Primula’s Japonica

Monty Don was in Gardener’s World afgelopen vrijdag hoge primula’s lang zijn vijver aan het planten. In roze en rode kleuren. En vandaag was het plantjesmarkt in de Hortus. Ik had me voorgenomen geen planten te kop[en …. alleen hoge primula’s. Speurend langs de kraampjes op zoek naar de opvallende kleuren. In eerste instantie vond ik ze niet. En bij een tweede ronde vond ik er opeens een. Bij Vaste planten kweker De Bazuin. Geen wonder dat ik de kleur nog niet vond. De Primula Japonica Carminea bloeit later (mei-juni) dat de gewone inheemse gele, en wordt zo’n 60 cm hoog. De plantjes waren nu nog laag en groen, met een eerste aanzet tot bloei. Ik nam drie plantjes mee; toen ik wilde afrekenen bleek dat de kweker verschillende soorten had…. twijfel, twijfel. Uiteindelijk wel drie meegenomen, maar van drie verschillende soorten. Ze willen vochtige grond, maar geen continue natte voeten. En doen het mooi in grote groepen. Na de bloei afknippen, kan een herbloei in augustus uitlokken.

Volgens een Amerikaanse website vereisen de Japanse primula’s ‘moderate care’. Dat komt omdat ze extreem gevoelig zijn voor hitte en droogte. Bij planten of als het enigszins droog aanvoelt: 4 inches water, dat is een hoop!. Dan ook de bladeren met plantenspuit bevochtigen. Hmmm, als dat maar goed komt. Ze moesten eigenlijk ook niet in de de volle middag zon… Twee van de drie staan daar nu wel.

Links-links: primula japonica ‘ Appleblossom’ 2 plantjes
Links -rechts: primula japonica ‘Miller’s Crimson’4 plantjes
Rechts- midden: primula japonica Carminea 3 plantjes

Twee van de primula’s heb ik links van het tuinpad langs het diepe deel van de vijver gezet : tussen de gele lissen en het grasveld. Zouden als ze echt 50-60 cm hoog worden, zichtbaar moeten zijn van het terras. De ‘Appleblossom’ wordt 50 cm hoog, bloeit zachtroze met een rood oog in de maanden mei-juli. De ‘Miller’s Crimson’ wordt nog iets hoger, 60 cm, bloeit karmijnrood, mei-juli. Allemaal zon of halfschaduw met wens van vochtige grond. Elk van de plantjes bestond uit een aantal rozetjes, die ik los van elkaar getrokken heb, en apart in de grond gezet. Ben benieuwd.

Wel belangrijk om ze in de gaten te houden, als ze net als de inheemse primula’s in de nazomer onder de grond verdwijnen is er risico van omspitten. Dat zou jammer zijn.

Erik de Eekhoorn

Omdat de bomen langzaam groener en dichter worden is het gehuppel door de takken van Erik de Eekhoorn niet overal meer te volgen. Daarom mooi dat ie zo vaak komt, om een showtje op te voeren dat we hem bijna dagelijks zien. Met een bijna zwarte staart. Door de boomkruinen, via de zwarte Els omlaag, hop door de hazelaar naar de fluweelboom. Daarin hangt de pindasilo. Gister maakte Eddy deze leuke foto’s, en vandaag bij het avondeten buiten kwam ie weer langs. Eerst weer de pindasilo, waar hij dan horizontaal aanhangt. En daarna naar het eekhoonvoederkastje. Die hangt in de hazelaar, een de achterkant van een van de stammen. Gezien vanaf het terras. Niet goed te zien , dus. Erg leuk, als je er op let: Erik tilt het dekseltje van het voederhuisje op , en als ie het weer dicht laat vallen horen we steeds ‘pok!’. Nu we dat eenmaal weten, kunnen we ook op het pok letten, en dan kijken of we Erik zien.

Wilde Planten Tuin kring 50 jaar!

