Alles in en om onze tuin
Vorig jaar van Ina een potje met een knautia macedonica gehad. Er kwam een (1) bloem aan, maar de bloei was niet uitbundig. Na de bloei het plantje op helling bij het stapelmuurtje in de volle grond gezet.
En vergeten.
Tot nu.
De plant staat er mooi bij en bloeit uitbundig. Op de foto toevallig geen bij. Toevallig, want bijen en hommels zijn er dol op, vaker wel dan niet een beestje op de bloemen, lijkt het.
Als ik van een serie foto’s van een bloem steeds meer in detail foto’s maak, wordt het blogje vaak ook een serie plaatjes van eerst veraf en dan steeds dichter bij, steeds meer inzoomen. Nu eens een keer andersom. Eerst de roos multiflora recht in haar hartje kijken en dan steeds verder naar achter lopen.
De rosa multiflora is begonnen de wilde pruimen in te klimmen. Naar links boven toe op de foto komt ze steeds hoger. Naar rechts toe komt ze steeds dichter bij het pad naar de schuur (ja die is er echt nog, ook al is die nauwelijks meer te zien door de enthousiaste groei in de tuin) . Na de bloei ben ik vast van plan de roos een stuk terug te knippen zodat ik niet in de zomer periode elke twee weken de nieuwe lange rozenscheuten weg hoef te halen die weer over het pad hangen.
Afgelopen weekend was Ingrid op bezoek en hebben we lekker gewandeld. Zaterdag ook met Pieter en Mirjam er bij van Wagenborgen naar Nieuwolda. Hier hadden de bewoners rijkelijk met wilde bloemen zaadmengselss gestrooid. Op verschillende plekken kwamen we prachtig bloeiende papavers tegen. Dit jaar opvallend hoog en rood. OP 15 juni was er zelfs een item over in het NOS journaal. En 16 juni in de krant. Droge zomers en daarna een nat voorjaar. Daar houden klaprozen van. Daarom dit jaar een enorme bloei van de klaprozen.
Zondag wat ingetogener bloemen. Wandelen vanuit Roodeschool via Oosternieland, Paapstil, Oldenzijl, langs oostrand Uithuizen, Uithuizermeeden en terug naar Roodeschool (18 km).
Er is een plaatsje met een ovaal plein.
Een ovaal plein van rode klinkers .
Van gevel tot gevel beklinkerd.
Op dat plein een blauw bankje.
Een bankje met mijn naam er op.
Een bankje met mij er op.
Er is een plaatsje met een hoge toren.
Wit met hemelsblauw gekleurd.
Hoog boven de huizen en boerderijen.
Wie weet waar dit is?
Vlak bij ons is een revalidatiecentrum , waarvan we tijdens onze ommetjes regelmatig een stukje tuin meepikken. Een beetje parkachtig, veel gras en een grote vijver. Toen we daar afgelopen vrijdag langsliepen zagen we opeens een heleboel orchideeën in bloei valk aan de rand van de vijver. Intens paars roze.
Volgens de app plant.net is het 54% zeker de brede orchis. 19% kans de rietorchis. Volgens de app dan. Maar eigenlijk moet ik er nog een keer heen om het blad beter te fotograferen….. Daar zou het onderscheid duidelijker uit moeten blijken.
Er zijn meer dan vijfhonderd varieteiten van de tuingeranium of ooievaarsbek. Inmiddels hebben wij er best al een aantal in de tuin, van de meeste weet ik de naam niet. Vrolijke planten is allerlei kleuren: van wit tot roze, van blauw tot paars. Sommige heel lang doorbloeiend, andere kort maar krachtig. Met hun open bloemen zijn zi een feest voor hommels, bijen en andere insecten.
Er zijn ook een stuk of tien soorten die in Nederland in de natuur voorkomen. Volgens wikipedia:
Daar hebben we er ook een flink aantal in de tuin, maar als ik het zo bekijk nog net niet allemaal….
