Fazantenbes

Als ik 1 plant moet noemen, die dit jaar de aandacht trok van verschillende bezoekers van onze tuin, dan is het wel de fazantenbes. Leicestera Formosa. 1 exemplaar staat wat verstopt in de heesterborder vlak bij de vijver. De andere, staat meer in het zicht, en is dit jaar uitzonderlijk groot geworden. Deze foto’s zijn van vandaag. Steeds komt er een niuewe krans van bloempjes, en zo ontstaan steeds langere trosjes. DE schitbladen blijven mooi donkerrod en op de plek van de witte bloempjes vormen zich glimmend paarse besjes. Eetbaar ook, en ze ruiken naar …. caramel.

Paar ‘bestellingen’ opgenomen voor stekjes van deze heester. Dat moet wachten tot het voorjaar, volgens de stekinstructies op internet.

Druiven en spreeuwen

Spreeuwen
Slordige eters
Slordige schijters

Het druivensap is bijna op. De afgelopen twee weken eet ik mijn ontbijtmuesli niet met melk, maar met druivensap van eigen druiven. In de kelder staan inmiddels een paar potjes met verse gelei/jam van druiven en een beetje wijnbes. Tot twee weken geleden plukten we bijna elke dag een paar trosjes druiven als toetje. De merels waren al lang bezig met her er der een druifje te snoepen.

Maar twee weken geleden begon de grote aanval van groepen spreeuwen. 1 middag heeft Eddy ze weggejaagd en ben ik snel nog een voorraadje druiven gaan plukken, 2 vergieten vol. Hence, de druivensap en gelei. De rest was voor de vogels. Dat lieten de spreeuwen zich geen twee keer zeggen. In 1 middag was alles zo goed als leeg. Het pad onder de pergola was bezaaid met afgevallen druifjes. Slordige eters. En verschillende van de net gewassen ruiten hadden ook een druivensouvenir. Slordige schijters.

Minstens 5 op een kluitje en 1 vliegt net rechts uit beeld
Druivengelei op het slaapkamerraam

Tayberry

Meestal ben ik met blote handen aan het werk in de tuin. Maar niet als ik bezig ben met de Japanse wijnbes, bramen, of de tayberry. Enorm veel stekeltjes hebben die. Ik heb jaren geleden een tayberry stek meegenomen van Jan en Yvonne Wieringa uit Eelde. Zij doen ook altijd mee met het Open Tuinen weekend. Naast een mooie rotstuin, dus ook veel (klein)fruit.
Vaag meen ik mij te herinneren dat Yvonne zei dat de tayberry best een wilde groeier is. Dat klopt.
Eigenlijk is de heester beter voor een moestuin of fruittuin, waar je de (meters) lange takken die in een seizoen gevormd wordt kunt aanbinden. Als je dat doet is de oogst formidabel. De tayberries zien er uit als frambozen , maar dan twee keer zo lang. vruchten in de zomer.
Ik had de struik aan de rand van een kweekbed gezet en de eerst jaren bleef die daar ook. Maar afgelopen twee jaar werd het wat woester in dat kweekbed, en is de tayberry zijn eigen gang gegaan. Heel wat vruchten geplukt, maar eigenlijk kon ik er niet meer goed bij. Net als bramen maakt de tayberry in het groeiseizoen lange nieuwe takken, die -als ze ergens de grond raken- makkelijk wortelschieten. Dan heb je een nieuwe struik.
Dit weekend besloten de tayberries te ruimen.

Voor liefhebbers met een moestuin of fruittuin, heb ik ongeveer 10 struikjes, met kale wortel, in een kuip staan. Diezelfde kuip die net was vrijgekomen door het verhuizen van de minivijver. Het is nu prima tijd om ze in de tuin te zetten.
Deze week ga ik ook ingrijpen in de herfstframbozen. Die groeien niet ‘bovenlangs’ zoals de tayberries, maar ‘onderlangs’ met worteluitlopers. Van de meeste struikjes heb ik de laatste frambozen geplukt vandaag. Zag wel dat een paar takken nog bloemen in wording hebben. Die heb ik binnenkort dus ook in de ‘aanbieding’.

