De honingbij draaide rondjes in het hart van de teunisbloem…. … om stuifmeel aan de pootje te verzamelen. Volgend jaar nog meer van zaaien …. … in grote pot op terras.
Gezicht
Sommige mensen hebben grappige beeldjes of attributen in de tuin. Je kunt ze ook in het wild tegenkomen. Zoals dit gezichtje op een paddestoel die op een dode berk in het Scharlakenbos groeide.
Agrius convolvuli
Afgelopen donderdagmiddag gedrieen gewandeld. Hilde wilde het ‘geheime’ paadje wel eens zien, waar ik een paar weken geleden over blogde. Zo gezzegd zo gedaan. het pad was nu nog wat meer dichtgegroeid. Toen we weer uit de jungle kwamen op het fietspad zagen we dit vreemde groene geval.
Ik was al doorgelopen, toen Hilde en Margreet mij riepen om even terug te komen. Ze blokkeerden een stukje van het fietspad, voor deze grote groene rups. Ik herkende het meteen als de rups van een pijlstaart. Tja, die haak achterop is een echte ‘give away’. Ik pakte het beestje op om veilig aan de andere kant van het fietspad neer te zetten Ondertussen zocht Hilde op welke pijlstaart het was: een windepijlstaart-rups. Je hebt ze in groen, maar soms ook bruinig, tot tegen heel donker bruin aan.
De windepijlstaart is een trekvlinder uit Zuid-Europa die in jaarlijks wisselende aantallen naar Nederland komt. In 2015 was het een goed jaar voor de windepijlstaart en werden ze veel gezien. Normaal gesproken kunnen de eitjes die deze vlinders leggen bij ons niet overleven: de Nederlandse winters zijn te koud. Maar door de zachte winter hebben waarschijnlijk toch veel rupsen het overleefd. De rupsen zijn flink gegroeid en gaan binnenkort verpoppen. De vlinders die uit de pop kruipen zullen weer naar het zuiden vertrekken. De rups leeft van haagwinde of akkerwinde en wordt vaak langs fietspaden of dijken, waar wide groeit, gezien.
Buxus sculpturen
Bij ons zondagmiddagommetje door het dorp vanmiddag, viel op hoe de buxusrups dit jaar heeft huisgehouden. Zomaar een paar tuinen waar we langs liepen. Die bollen zien er nog best sculptureel uit, is nog steeds ooi als er sneeuw op ligt.
Het groene haagje is in onze eigen tuin, en lijkt best nog wel aardig. Maar dat is schijn,; als je iets dichter bij gaat kijken is ie al helemaal hol van binnen.
Drukke winkelstraat
Als je van de kant van het hoofdstation van Groningen komt en de Herestraat in loopt, kijk je een beetje omhoog. De straat loopt een tikkie omhoog de hondsrug op. Als het heel druk is zie je dan de straat vol met hoofdjes.
Dat gevoel had ik een beetje toen ik eerder deze week een zijpaadje in onze tuin inkeek. Beetje regen de dagen ervoor, en uit de houtsnippers op het paadje was een enorm aantal paddestoeltjes opgekomen. Het hele pad stond er vol mee. Je kon ‘over de koppen lopen’ , zoals in een drukke winkelstraat. Toch maar niet gedaan, even paardagen wachten tot de paddestoeltjes een beetje over zijn.
Nog niet klaar met de paddestoelen in de snipperpaadjes. Hierboven de paddestoeltjes in het dwarspaadje achter in de tuin. Maar bij het paadje langs de coniferen en de meidoornhaag naar voren toe: een tapijt aan oranje paddestoelen. Hoedjes met diameters tot 6 cm, plaatjes zwammen. Ik zag ze ook staan langs de ligusterhaag, parallel aan de straat. Ook daar in het voorjaar de snippers van de gesnoeide wilg gestrooid.