De WPTK – Haren is al een aantal jaren opgegaan in IVN- en is daar een werkgroep van. Wel is er nog een erfenis (bruidschat) van toen de club nog zelfstandig was (met een jaarlidmaatschap van maar liefst 5 euro/jaar :-). Het aantal leden wordt inmiddels wel kleiner en kleiner (en ook de grijze haren zijn ver in de meerderheid). Omdat de tuinkring 50 jaar bestaat, jubileum jaar, besloot het bestuur deze keer een kraam op de plantjesmarkt in de Hortus te huren. Samen met een aantal andere leden potte ik een aantal plantjes uit de tuin op, en vanmorgen om half 10 in de Hortus , plantjes in de fietskar. Mooi weer, zon, dat was bof. En een mooi plekje ook, bijna aan het begin van de route. Vooral de kleine kaardebol, die ik had meegebracht vond gretig aftrek.

Tuinhoedje

Het is nog niet heel warm, zeker niet met de stevige wind. iIj tuinklussen in de zon is een hoedje toch al wel prettig. Nu zet ik steeds dit tuinhoedje op, door Ingrid voor mij gehaakt. Alleen als ik voorover gebogen boven de vijver hang moet ik even uitkijken dat het hoedje niet in het water valt. Zit namelijk niet heel strak op mijn hoofd. Op de foto sta ik op het muurtje van de vijverrand, met mijn rug naar de vijver toe. Gehurkt maakte ik een plekje vrij van de nogal enthousiast groeiende gele dovenetel. En de al even enthousiaste guldenroede. Deze ’thugs’, zoals Monty Don ze zou noemen, groeien vanonder de enorme klimroos. Daar kan ik nu nog wel onder komen, maar over een paar weken hangen de sierlijke nieuw gegroeide takken tot aan de vijverrand. Mooi voor de vele roosjes, lastig voor tussentijds ‘onderhoud’.

Een aantal jaren geleden voordat de roos zo groot werd, hadden we steeds een vrolijk bloeiende rand van vrouwenmantel langs de vijverrand. Vorige week had ik opeens ruin 10 vrouwenmanteltjes die zich in de spleten van het terras hadden gevestigd. Of die daar even wegkonden, vroeg Eddy. Wat te doen met die leuke plantjes. Toen kwam het vijverrand idee weer langs. NB. omdat ik een paar keer bijna achterover viel in de vijver, had ik uit voorzorg mijn mobiele telefoon maar even binnen gelaten, en niet in de zak van mijn fleece.

Contrast

Op heel veel plekken in de tuin hebben we de Spaanse boshyacint. Nog een paar dagen en de bloemen gaan bloeien. Het blad is al overdadig gegroeid en ligt in slungelige bossen op de grond. Op een paar plekken in de tuin hebben we nu ook de Engelse bluebell. Een slankere versie, met dezelfde prachtige kleur blauw, sierlijker en eleganter. Ook bloeien de bluebells wat eerder. Mooi in het groen (links) en nog meer kleur, als ze afsteken tegen het geelgroen van de euhorbia’s.

Rondje om het huis

Zaterdag flink bezig geweest in de tuin. Een deel van de vijver heeft een kiezelrandje/styrandje. Dat is in de loop der jaren helemaal dichtgegroeid, waardoor er veel grond tussen de kiezels is gekomen. Het water in de vijver verdanpt extra snel omdat er flink wat water door de grond -rand wordt opgezogen. Dus aarde ertussenuit en weer ‘kale’ kiezeltjes op de rand gelegd. Als het water wat warmer is zal ik de kiezels die omlaag gerold zijn dieper het water in ook weer eens omhoog halen.

Een clematis stek van vorig jaar (of jaar ervoor) is goed aangeslagen in pot, die heb ik onder de rozenstruik gezet. Een andere clematis staat al paar jaar onder diezelfde klimrozen en is dit jaar al een heel end geklommen. Zeker anderhalve meter. Zal die eindelijk gaan bloeien? Terwijl ik met een andere kleine clematis-in-pot rond liep riep overbuurman Thomas. Hij vroeg of hij de heggen voldoende water gaf. Zijn hele tuin is een beetje een bouwput en de heggen zijn een paar weken geleden met een grote graafhapper stukje verplaatst. Goed inwateren deze zomer, had ik hem op het hart gedrukt. De lage beukenhagen in zijn voortuin lopen mooi uit, net als die van ons. Verder was een groot deel van de voortuin nog leeg. Met verse grond.

