Omgevallen boom

Afgelopen week maar liefst drie keer forse wind gehad, met windstoten tot windkracht acht. Twee maal ’s nachts, en afgelopen zaterdag overdag.

Beperkte stormschade (of was het een dikke duif?)

Altijd weer een beetje spannend om dan de tuin in te lopen en te kijken hoe het erbij staat, of ligt. Wij zijn steeds de dans ontsprongen. De schade was: een afgebroken tak van een buddleja, aantal geknakte siergrashalmen, twee omgevallen vingerhoedskruiden, en een grote tak van de egelantier die nu een (weinig gebruikt) paadje verspert. Omdat de egelantier net bloeit, laat ik de tak even zo als ie is, en loop ik gewoon om. Oh ja, de gieter is ook omgewaaid.

Iets verderop in Groningen zag ik begin van de week flink wat afgerukte takken en op een klein perkje vlak bij de universiteit zelfs bomen om.

Gek dat de boom zo scheef is blijven staan en niet helemaal om was?
Nee, hij hing met zijn kruin in de boom aan de overkant van de straat….
…..en beide kruinen zaten zo in elkaar vast dat de boom aan de overkant helemaal omgezaagd is. Op de gebouwtjes rechts op de foto alleen wat kleinere takken.

Roze wolk

Een dankbare plant, schildersverdriet. Andere namen zijn steenbreek of hoe-langer-hoe-liever. Die laatste naam snap ik overigens niet, de bloemstengels worden niet langer dan 15-20 cm. Of slaat het op de lange bloeitijd? Dan snap ik het wel. De Saxifraga x urbium heeft wintergroen lage rozetten, een soort bekertjes met gekartelde blaadjes, en in mei-juni komt midden uit dat bekertje een bloemstengel met een heleboel kleine roze bloempjes. De rozetten zijn 5-8 sm in doorsnee en niet hoger dan een paar centimeter. Breiden zich op gunstige plekke goed uit tot een tapijt en dan krijg je wekenlang een roze wolk van bloemetjes.

Roze wolk

Bij ons staan ze op een paar plekken langs het tuinpad dwars voor de serre langs. Afgelopen zeer droge, hete zomer, zijn aan aantal rozetten verdroogd, maar die schade is allang weer ingehaald. Zon of halfschaduw is prima, mooiste als je ze niet laat overgroeien met hogere planten (en dat zijn bijna alle planten).

Rozetten
Witte bloempjes met donkerroze stengels en hartjes

Vossehandschoenen

Vingerhoedskruid in het Nederlands, foxglove in het Engels. Een spectaculaire tweejarige wilde plant. Halfschaduw, bosrand, dat vind ie fijn. Vaak tinten roze, soms tinten wit. En elke bloem met zijn eigen stippenpatroon aan de binnenkant. In de voortuin heb ik dit jaar een heleboel planten laten staan. Glorieus nu, mooiste tijd, deel van de bloemen al uitgebloeid, en de belofte van nog een heleboel extra. De hommels zijn er blij mee, en duiken enthousiast van de ene in de andere vingerhoed.

Polonaise

Even goed kijken en tellen….

Grootste deel van de vijverrand was al in de schaduw vanmiddag. Met zijn alleen wilden ze toch in dat laatste zonplekje zitten. Lekker hutjemutje, dat wel. Toen ik nog een stap dichterbij kwam, sprongen ze pardoes allemaal het water in.

De kleur varieert van bijna effen groen tot bruinig, maar alle groene kikkers hebben de groene streep van neus tot aan achterkant lopen.

Tropische juni dag

Eerder deze week voorspelden ze 30 graden voor vandaag, zondag 2 juni. Ik geloofde er niks van. ’s Avonds lekker met fleece op terras. Ze hadden toch gelijk, de weermensen. Zat vandaag niets anders op dan op bankje in de schaduw een boekje lezen.
En met hoedje op een rondje door de tuin, op ‘jacht’ naar een stilzittende libelle. Dat is niet zo mooi gelukt, ik probeer het nog wel eens. Een paar andere foto’s in plaats van de libelle.