Waternavel
Toen het de eerste helft augustus zo snikheet was, ontstond op allerlei wateren hier in de provincie Groningen een explosie van kroos. Op enig moment leek het Noord Willemskanaal een brede groen weg, helemaal dicht van het kroos. Heel sneu dat er duizenden vissen het loodje legden, er kwam geen licht meer door het kroos heen, geen zuurstof in het water, dag visjes…
Tegen het eind van de zomer , als het warm geweest is, kunnen ook weer hele ‘eilanden’ van waternavel ontstaan. Van dichtbij gezien mooi frisgroen blad. Maar helaas woekert deze exoot enorm, en verstikt complete waterwegen.
Hei, Nienoord en tuin-jungle
Afgelopen weekend met vrienden op pad geweest. Zaterdag naar de Gasterense Duinen en Balloerveld. Een mooie wandelroute door een heel wisselend landschap. Langs beken, door bossen, mooie wolkenluchten, een dikke stortbui, pannenkoeken eten voor lunch, heel veel paddestoelen, heide velden. Het allerpaarste van de hei is net voorbij, blijft mooi.
Vandaag was ook vrij wisselvallig weer voorspeld, we besloten naar een plek te gaan waar we relatief makkelijk ergens onderdak zouden kunnen vinden; niet op de grote stille hei dus. Dat werd landgoed Nienoord in Leek. Eerst een stukje naar het kerkje van Midwolde, toen een blauwe paaltjes-route over het landgoed. Wel grappig, om zigzaggend over het hele terrein te lopen. Bij een van de bochtjes in het oude landhuis op het terras koffie gedronken. En ruim twee uur en een mooie wandeling later kwamen we er weer terug. Om te lunchen: Groninger mosterdsoep. Buiten op het terras, onder grote parasollen; prima om de eerste regen tegen te houden die inmiddels begon te vallen,
Na de wandelingen bij ons in de achtertuin. Ingrid, Pieter en Mirjam gaan hier op expeditie in de jungle van de tuin.
Verre schuur vermomd
Achter in de tuin staat het stene schuurtje, bakstenen, onderste halve meter gewoon oranje, daarboven de bakstenen witgeschilderd. Dakpannendakje, leuk knus ‘huisje’.
Aan de voet van de schuur heb ik jaren geleden een paar kleinbladige bonte klimopjes neer gezet, die voorzichtig tegen de schuur begonnen aan te klimmen. Jaar na jaar een beetje hoger. Inmiddels hebben ze de dakrand bereikt, en sinds een jaar of 2 bloemen en later in het jaar bessen.
Ik knip ieder jaar de klimopslierten rond de ramen weg, maar als ik het zo bekijk, dan mag er wel wat meer gesnoeid worden. De schuur verdwijnt langzaam uit beeld.
Klooster Yesse
Tussen Haren en Groningen licht een buurtschap Essen. Van de 13-16e eeuw lag hier het vrouwenklooster Yesse. Is niets meer van terug te vinden, behalve wat verhalen. Annemiek Bos en echtgenoot wonene in Essen, ongeveer op de plek waar het klooster heeft gestaan. Als uit de hand gelopen hobby zijn ze steeds meer informatie gaan zoeken, en de laatste paar jaar (pre corona) kwamen steeds archeologiestudenten een stukje opgraven. AF en toe wordt er nog een klein muntje gevonden. En de zandbedden waar vroeger de kloostermuren opgestaan hebben. Vrijwel alle stenen zijn in de loop der eeuwen door mensen uit de omgeving meegenomen, om als bouwmateriaal te gebruiken. Op verschillende plekken in de stand Groningen zijn de stenen verwerkt.
Bezoekerscentrum De Kloostergracht Kloostermoppen en andere resten
Afgelopen weekend wandelden we naar Essen toe om toch een keertje naar een open middag te gaan en naar het verhaal van Yesse te luisteren. Er is nu ook een klein bezoekerscentrum.
Ex-buxus
Langzaam maar zeker verdwijnen de buxussen uit onze tuin. Ze worden steeds verder aangeknabbeld door de buxusrupsen. En dan komt Eddy met de grote snoeischaar. Een paar struikjes per keer, dan is de kliko weer vol.
In de tuin verschijnen kleine stukjes kale grond. Daar kan ik dan weer een paar plantjes in neerzetten.