Wil je nog wat plantjes, vroeg ik hem. Altijd welkom. En zo liep ik drie keer met de kruiwagen vol naar de overkant. Twee grote klonten persicaria microcephala ‘Red Dragon’, 10 pollen geranium (endressii achtig), ca 30 stukjes bonte carex (wintergroen, maakt ondergrondse uitlopers, naam nog een keer opzoeken), twee persicaria amplexicaule, 2 calamagrostis overdam, 1 moerasspirea, 2 primula wanda, pot met boshyacinten, paar -wrs blauwe- tuingeraniums.

De zon begon inmiddels al flink te zakken, en voor we op ons terras een glaasje wijn pikten, liep ik met telefoon als fototoestel nog even een rondje om het huis.

1. van noord naar zuid. Bevertjes. 2. van west naar oost: rode sieraardbeitjes. en een stukje verderop: knalpaars van de judaspenningen.

Geduldig werkje

Ooit een paar mini uitjes van Machteld meegenomen. Hij vermeerdert zich als een dolle, had ze erbij gezegd. Twee jaar lang hield ik de uitjes in een potje vlak bij de schuur. Om goed in de gaten te kunnen houden. Keurig gedrag, geen lastig gedoe. Toen vond ik het wel vertrouwd om ze in de volle grond te zetten, half onder een reusachtige varen. Leuk hoor, die witte papierachtige bloempjes, waar weer miniuitjes uit groenden, waar weer een bloempje uitgroeide ….

En zo is het gekomen dat de plek met de uitjes, in het perk waar ook de daslook van 1 plantje naar een totale machtsovername is gegroeid in een jaar of 10, steeds groter en breder werd. Ook Hilde gaf al aan dat haar hele voortuin er door werd overgenomen (had ik haar ooit een plantje meegegeven?).

Ik was ervan overtuigd dat de plant allium triquetum heette, maar toen ik vandaag weer even zicht, om te kijken in hoeverre de kleine uitjes eetbaar zijn, bleek die naam niet te kloppen. Nu denk ik dat het allium paradoxum is. Hij wordt ook onder de naam boslook te koop aan geboden.

Vanwaar de titel geduldig werkje? IK besloot de bolletjes te verwijderen, hele emmer vol en in dit geval NIET op de composthoop! Toen met een krukje op het pad gaan zitten en zeker een uur voorover gebogen bezig geweest om zoveel mogelijk van de kleine minibolletjes te verwijderen. Ze groeien niet alleen bovengronds, zie foto’s, maar ook onder de grond zitten hele clustertjes van bolletjes. 2-3 millimeter groot. Wat wel makkelijk is dat ze spierwit en glanzend zijn.

Op de vrijgekomen plek heb ik drie hortensiastekken van vorig jaar neergezet, daaronder/ omheen een dikke pol primula’s gedeeld en in stukken gezet. Ervoor een rijtje polletjes geranium. Wellicht nog de kreukelgeranium van een paar jaar geleden. Die stond hier ooit voordat de uitjes het over namen.

Geel en blauw

Wat een prachtig weer hier, zeker de zondag. De lage ochtendzon op de wilg aan het eind van de tuin. Volop met bloeiende katjes, bungelende trosjes gele bloempjes, ongeveer 6-7 cm lang. De katjes bloeien terwijl er nog weinig blad aan de boom zit, de eerste indruk is een gele boom. Als straks de katjes zijn afgevallen is de boom van geel (tot geelgroen) ineens grijsgroen geworden.

Maar nu eerst nog een paar dagen geel, tegen de blauwe hemel.

Oekraiense vlag.