Categorie: Binnen

Rond het begin van de lente is een mooi tijdstip om de bollen en knollen die in de kelder overwinteren weer te voorschijn te halen en op te potten. Vorige week al een zak potgrond van 40 liter gehaald. Zaterdag 20 maart – met fietskar- nog 100 liter gehaald. Heb ik voorraadje.

Want met grote potten vliegen de liters potgrond erdoor heen. In de grootste pot de gloriosa knollen, in de op een na grootste de begoniaknollen; 1 knol was helemaal verdwenen, van binnen uit opgegeten door iemand (?), er was alleen nog een droog leeg vliesje in de turf waar de knollen overwinteren. Dan een paar potten met die ontzettend lekker ruikende Abbesijnse gladiolen. De rest van de gladiolenknolletjes gaan straks de volle grond in. Tot slot nog de gekke spinachtige wortelknollen van de commelina. Daar waren al groene puntjes van een centimeter of 2 te zien. Ik heb er een hele stel bij elkaar gedaan in een pot (afgekeken van de buren). Al deze potten staan voorlopig nog even in de serre. Vorstvrij.
Dahlia’s heb ik niet meer. Die heb ik vorig jaar allemaal bij de buren in de tuin gezet. Zij hadden plek. En hebben daar prima gebloeid. Toen idd e buurman er aan herinnerde, snelde hij naar de garage, om een kartonnen door te voorschijn te halen, waarin de knollen keurig bewaard waren. Die kan hij binnenkort oppotten.

De tomaten van paar weken geleden waren groot genoeg om te verspenen: ze staan elk in hun eigen 9×9 potje. Ik hoop dat ze het niet te koud vonden toen ik ze aan het verspenen was; buiten was het maar 5 graden en een koude wind. Deze staan nu ook in de serre.

Tot slot ook alvast was buiten planten in potten. Lichtroze persicaria’s. Een pol bij de buren uit de voortuin gespit. Nakomelingen van een plantje dat ooit bij ons vandaan kwam; had ik er maar 1 van en di had ik opgepot om te vermeerderen. Maar ja, als je geen naambordjes bij de plantjes stopt…. Aan de bladeren kon ik prima zien welke plant het was (persicaria amplexicaulis), maar niet welke kleur. En zo belandde de lichtroze versie, samen met allerlei andere plantjes bij de buren in de tuin. Maar nu dus wat nakomelingen weer terug. Ze krijgen er de donkerrode voor terug.

Deze week hebben we in delen het glaswerk van onze serre aangepakt. Binnen is nu zo goed als klaar. Buiten is vooral de bovenkant ingewikkeld, want hoog en breed. Eddy heeft daar vorige week een paar uur op staan poetsen. En nu is alles weer geel, bedekt onder een dikke laag stuifmeel van hazelaar en zwarte els.

We zijn blij met de grote trap, maatje groter dan formaat keukentrap en met onze glazenwassergereedschappen van Unger. Zou wel makkelijk zijn als de serre een halve meter lager was… Met zijn tweeën en steeds in stukjes gaan we voort. En kan alles weer klaargemaakt worden voor de zomer.
Nou ja, alles… We hebben de tegels van het terras nog te schrobben. Die slaan in de winter altijd een beetje groen uit van de algen.

Ook de olijf weer naar buiten gezet.
Oh, Oh, Olijf. Ziet er wat armetierig uit.

Ik moest denken aan het liedje : Oh, Oh, Den Haag.
Luister er maar eens naar via bovenstaande link.
Speciaal voor de Olijf hier een nieuwe tekst.

Oh, Oh, Olijf,
in een pot op de veranda
Zo weinig blad,
wat zie je er
sneu uit.

Oh, Oh, Olijf
Zal ik je dit jaar eens verplanten
met nieuwe grond
en ook een beetje mest.
Dat is het best.

Zodat je weer
Een mooie boom
kan zijn.

Waarschuwing: plakliedje, blijft rest van de dag/avond in je hoofd)

Gister las ik in een oud nummer van Groei en Bloei (april 2020, nog geen coronawoord in dit nummer), dat je clematis goed kunt stekken, en dat je ze de eerste winter vorstvrij moet laten overwinteren!
Ah, dat wist ik niet.
Ik heb al verschillende jaren clematissen gestekt en ze bleven nooit in leven.

CLEMATIS BINNEN

Tussen de tientallen planten in potten ging ik op zoek naar potentiele clematissen. Lastig, omdat allerlei plantjes bovengronds helemaal afgestorven zijn.

Op goed geluk nam ik een paar planten mee naar binnen, naar de serre ook. Of het gaat lukken? Ik weet niet hoe gevoelig de eerstejaars clematissen zijn voor vorst. De afgelopen weken hebben we al verschillende nachten gehad met tot 8 graden vorst. Het voorjaar zal het leren.

CLEMATIS BUITEN

Afgelopen zomer heb ik -weer een keer- twee clematissen gekocht. Die staan in de volle grond. Ze hebben het overigens niet erg goed gedaan. Geen bloemen gezien. Ik maak mezelf maar wijs dat ze dit eerste groeiseizoen nodig hadden om hun wortels te laten groeien. Ook hier is het spannend in in komend groeiseizoen : zullen ze het gaan doen?

De ene is een clematis tangutica: standplaats zon of halfschaduw, is na 3 jaar volgroeid (en dan tot 3 m hoog), bloeitijd juli-aug, snoeitijd einde winter/begin lente. Volgens het kaartje bij de plant: bemesten in voor- en najaar. De clematis staat in de achtertuin, aan de voet van een donkerbladige struik. De bedoeling is dat ie daar in gaat klimmen. De hangende gele bloemen zouden dan mooi moeten gaan afsteken tegen de roodbladige struik.

De ander is een donkerroodbloeiende clematis, die heb ik onder de klimrozen gezet die over onze schuur heen beginnen te groeien. Het kaartje hangt nog aan het struikje, zodat ik de plant niet kwijt raak. Als er niet te veel sneeuw ligt ga ik morgen even op het kaartje kijken naar de naam. Ook deze heeft niet gebloeid. Waarom niet?
Ik kan meerdere redenen bedenken: te laat geplant, het was al vrij heet en droog in zomer 2020. Te droog omdat de enorme klimrozen te veel water slurpen. Onvoldoende voeding?