Jan en Yvonne Wieringa
Een tuin van 1600 m2 met een soortenrijke aanplant van vaste planten in de eilandborders, die door het gebruik van kronkelpaadjes ontstaan zijn. Naast de vaste planten slingeren rotstuinen, opgebouwd uit zwerfstenen, tufsteen en met saxifraga’s, door een gedeelte van de tuin. Tevens zijn een tweetal turftuinen aangelegd. In de moestuin wordt op biologische wijze getuinierd. De 3 kassen worden vooral gebruikt voor tomaten. Behalve vruchtbomen zijn ook talrijke vruchtstruiken aanwezig. Het totale oppervlak van het perceel is 2600 m2.

Minivijver verhuisd

Gister stond ie nog hier in de tuin, een minivijver in de vorm van een grote blauwe tubtrug met verschillende tijdelijk geparkeerde waterplanten. Nu is de emmer na een paar maanden weer voor wat anders te gebruiken. Dorpsgenoot Luuk kwam langs en nam de planten mee om in een kuip in zijn tuin te zetten. Hij nam ook nog een grote kluit darmere peltata, schildblad mee. Die heeft het hele zomerseizoen gewoon als kluit, met een stukje plastic zak erom heen, tegen de schuur aan gestaan. Meer kon ik niet aan hem slijten.

De minivijver
Schildblad
Transplantatie gelukt! Deze foto kreeg ik twee weken later van Luuk, ingegraven kuip in zijn tuin met de waterplanten erin.

Herfstkrocus

Net achter de oude biels naast de oprit heb ik jaren geleden een aantal herfstkrokussen geplant. Een opvallende lila kleur die je in deze tijd van het jaar niet zoveel ziet.

Sommige jaren mis ik de bloei helemaal. De krokussen bloeien niet zo lang, en als het miezerig of erg nat weer is helemaal niet. Bovendien zijn we dan weinig buiten of lopen zo snel mogelijk over de oprit naar de deur. Maar dit jaar dus weer mooi wel. Omdat het nog relatief warm is, ook ’s nachts, groeien de bloemen snel. En er zijn nog slakjes die er als de kippen bij zijn om aan dit lila blad te knabbelen.

Geleend uitzicht

Waar het kan maak je gebruik van een mooi uitzicht op het landschap om je tuin heen of de tuin van de buren. Wat vind je hiervan?

Het dondkergroen rechts en links is van taxussen in onze voortuin, net als het al redelijke lege boompje links (lijsterbes), het groen spul onder aan de foto (rosa rugosa) en rechtsonder respectievelijk een toefje miscanthus en -beetje in de schaduw van de taxus- hersftasters. De blikvanger, de prachtige geeloranje boom is geleend, die staat aan de overkant van de straat bij overburen Peter en Thea in de tuin. De foto is al weer van week geleden, toen de boom mooi werd aangelicht door de lage middag zon. Inmiddels is de boom al weer een stuk kaler, door de stevige wind afgelopen week.

Vanuit de voorkamer

Zo ziet het eruit vanuit de erker van de voorkamer. Daar drinken we nu elke ochtend koffie en elke middag thee. Mooi uitkijkend op de langzaam veranderende kleuren in de tuin.

Winterstekken

Oktober is een mooie tijd voor de tuin, blad van de paden en grasvelden in de borders vegen, vaste planten delen. Het snoeiwerk aan struiken en bladverliezende bomen stel ik nog even uit tot het blad er af is. En stukje bij beetje delen van het pad onkruid/grasjes vrij maken en het overhangende groen afknippen. Verder niet veel weghalen. Winterklaar is bij ons gewoon zoals de planten zelf de herfst en winter in gaan. Alleen waar we iets willen veranderen of waar het in de weg zit knippen we voor de winter iets af.

Nu is ook een mooie tijd om winterstekken te nemen. Dat kan van verschillende heesters en in niet ingewikkeld. Je knipt stukken van een rechte twijg, met 3 of 4 ‘knopen’, verdikkingen op de tak. Je haalt alle blaadjes eraf en knipt de onderkant net onder het onderste oog schuin af, de bovenjkant net boven het 3e of 4e oog knip je recht af. Echt iets om consequent in te zijn. Op-z’n-kopse stekken groeien niet.

Bind de stekken in bundeltjes (pointy end down) en zet ze voor tweederde in een sleuf in de tuin. Sleufdicht gooien en voor twee maanden later in je agenda zetten : winterstekken afzonderlijk oppotten (en labellen). Dan is de snijwond mooie geheeld. Na het eerste groeiseizoen in pot – en indien nodig bewaterd- zet je de struikjes op hun eigen plek in de tuin (of je geeft ze kado). Werkt ook goed met bv. rozen.