Alles in en om onze tuin
Suzan, poes van paar huizen verderop, slaapt graag op hout.
Van het bankje, de picknicktafel, en heel vaak op het bruggetje over de vijver. Soms zo diep in slaap, dat ze zich lups schrikt als ik haar aai.
Vanmorgen niet. Toen werd ze wakker en rekte zich eens goed uit.
Om vervolgens weer in de slaaphouding te gaan.
De berk van de buurman is al een tijdje overleden. Een deel van de stam staat nog, tot 3 meter hoog. Twee weken geleden zag ik aan de voet van de stam honingzwammetjes groeien. Nu twee weken later zijn het mooie stevige paddenstoelen.
Als de boom niet al dood was, zou ie het nu gaan. Honingzwam op/in een boom betekent het einde van de boom.
De paarsrode sedum geeft ‘zinggg’ aan de kleuren in de tuin, de siergrassen in verschillende tinten: miscanthus nog met zilveren pluimen, de calamagrostis (rechts op foto) al helemaal strogeel. Het grasveld gaan we waarschijnlijk nog 1 x maaien dit seizoen, met de maaier op hoge stand.
Dit stuk van de tuin hoeft dan niets meer aan te gebeuren tot maart/ april. Alleen de blaadjes van het gras vegen.
Fotos’s gemaakt met nieuwe (refurbished) iphone. Betere camera. Even een rondje door de tuin om uit te proberen. Zeer tevreden met kwaliteit.
Al in augustus bloeit de rudbeckia fulgida ‘Goldsturm’. Nu is het oktober, en beginnen de bloemen langzaamuitgebloeid te raken. De bloemblaadjes worden van helder geel wat meer oranjegeel, en vallen vervolgens af. Het diipdonkere hartje blijft nog de hele winter staan op de dan inmiddels kale stengels. Mooi met een laagje rijp of een toefje sneeuw.
Komt uit Noord Amerika, een prairieplant. Doet het hier ook erg goed. Vanmiddag heb ik wat zaailingen, die tussen de tegels waren uitgezaaid en die ik een week of vier geleden opgepot had, in de volle grond gezet. In een soort plantbed. Er mogen er wel meer bij van deze dankbare plant.
Zaterdagochtend bij het weggooien van een keutel uit de kattenbak in de kliko zag de achtertuin er opeens gek uit. Of eigenlijk, het pad dat van de schuur naar de vijver loopt, via bruggetje over de vijver, naar achter, zag er gek uit. Het was een doodlopende weg geworden, de brug niet te zien.
De fluweelboom die achter de vijver staat was omgevallen, of ‘omgezegen’. Zat nog wel met kluit in grond, kletsnatte grond, maar lag vrijwel op zijn kant, over de vijver heen, richting brug. Meteen een mooie klus voor de zaterdagochtend. De boom opruimen. Wel eerst oude kleren aan trekken, het sap van de fluweelboom kan enorme vlekken in je kleren geven. En het plakt ook nog eens behoorlijk als het opdroogt. Dus snel je handen wassen (of handschoenen aan). Op de achterkant van mijn hand is 1 plek volledig opgedroogd. Nu anderhalve dag later zit de vlek er nog steeds, alsof het een soort lijm is. Slijt wel.
Het hout van de fluweelboom is vrij zacht, dus eerst met de takkenschaar de bladertakken er af. Wel jammer dat we net de mooie herfstkleur gemist hebben. In een goed jaar kan de fluweelboom echt prachtig oranje worden.
Afijn.
Balancerend op het muurtje van de vijverrand, de boom op een halve meter hoogte afgezaagd. Eddy zaagde het resterende geraamte in stukken. Ik stapelde alles op de houtwal. Die is inmiddels wel overvol.
En dat alles heel voorzichtig. Het houten bruggetje over de vijver was glibberglad, van de algen.
