Naast Flock van de buren en Sukke (voorheen Suzan) van een paar huizen verder op hebben we nieuwe viervoetigen in de tuin. Allereerst de zeer fotogenieke Willem. Die woont sinds kort inde straat (buren van de buren) en is langzaam terrein aan het verkennen. Een prachtige oranje poes, we noemen hem voorlopig Willem.
Willem
Ik had hem af en toe al zien lopen, en gister zat ie lekker te zonnen op onze picknicktafel. Kwam naar me toe , snuffelde even, en liep toen langs me heen, over het terras, lamgs Eddy die de buxusstronken aan het uitscheppen was, naar de kleine vijver. Lekker water drinken. Vanuit de varen jungle keek ie ons aan. We hebben nog niet kennis gemaakt met de buren-van-de-buren, maar als we dat doen kan blijken dat Willem eigenlijk Willemina is. In dat geval gaan we haar Mina noemen.
Dan hebben we nog Droppie, een spring in het veld, jong zwart katje, met belletje. Hij heeft regelmatig met buurpoes Flock aan de stok en is een enorme schreeuwer. Hij loopt veel in de tuin, we deneken dat ie van de flat achter ons komt. Maar laat zich nog niet echt aaien. En poseren voor een foto vindt ie ook maar niets.
Droppie achter de picknicktafelGeen zin in poseren.
Van achter naar voren: De hark van Ome Job Een nakomeling van geranium endressii Zomerfijnstraal (ook nog in november) Een witte geranium sylvaticum Pluis van clematis vitalba Bosandoorn opnieuw in bloei Plataargras Vlasleeuwebekje Hypericum Lychnis coronaria – prikneus
Vorige week een stukje over af te halen tayberries. Voor Rob was het helaas te ver, hij woont in Zuid-Limburg. Maar Marijke uit Peize kwam wel langs, en nam naast tayberries (voor zoon Tim), ook herfstframbozen (in eigen tuin gezet), een rosa multiflora, 1 Japanse wijnbes en een persicaria campanulata mee.
Dorpsgenoot Eleen had ook een tayberry ‘besteld’, en ik had afgesproken de struikjes in ee emmer op de oprit te zetten. Rond tien uur na de koffie liepen we naar buiten voor een wandelingetje, met een briefje om op de emmer te plakken (we zijn er even niet). Maar Eleen was al langs geweest! Later op de dag kreeg ik mail dat de planten -tayberry en herfstframbozen- inmiddels een nieuw plekje bij hun in de tuin hadden gevonden. Mooi.
In porties weer een buxus heggetje eruit. Op een doordeweekse middag het groene deel, als bloemkoolroosjes afgesnoeid. Van buiten leek het nog behoorlijk groen, binnenin al flink wat vraag van afgelopen jaar. De stronkjes liet ik staan, voor Eddy om uit te scheppen. Dat deed ie zaterdag. De kleine stronkjes, vochtige, maar niet kletsnatte grond, prima scheppen.
Er was 1 struik die ik groter had laten worden, dan zijn ook de wortels meteen een stukj robuuster. Daar moest de takkenschaar even aan te pas komen om de dikste wortels door te knippen. Datzelfde gold voor de stronk van de buxus achter in de tuin, die Eddy een paar weken geleden al van het groen had ontdaan. Net als een ligusterbol, die per ongeluk voor een buxus werd aangezien. Die groeit wel weer uit.
Afgeknipte buxus haag, het pad ervoor (rechtsonder) nog begroeid.
Het paadje naast het verwijderde haagje is afgelopen jaar (jaren?) niet gebruikt, er groeiden zoveel planten in en tussen de tegels en het haagje werd steeds breder, We namen steeds de kortere weg over het terras. Nu dus weer een smal strookje tuin ter beschikking. Gevuld met pachysandra (snoeisel van de tuin van Pieter en Mirjam waar we van de zomer langsfietsten) en een paar vrouwenmantels die al meer dan een jaar in potten hebben gestaan. Heeh, lekker, hoor ik ze bijna zeggen, als ze bevrijd worden uit de potjes.
Buxus verwijderd, en ziehier, het paadje wordt zichtbaar. Rechts op de foto begint het terras. Ingeplant strookje tuinStronk buxus van paar weken terug, mag er ook uit.Schep, schep.
Als ik 1 plant moet noemen, die dit jaar de aandacht trok van verschillende bezoekers van onze tuin, dan is het wel de fazantenbes. Leicestera Formosa. 1 exemplaar staat wat verstopt in de heesterborder vlak bij de vijver. De andere, staat meer in het zicht, en is dit jaar uitzonderlijk groot geworden. Deze foto’s zijn van vandaag. Steeds komt er een niuewe krans van bloempjes, en zo ontstaan steeds langere trosjes. DE schitbladen blijven mooi donkerrod en op de plek van de witte bloempjes vormen zich glimmend paarse besjes. Eetbaar ook, en ze ruiken naar …. caramel.
