik denk blauwe druifjes) al weer zichtbaar zijn. Mooie tijd om de bollenmaand, die al een paar maanden in de schuur staat ook naar buiten te halen. De bolletjes zijn hier nog in ruste, omdat de mand droog heeft gestaan. Ondanks dat ik de bovenlaag van de mand met plastic had afgedekt, zag ik dat kleine boefjes (muizen) zich tegoed hadden gedaan aan de bolletjes. Alle crocussen in de bovenlaag waren verdwenen, alleen nog wat van de buitenste velletjes van de bollen. Ik had nog wat crocussen over van een klusje een week of twee terug in de voortuin. Die zitten nu in de toplaag. En de mand is inmiddels aardig ingewaterd (en met de regen de komende twee dagen helemaal). Klaar voor een nieuw bollenseizoen en bloemen volgend voorjaar.
Amplexicaulis
Eerder schreef ik over een aantal planten die erg last hadden gehad van de droogte deze zomer, waaronder de persicaria amplexicaulis. Het blad was helemaal gelig en verdroogd. Toen ik gister -tussen de buien door ook af en toe stralende zon- eens dichterbij ging kijken vond ik het eigenlijk wonderschoon. Fraaie herfstkleuren in het blad met nog steeds de laatste bloemen in bloei. Dat is anders dan minder droge jaren. Dan zijn de bloemen vaak al uitgebloeid voordat de herfstkleuren in het blad komen. En meestal is het dan ook al kouder (of natter), en zitten we niet meer zo veel buiten op het terras om op de planten uit te kijken.
Eerder dit jaar bij het delen van de planten had ik twee soorten, de p. amplexicaulis ‘Firetail’ (donkerrood) en de p. amplexicaulis ‘Rosea’ (zachtroze) bij elkaar gezet. Ik heb de rosea stengels nu met een stukje wol gemarkeerd, zodat ik verder in najaar of volgend voorjaar desgewenst de verschillende kleurgroepen weer uit elkaar kan halen.