Maand: november 2025

Ringen en stippen

Geel, oranje, bruin, rood, bijna paarsachtig. Allemaal kleuren die herfstbladeren kunnen krijgen. Soms maar heel kort, bij sommige bomen wat langer. Sommige jaren meer (na een korte nachtvorst), andere jaren veel minder imposant.

Als je de herfstbladeren van dichtbij bekijkt, zie je verschillende kleurpatronen.
Egaal van kleur, lichter bij de bladnerven.
Of juist wat donkerder, gevlekt en met stippen.

Vanmorgen viel mijn oog ineens op dit esdoornblad. Bijzonder. In dit geval met ringen.

Bottels en bessen

Vanmorgen zaten er twee lijsters op de pergola, krantjes te plukken. Over de pergola groeit een druif, maar dat is dit jaar helemaal misgegaan met de druiven. Een deel is op gesmikkeld door de merels een maand geleden, maar de meeste drruiven zijn ingedroogd en zitten nog steeds als ’trosjes krenten’ aan de struik. Mijn inschatting is dat ze last hebben gehad van schimmels omdat er te weinig ventilatie was: Een hele grote hortensia onder de druif, een kamperfoelie en een Japanse wijnbes er doorheen. En de druif zelf is ook helemaal uit de kluiten gegroeid.
Voornemen: volgend jaar de druif meer ruimte geven en een aantal takken terugnemen.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het lijsterpaar kon zich vanmorgen heerlijk tegoed doen aan de krentjes.

Over vruchten geschreven: er zijn genoeg bessen en bottels.
Hieronder de bottels van de rosa multiflora, meeste jaren iets ronder dan nu.
Daaronder de sneeuwbes (zie je de twee voorpoten van een spin die zich achter het rechterblad verstopt?) En helemaal onderaan de tros donkeroranje glanzende bottels van de egelantier.

Maandag verwacht ik een grote vaas met rozenbotteltakken te hebben. Dan komt Reinier snoeien, onder andere de Rosa multiflora, die inmiddels de toppen van de drie pruimenbomen-op-rij heeft bereikt. Een beetje intomen is op zijn plaats.

Vuistbijl

Zeg nou zelf, dit stuk vuursteen ziet er toch echt bewerkt uit. Met scherpe randen en een punt die toch niet door toeval kan zijn ontstaan. Gevonden twee weken terug op de Marker Wadden, waar in het opgespoten zand uit het Markermeer verschillende artefacten van Neanderthalers (40.000 jr oud) zijn gevonden. Waaronder vuistbijlen.

Zou het?

Deze week voorgelegd aan steendeskundige Harry Huisman, van onder andere het Hunebedcentrum in Borger. Harry houdt ook maandelijks ‘stenen spreekuren’. Deze week was hij bezoek in de Hortus. In de zijlijn van het kijken naar zwerfstenen liet ik hem mijn mogelijke vuistbijl zien.

Nee dus. Gewoon een scherp stuk vuursteen. Zo scherp dat een Neanderthaler het nooit als bijl zou gebruiken. Zou er verwondingen in zijn handpalm van krijgen. Wel geschikt om bv als schrapertje te gebruiken bv. Maar niet een bewust bewerkt stuk steen, aldus de deskundige.

Nu ligt de steen op ons grindpad, in een hoekje waar ook een aantal andere vondsten tussen de kiezels liggen. Happy Stones (een tijdje heel populair tijdens Corona, beschilderde kiezels) en een Happy Shell (beschilderde schelp).