Paar ‘bestellingen’ opgenomen voor stekjes van deze heester. Dat moet wachten tot het voorjaar, volgens de stekinstructies op internet.
Het druivensap is bijna op. De afgelopen twee weken eet ik mijn ontbijtmuesli niet met melk, maar met druivensap van eigen druiven. In de kelder staan inmiddels een paar potjes met verse gelei/jam van druiven en een beetje wijnbes. Tot twee weken geleden plukten we bijna elke dag een paar trosjes druiven als toetje. De merels waren al lang bezig met her er der een druifje te snoepen.
Maar twee weken geleden begon de grote aanval van groepen spreeuwen. 1 middag heeft Eddy ze weggejaagd en ben ik snel nog een voorraadje druiven gaan plukken, 2 vergieten vol. Hence, de druivensap en gelei. De rest was voor de vogels. Dat lieten de spreeuwen zich geen twee keer zeggen. In 1 middag was alles zo goed als leeg. Het pad onder de pergola was bezaaid met afgevallen druifjes. Slordige eters. En verschillende van de net gewassen ruiten hadden ook een druivensouvenir. Slordige schijters.
Minstens 5 op een kluitje en 1 vliegt net rechts uit beeldDruivengelei op het slaapkamerraam
Meestal ben ik met blote handen aan het werk in de tuin. Maar niet als ik bezig ben met de Japanse wijnbes, bramen, of de tayberry. Enorm veel stekeltjes hebben die. Ik heb jaren geleden een tayberry stek meegenomen van Jan en Yvonne Wieringa uit Eelde. Zij doen ook altijd mee met het Open Tuinen weekend. Naast een mooie rotstuin, dus ook veel (klein)fruit. Vaag meen ik mij te herinneren dat Yvonne zei dat de tayberry best een wilde groeier is. Dat klopt. Eigenlijk is de heester beter voor een moestuin of fruittuin, waar je de (meters) lange takken die in een seizoen gevormd wordt kunt aanbinden. Als je dat doet is de oogst formidabel. De tayberries zien er uit als frambozen , maar dan twee keer zo lang. vruchten in de zomer. Ik had de struik aan de rand van een kweekbed gezet en de eerst jaren bleef die daar ook. Maar afgelopen twee jaar werd het wat woester in dat kweekbed, en is de tayberry zijn eigen gang gegaan. Heel wat vruchten geplukt, maar eigenlijk kon ik er niet meer goed bij. Net als bramen maakt de tayberry in het groeiseizoen lange nieuwe takken, die -als ze ergens de grond raken- makkelijk wortelschieten. Dan heb je een nieuwe struik. Dit weekend besloten de tayberries te ruimen.
Voor liefhebbers met een moestuin of fruittuin, heb ik ongeveer 10 struikjes, met kale wortel, in een kuip staan. Diezelfde kuip die net was vrijgekomen door het verhuizen van de minivijver. Het is nu prima tijd om ze in de tuin te zetten. Deze week ga ik ook ingrijpen in de herfstframbozen. Die groeien niet ‘bovenlangs’ zoals de tayberries, maar ‘onderlangs’ met worteluitlopers. Van de meeste struikjes heb ik de laatste frambozen geplukt vandaag. Zag wel dat een paar takken nog bloemen in wording hebben. Die heb ik binnenkort dus ook in de ‘aanbieding’.
Jan en Yvonne Wieringa Een tuin van 1600 m2 met een soortenrijke aanplant van vaste planten in de eilandborders, die door het gebruik van kronkelpaadjes ontstaan zijn. Naast de vaste planten slingeren rotstuinen, opgebouwd uit zwerfstenen, tufsteen en met saxifraga’s, door een gedeelte van de tuin. Tevens zijn een tweetal turftuinen aangelegd. In de moestuin wordt op biologische wijze getuinierd. De 3 kassen worden vooral gebruikt voor tomaten. Behalve vruchtbomen zijn ook talrijke vruchtstruiken aanwezig. Het totale oppervlak van het perceel is 2600 m2.
Gister stond ie nog hier in de tuin, een minivijver in de vorm van een grote blauwe tubtrug met verschillende tijdelijk geparkeerde waterplanten. Nu is de emmer na een paar maanden weer voor wat anders te gebruiken. Dorpsgenoot Luuk kwam langs en nam de planten mee om in een kuip in zijn tuin te zetten. Hij nam ook nog een grote kluit darmere peltata, schildblad mee. Die heeft het hele zomerseizoen gewoon als kluit, met een stukje plastic zak erom heen, tegen de schuur aan gestaan. Meer kon ik niet aan hem slijten.
De minivijverSchildbladTransplantatie gelukt! Deze foto kreeg ik twee weken later van Luuk, ingegraven kuip in zijn tuin met de waterplanten erin.