Op een van de reguliere ommetjes komen we langs een met wilde bloemen ingezaaide berm. Door de bewoners van de straat. Met allerlei bordjes ‘ niet maaien’ en afgezet met lintjes zodat mensen er niet in parkeren. Inmiddels volop in bloei en hoog opgeschoten. Vandaag zagen we bijvoorbeeld de mooie dieppaarse hoge aren van veldsalie. Een paar weken geleden was alles nog laag en toen vielen de knal rode langwerpige bloemen van een soort klaver op. Niet de ‘rode klaver’ die eigenlijk meer paars tot paars rood is. Maar echt rood-rood. Dat bleek inkarnaatklaver te zijn en Eddy bestelde een zakje voor me bij happyseeds. Genoeg voor 20 vierkante meter. Ahum… zoveel vrije ruimte hebben we niet in de tuin. Wel heb ik een paar zaadjes in de smalle grasstrook direct tegen het terras aan gezaaid. Moet nog kunnen in juli. En een paar in een potje om in de gaten te houden hoe snel ze zich ontwikkelen.
De klavers in de wildebloemenberm zijn inmiddels bijna uitgebloeid, zagen we vandaag.
Heel veel kleur in de tuin, maar niet evenveel van elke kleur. Groen is overal. Rustgevend voor het oog, naast alle felle kleuren. En het verveelt (mij) geen moment. Met allerlei tinten en vormen.
Afgelopen donderdag was er een gedeeltelijke zonsverduistering, van eind van de ochtend tot begin van de middag. Maximaal 15-20% van het zonsoppervlak werd verduisterd. Bij een zonsverduistering schuift de maan (gedeeltelijk) voor de zon en schermt zo (een deel van) het licht korte tijd af.
Bij een gedeeltelijke zonsverduistering wordt het niet merkbaar donkerder, maar de zonnepanelen merken het wel!. In de grafiek zie je een dip in de totale hoeveelheid opgewekte zonne-energie in Nederland gedurende de verduistering.
Mooi weer en mooi tijdstip zo rond lunchtijd. Vanuit de achtertuin hebben we de zonsverduistering bekeken. Met een kartonnen projectieopstelling (solar scope). hartstikke veilig omdat je niet naar de zon zelf kijkt (nooit doen!), maar naar een projectie van het zonsbeeld. OP dat moment belde zus Mieke. Hoe ze de verduistering konden bekijken thuis, ze hadden geen eclips brilletjes (en geen solar scope). Als je een vergiet hebt met ronde gaatjes kun jee een beeld van de zon op de grond projecteren.
Terwijl ik met haar aan de telefoon was, liep ik naar de keuken, haalde het vergiet, en meteen even proberen. Niet 1, maar een heleboel zonsbeeldjes, allemaal met een hapje eruit. Dat aantal is afhankelijk van de gaatjes in het vergiet (zie foto 3).
Leuk zo’n experimenten in eigen achtertuin. Je kunt ook een groot stuk karton pakken en daar in het midden een klein gaatje prikken met naald (of breinaald). Houdt die ongeveer 1 meter boven de grond en kijk naar het (ene) zonsbeeldje dat je midden in de schaduw van het karton ziet.
De meeste vingerhoedskruid in de tuin hebben zelf bedacht waar ze willen staan; ze zaaien zich uit en op de meeste plekken laat ik ze staan. Een hele kolonie aan de westelijke kant van de voortuin. En her en der op andere plekken in de tuin 1 of 2. Ze kiezen zelf de plekken uit waar ze het mooist tot bloei komen.
Elk najaar verplant ik een paar van de grootste uitgezaaide rozetten naar de achtertuin: aan de voet van de houtwal. Daar is het in de zomer zo droog dat de zaden niet goed ontkiemen, terwijl het in de vroege zomer (vanaf nu) zo mooi is om de sierlijke planten daar te zien staan. Dit jaar afgegaan door de nog steeds bloeidende voorjaarszonnebloemen. In hele droge voorjaren is dat niet zo veel, maar nu wordt de steeds donkerder wordende hoek in de achtertuin vrolijk opgelicht door de gele bloemen. Met daarnaast roze en wit van vingerhoeden.