Alles in en om onze tuin
De blaadjes zijn zo goed als allemaal van de bomen. Opgeveegd en op een grote bult gelegd om er bladaarde van te maken. Het is de kortste dag van het jaar, 22 december. Beetje miezer soms, zeker niet koud. 2 dagen er voor, half 9 ’s morgens, prachtige ochtendhemel vanuit het slaapkamer raam.
Nog drie dagen ervoor, 10 graden en lenteachtig bijna. Mooi weer om de tuin in te gaan. Druif snoeien, losse potten opruimen. De opgepotte plantjes in potten bij elkaar.
Deze rode persicaria is half ingestort na de eerste vorst een week of twee geleden. Maar nog niet helemaal. Blijft nu dus nog even staan. Als er iets langer vorst overheen gaat stort ie helemaal in, en ligt als een zielig (soms slijmerig) hoopje op de grond. Op enig moment veeg ik die slappe stengels bij elkaar en gaan ze op de compost hoop. Maar nu nog even niet.
Dat verwacht je niet in december, een bloeiende lelie in de tuin. Zij staat bij ons in de zijborder, naar de oprit. Tussen overwegend donkergroen en een beetje strogeel van de halmen van een siergras.
Zij staat er pas kort, vanmiddag 16:01 uur om precies te zijn. WE waren een stukje wandelen, vanuit huis, langs het kanaal naar Groningen, en met een bocht via de Esserweg en oosterweg terug. Overal zie je nu hopen met bladeren liggen, de meeste van gemeentebomen. Binnenkort worden die door de gemeente opgehaald. Het is expliciet NIET de bedoeling om er (ander) tuinafval dan blaadjes op te gooien. Maar iemand aan de Esserweg dacht, dat de bos bloemen, die een beetje begon uit te vallen, er best bij kon. In die bos zat deze lelie, een beetje verfrummeld, maar voor in de tuin best het aanzien waard. Thuisgekomen de bloemstengel in de border geprikt. Tadaa! Een bloeiende lelie in december.
Ook op loopafstand van huis, de Appelbergen, een bosgebiedje met twee vennen. Dit is het grote ven. Mooie lichtval op zo’n decembermiddag,
Soms krijg je een plantje, waarbij de gulle gever zegt, past op, zaait uit. Of: kan woekeren. Een enkele keer denk je, oh was ik er maar niet aan begonnen. En andere keren glimlach ik, als ik de enthousiastelijng overal en bergens zie opduiken.
In dit geval was Eef de gulle geefster, en is het plantje de zomerfijnstraal. . De zomerfijnstraal, een soort madeliefje op een lange stengel, maakt -zoals het composieten betaamt- zaadjes met pluisjes. Handig om een eindje meegenomen te kunnen worden door de wind.
Vorig jaar stond er 1 exemplaar in het klinkerpad richting de fietsenschuur. Bloeien en bloeien, de hele zomer door, tot in december. Dit jaar in een stuk van 1 x 1 meter een hele partij fijnstralen, verschillende keren dit jaar al in een blogje opgenomen. Half december, ze bloeien nog steeds. Een beetje ielletjes, wat minder bloempjes dan midden in de zomer. En zonder beestjes, de insecten zijn allemaal verdwenen deze tijd van het jaar.
En volgend jaar? Als ik alle minirozetjes die zich nu over alle voegen in het klinkerpad hebben hebben verspreid zou laten staan, dan kunnen we de achtertuin en de fietsen schuur niet meer bereiken. Of we moeten andersom om het huis lopen….
Maar even kijken of ik ze actief met een voegenkrabbertje ga verwijderen of gewoon laat staan en erover heen blijf lopen. Dan krijgen ze geen kans om een hoge bloemstengel te maken. Toch?
Verschillende reacties op recente blogjes.
Zo leuk!
Ina stuurde me een foto van een prachtige partij Darmera Peltata, naar aanleiding van de herfstkleuren foto.
En Sjoerdtje, vriendin van Jitske, stuurde me een foto van gekiemde zaadjes in een kaardebol. Met de uitnodiging om een keer bij haar in de tuin te komen kijken. Ga ik zeker een keer doen.
Sophie had een mooie bestemming voor een stuk van de komend voorjaar- overtollige miscanthussen. Bij haar zoon in Utrecht. De ‘Bestelling’ bijgeschreven op mijn voorjaars-plantjes-bestellijst.
Heel lang tegenover hen gewoond, maar nooit in hun achtertuin geweest. Het huis staat nu te koop, en Funda laat wat plaatjes zien.
Veel bomen en struiken, en heggen. Ik probeer op de foto’s te zien of ik nog iets van herfstaster-stengels herken. Jaren geleden kwam de over buurman vragen of hij een stukje van een grote herstasterpol in onze voortuin mocht hebben. Heelveel jaren daarvoor had hij er een stuk van aan zijn overbuurman gegeven, Ome Job. Ome Job was toen onze buurman, nu zijn we onze eigen buren , snao je het nog, dus de asters staan nu in onze tuin, Maar goed, op de bovenstaande foto’s kan ik de asters niet terugvinden. Misschien toch een keer ‘live’ gaan kijken, als we nieuwe overburen hebben….
Lichtjes in de stad.
Kersttakken op de markt.
Sneeuwvlokken van watten
bij juffrouw Lanterfant.
Schommelen in de sneeuw
rond en rond.
Het is 10 graden.
In de tuin volop witte ballen.
De sneeuwbes, zonder blad.
Veel bal,
soms drie op een kluitje
Sinterklaas is voorbij, veel mensen halen nu de kerstspullen te voorschijn. Naar de Ikea of de lokale kerstbomenverkoper voor een kerstboom. Lichtjes langs de ramen, kaarsjes in de vensterbank.
Een paar jaar terug kwamen we op een kerstmarkt in het dorp deze kerstvarkentjes tegen. Eigenlijk zijn het gewoon tuinvarkentjes, maar hang een kerstbal in het oor, en voila, daar is een kerstvarken!
Geiding dat de borstelige haren op de kop van de ‘haren’ van een oude bezem zijn gemaakt. Lekker borstelig. DIs heb je nog een halfvergane bezem in de schuur staan…. haal de haren er uit, al dan niet in bosjes, en geen ze een tweede leven bij zo’n zelf in-elkaar-geknutseld varkentje.
De oogjes kun je bij een hobbywinkel kopen, en anders schilder je ze gewoon op de oogschijfjes.
Als je zo’n (kerst)dier in elkaar knutselt, stuur dan een foto op. Kan ik bij dit blog plaatsen.
Sommige siergrassen, zoals het prachtriet (miscanthus sinensis) blijven nog wel een tijdje overeind staan. Het blad begint los te laten en af te vallen, maar de stengels zijn nog stevig. Heel anders is dat met de molinia. Na de paar dagen kou en beetje vorst afgelopen week heeft ze er de brui aan gegeven.
De stengels deels plat op de grond, enkele nog overeind omdat ze in de zomer met een trouw bij elkaar gebonden waren. De resterende zaadhoofden afgeknipt en in de kliko (zaait nogal uit). Het is een prachtige plant, kan na een jaar of 5 echt een imposante pol worden. Maar alles met mate. Heb al een paar zaailingen in de ‘bestelling’ staan voor andere tuinliefhebbers (mooie tijd om te verplanten is april, als de pollen weer gaan uitlopen).
De stengels gaan er binnenkort af en dan in stukjes ergens onder een struik. De holle stengels zijn mooie schuilplekjes voor kleine beestjes.