't Groentje

Lang stonden ze mooi overeind, de verschillende pollen miscanthus Sinensis, prachtriet. De laatste week zijn er toch een paar uitelkaar gevallen, de halmen alle kanten op. De allergrootste pol, die al tien jaar ongedeeld is geef ik al een paar jaar steun, een dik touw erom heen en vastmaken aan een flinke paal. De sierlijk hangende bladeren verstoppen het touw, en de pol blijft wat compacter. Wel lastig werk, niet doen als het heel nat is, en lange mouwen aan.
Nu zijn ook kleinere pollen uiteengevallen, en zelfs de super stevige miscanthus Malepartus ligt breeduit.

In een recente aflevering van Gardeners world vertelde Monty Don dat miscanthus zo’n mooi siergras is dat never, nooit omvalt.
Nou dit jaar dus wel.

Op een siergras website vond ik een paar tips tegen uiteenvallen.

• Zorg voor een zonnige plaats met rondom licht.
• Plaats de plant niet te nat of te voedselrijk.
• Steek de plant eens diep rond met een scherpe spa.

Tip 3 zal ik eens proberen, In de zijborder heb ik drie miscanthussen op een rijtje, als ik er nu eens 1 of 2 rond steek …. kan ik (volgend jaar) kijken of dat werkt.

Net als vorig jaar ook dit jaar een paar van die leuke donkere Akrikanen gezaaid. Ik heb ze vrij lang in kleinen 9×9 potjes gehouden, dan blijven ze vrij klein. Zeker als er onverhoopt toch een slak bij komt. Een paar zijn verdwenen.
Drie weken geleden een paar samen in een grote pot, pontificaal aan de rand van het terras. Prachtig met de stipa tenuissima erachter en de laatste zonnestralen van de dag erlangs.

Volgend jaar nog wat eerder in de grote pot zetten, dan kunnen de planten nog verder uitgroeien. En bloeien tot aan de eerste vorst.

Het was een moeilijk jaar voor de boerenhortensia. Net in de periode dat de struik volop in bloei stond met haar bolronde schermen was het weer zo’n hete en erg droge periode. Daar houden ze helemaal niet van. In veel tuinen gingen de bloemschermen van friskleurend meteen over naar verdord bruin. De bladeren hingen als natte lapjes slap omlaag. Het blad is inmiddels weer bijgekomen, voor mooie bloemschermen is het weer wachten op volgend jaar. Voor zover de boerenhortensia.

Met de schapekophortensia is het een stuk beter gegaan. Deze heeft stevigere, bijna leerachtige bladeren, die beter tegen de droogte kunnen. Daarbij bloeit de plant een stuk later, nu inmiddels een week of 2. Dat maakt een flink verschil. Wist je trouwens dat deze hortensia reuze makkelijk te stekken is. In het voorjaar kun je de struik fors terugsnoeien, en de houtige stekken zet je op dat moment gewoon in de grond. Kale takken zijn het dan nog, 2-3 knopen diep. Eerste jaar beetje in de gaten houden wat water geven betreft. Ik heb er prima resultaten mee, en op verschillende plaatsen schapenkoppen in de tuin.

AFgelopen week was weer een officiele hittegolf week, met minstens 3 dagen boven de dertig graden en de rest boven de vijfentwintig. Voor werk in de tuin was het smorgens nog prima, maar tegen eind van de ochtend rusttijd en/of naar binnen. Eddy heeft drie kanten van onze fietsenschuur weer helemaal mooi opgeknapt, elke ochtend een stukje. Schoonmaken, schuren, poetsen, beitsen. Het ruikt nog helemaal naar verse verf, als de zon op de schuur schijnt.

En de vierde kant, de achterkant? Tja, dat wordt wat lastig. De schuur staat met de achterkant op ongeveer 30 cm van het schappenhektrellis waartegen twee enorme klimrozen groeien. Ik kan net zijwaarts schuifelend in dat tussenstuk komen. Omdraaien of bukken is niet mogelijk. En een kwast om de achterkant te schilderen vanuit die posities is waarschijnlijk te lang… Met een spons kan ik wel de achterkant schoonmaken/ ont-algen. Ik ga het in ieder geval proberen.

Asters en rudbeckia’s, helianthussen en heleniums. Allemaal bloemen die in de nazomerbloeien en margrietachtige bloemen hebben. Composieten. De asters bloeien vaak in tinten paars, soms roze of wit. De andere drie in geel of oranjetinten. Bij ons in de tuin hebben we vooral gele varianten. Zo vrolijk.
Een eindje verderop in de straat zag ik een grote bos heleniums van een donker oranje, roodachtige kleur. Ook mooi. Heb ik een paar keer geprobeerd, steeds 1 of 2 planten gekocht, die tussen andere planten instonden. Maar steevast na 1 of 2 jaar waren ze verdwenen. Behalve die ene oersterke: helenium Tura, een forse gele, 120 cm hoog en stevig overeind blijvend.

Misschien moet ik eens een heleboel, 5 of 7 planten, bij elkaar zetten van zo’n oranje kleur, en ze bij start groeiseizoen goed in de gaten houden (slakken!).
Dus als je een dikke pol hebt die je wilt delen in najaar (of voorjaar), ik houd me aanbevolen. Uhh, omgeving Groningen, dat wel.

Augustus en september zijn de beste maanden voor siergrassen in de tuin. Wuivende halmen, stevige pluimen, volop kleur. Prachtig met strijklicht van de vroege ochend of late middag zon. Op bovenstaande foto drie voorbeelden. De kleine stipa blijft wintergroen als het niet te nat is, japans bleodgras sterft bovengronds helemaal af, niet zo bijzonder in de winter.

De calamagrostis heeft eerst pluimen met een roodachtige zweem, bloeit al in juli, en pluimen zijn nu strogeel. Dit gras blijft ’s winters niet zo mooi overeind als bv miscantus sinensis soorten. Een goede truc is om nu de pol bij de grond af te knippen, halmen en blad. De calamagrostis beloont dat door nog voor de winter een verse toef van het frisgroene blad met witte streep te maken (die overigens bij vorst ook weer afsterft).

De kleine stipa weet niet van ophouden. Ik heb er al vaker over geschreven, blijft echt een favoriet. Hier staat ze in de kurkdroge bloembak aan de zuidkant van het huis, met flinke overhang van dakgoot. Juist op deze droge plek doet ze het helemmal mooi, blijft wat compacter met de bolronde pruik.Uitzaaien, dat kan ze als de beste, droge stenige plaatsen. Het grindpad aan de voet van de bloembak is bezaaid met een dekentje van pluizige zaden die ik zoveel mogelijk probeer te verwijderen. Dat dat vorig jaar niet helemaal gelukt is zie je aan de groen plukjes gras links voor in het grindpad. Weer kleine stipa’s om op te potten en kado te geven.