Deutzia, bruidsbloem, schiet in bloei
Opvallende geranium
Geen libellen, wel dit beestje, een of andere vlieg. Zat wel stil.

Nieuwe kleur

Citroengeel habben we eigenlijk nog niet in de tuin, behalve de citroenvlinder dan. Maar nu wel, een vaste leeuwenbek. Antirrhinum braun-blanquettii voluit. Volgens Brian kabbes heeft ie een rijke langdurige bloei van juni tot september. Hij vindt hem prachtig!

Leeuwenbek

Geel met witte bloemen, volgens het label. Dat klopt. De 60 cm hoogte haalt ie niet, eerder 40. Maar misschien wordt ie volgend jaar hoger. Na terugknippen zou hij kunnen gaan herbloeien. Maar nu nog even niet. Mooi laten wezen.


Buuv’ in de greppel

Wat doet de buurvrouw daar in de greppel? 

De buren hebben eerder dit jaar een grote kastanjeboom verwijderd. En een paar uit de kluiten gegroeide lauriers weggehaald. De achterrand van de tuin grenst, net als de onze, aan een greppel. Nu droog, in de winter met een laagje water. Op de rand van de buurtuin is een nieuwe beukenhaag geplant, de afzonderlijke beuken beginnen net uit te lopen. De steile greppelwand is wat kaal.

De buurvrouw, Sieneke kwam langs. Had je niet nog wat stekjes, vroeg ze. Van Vinca bijvoorbeeld? Niet in potjes, zei ik, maar als jij nou de grond vast wat losmaakt, dan ga ik in onze tuin wel wat polletjes uitscheppen.

Vanuit de greppel makkelijker planten

Vinca minor, kleine maagdenpalm. Eenmaal aangeslagen vormt het een mooi groen tapijt, met in voorjaar heel veel paarse bloempjes.
In een heel droge zomer hebben ze het wat moeilijk, maar ik ben ze nog nergens kwijt geraakt.

NB. Op de bovenste foto zie je een kaal stuk grond (op het zuiden) aan de overkant van de greppel. Ik had nog een paar zakjes bijenbloemen mengsel ind e la liggen, maar geen kale grond in de tuin. Snel even een vorkje gehaald en de zakjes op de helling leeggestrooid. Met de regen die deze week valt lukt het misschien om deels te ontkiemen (en anders hebben de vogels een paar lekker zaadjes).

Marion bracht mee…

Vorige week keamen Berthil en Marion eten. WE zouden ’s avonds naar de schouwburg gaan, vooraf aten we bij ons. met zijn vieren. Wederom (net als vorig jaar, zelfde soort afspraak), prachtig weer en lekker op het terras eten. Marion bracht een plant mee, een Thunbergia, Suzanne met de mooie ogen. Je hebt ze in tinten geel, maar ook in kanloranje, zoals deze. En uiteraard met de bijna zwarte hartjes.
Als je echt in het hartje kijkt, zie je in de keel van de bloem ook nog wat kleine gele streepjes.

Niet in de hete middagzon zetten, dan verbleken de bloemen wat. Onze plant staat nu tegen een oostmuur, wel ochtendzon, maar daarna in de schaduw van het huis.

Bij de zijdeur, zien we elke dag.

Black Luis

Vorige week lilaexpemplaren, nu een kudde zwarte luizen. Dit jaar is de xxx jasmijn overladen met zwarte luizen. De sappige stengels net onder de bloemknoppen zien zwart, de bladeren eronder glimmend en plakkerig van het zoete spul dat de luizen afscheiden. Ik ben al een paar keer op ‘jacht’ gegaan naar lieveheersbeestjes, vaak vond ik ze op de vingerhoedskruiden, om die op de jasmijn te zetten. De larve van een lieveheersbeestje ook, dat zijn enorme luizenverslinders.

Eens kijken hoe de bloei er straks uit ziet….

Deze jasmijn, philadelphus ‘Belle Etoile‘ geeft grote witte bloemen, met een rood hart. Een heerlijke geur, in Engeland noemen ze hem ‘mock orange’.