De naam is springbalsemien of reuzenbalsemien. Vorig jaar flink wat verwijderd, en dit jaar maar een enkele plant. Mooie rooi stengels, en lekker plekje voor deze spin om te zonnen: spinbalsemien.
Maar eigenlijk is dit een overtreding…..
De springbalsemien of reuzenbalsemien (Impatiens glandulifera) is ongewenst in de EU. De Europese Commissie heeftde springbalsemien toegevoegd aan de zwarte lijst. Op deze lijst staan soorten die niet uit Europa komen en die de oorspronkelijke flora en fauna verdringen of economische schade veroorzaken. Naast de muskusrat (Ondatra zibethicus) en alligatorkruid (Alternanthera philoxeroides) prijkt nu ook de springbalsemien op de lijst van ongewenste vreemdelingen. Alle lidstaten moeten maatregelen nemen om de verspreiding van deze planten- en diersoorten in Europa te voorkomen. Zo mogen ze niet worden ingevoerd, gehouden, verkocht, vervoerd, gereproduceerd of in de natuur vrijgelaten.
Meer weten? Ga naar: https://bijenclub.com/bloemen-voor-bi…
En klik hier voor een filmpje van Astrid, met een ode aan de springbalsemien, gefilmd voordat ze het hele veldje met springbalsemien verwijderde om andere planten een kans te geven.
Begin juni kocht ik een potje paarsbladige basilicum. Als je zo’n potje voor gebruik als keukenkruid koopt zitten er vaak tientallen zaailingen in 1 potje. Het eerste dat ik bij thuiskomst deed was de zaailingen uit elkaar halen. Een vijftal individueel opgepot en de rest in kleine kluitjes in een brede ondiepe bak geplant. De losse zaailingen zijn mooie kleine struikjes geworden, twee heb ik er nog, de andere zijn met enthousiaste bezoekers meegegeven.
De grote bak puilt uit van de basilicum. Nu de zon minder fel schijnt is het knalpaarse blad een beetje aan het verkleuren naar groenpaars. De bloeitoppen heb ik tot een paar weken geleden consequent verwijderd, dan blijft het blad wat malser. Maar nu mag de plant zijn eigen gang gaan. Op de tafel in de serre is het nu een feest van knalpaarse kleine bloemetjes.
Lage stevige aster, met kronkelige stengels. Hartjes van geel tot roodachtig. Zwevende wolk bloemetjes boven laag glanzend donkergroen blad. Deze aster divaricatus is een prima bodembedekker in de schaduw of halfschaduw.
Jaren geleden hadden de buren een kronkelhazelaar in de voortuin, in de border die aan onze voortuin grenst. Ook een kronkelhazelaar maakt hazelnoten, en dan wil er wel eens een nieuw boompje ontstaan uit een nootje. Zo kregen wij ook een paar hazelaartjes in de voortuin. Ze kronkelden nauwelijks meer (wil je dat behouden dan moet je stekken).
Een hazelaar kan uitgroeien tot een forse struik, 5 meter hoog, 5 meter breed. Dat past niet zo goed in de smalle zijborder. Toen heb ik een aantal , nog kleine, hazelaars naar de achtertuin verplaatst. Een daarvan, nu tot volle wasdom gekomen, produceert elk jaar veel noten. Dit jaar uitzonderlijk veel. De vorm van de noten is wat langwerpig en plat, daardoor een beetje lastig te kraken: de notenkraker krijgt moeilijk grip op de platte noten. Erg lekker, dat wel.
Een paar straten verderop staat een hele grote hazelnotenboom, geen struik, maar echt boomvorm. De noten die hiervan af komen – en in grote aantallen op het langslopende fiets/voetpad vallen- zijn wat vorm betreft modelhazelnoten. Grote ronde balletjes. Makkelijke te grijpen met de notenkraker, maar ze zijn knoerthard. Een dikke schaal, en ook het vliesje om de noot zelf is steviger, zelfs een tikje draderig. Ook lekker. Het zal niet de gewone corylus avellane zijn, misschien de Turkse hazelaar?