't Groentje – Pagina 136 – Alles in en om onze tuin

Lila tot aan de horizon

Enkele.
Jaren geleden heb ik eens in een bloemenmengsel een aantal phacelia planten gehad. Langdoorbloeiend en de bijen waren er dol op. Niet zo gek, want de Nederlandse naam voor deze plant is bijenvoer.

Tientallen
In een tuintijdschrift heb ik eens gelezen dat iemand in de tuin altijd een stukje van ongeveer 1 x 1 meter inzaaide, alleen met phacelia. Een leuk paars ‘blok’ in de tuin. Dat staat nog steeds op mijn ’tuin-to-do’-lijstje. Als ik eerst maar eens een vierkante meter kale grond zou hebben…

… eind oktober bij Spijk in Noord Groningen

Tienduizenden!
Deze foto’s kreeg ik vorige week van Hilde. Gemaakt bij Spijk. Daar is de phacelia als groenbemester op de akker gezaaid, en wat ziet het er geweldig uit nu ze in bloei staan. Tot aan de horizon.
De foto geeft een impressie, maar het haalt het niet met er tussen zelf staan.
Het enige wat er op aan te merken is dat je zo laat in het seizoen niet de overvloed aan bijen en hommels meer hebt. Midden in de zomer zou je hier een oorverdovend gezoem van nijvere bijtjes horen.

Duizendblad bij de rotonde

Vorige week zondag, de vorst nog aan de grond, gingen we een stukje wandelen in de stralende zon. Tegen half 1 (het rondje werd iets groter dan gepland) liepen we langs de rotonde bij Haren, naast de A28. De berm stond prachtig in bloei, vol met duizendblad. Eind oktober, ja!
Ik dacht dat dat extreem laat was, maar even googlen laat zien dat duizendblad tot in oktober kan bloeien.

Even door de knieen om een konijnen-view foto te maken. Op ‘ooghoogte met de bloemschermen. Recht richting de rotonde, maar dat zie je niet als je het niet weet.

Banketbakker

Van zomertijd naar wintertijd.
De winter-banketbakker is weer in het land.
Afgelopen nacht heeft zij een uiterst dun laagje poedersuiker over tuin en landschap uitgestrooid.

Voor het eerst hebben we weer flink wat gas verstookt. De afgelopen weken was het warm genoeg om de hybride warmtepomp het verwarmingswerk te laten doen.

Rariteit: Overveen

Een beetje familieverhaal.
Deze olijke kikker staat in de tuin van het grootouderlijkhuis in Overveen, bij Tante Els en Oom Herman (‘oompie’), mijn peetouders. Els is de zus van mijn vader en woont in het ouderlijk huis van haar (en mijn vaders) ouders. Vroeger gingen we vanuit Bunnik, waar mijn ouderlijk huis staat, heel vaak op bezoek bij elkaar. Els en Herman zijn Groentje-lezers van het eerste uur.
De kikker in de tuin is er een van een hele verzameling. Els verzamelt kikkers. En deze heeft ze van haar zoon Jeroen gekregen. Mijn neef dus.
De kikker is er een van velen, maar de meeste staan binnen. Deze is er op gekleed, met regenjasje en paraplu. Kan wel tegen herfstig weer.

The Morville Year

Lange avonden, warm bij de vloerverwarming.
Wat minder buiten.
De tuin glijdt zo zoetjes aan richting winterrust.
De laatste Gardeners World van het seizoen ligt al weer achter ons.

Voor je wekelijkse portie tuinvitaminen is er een oplossing. Lees eens een mooi tuinboek. Of eigenlijk een boek, waar een van de hoofdrollen door een tuin gespeeld wordt, maar waar de andere bewoners van de tuin even belangrijk zijn.
Zo’n boek als The Morville Year, van Katherine Swift. Een serie columns die ze schreef in de periode 2001 tot 2005 voor de zaterdageditie van The Times. Over haar tuin in Morville, Shropshire, UK. Vanaf de lente, gesorteerd per seizoen, beschrijft ze liefdevol wat ze zoal ziet in de tuin. Niet mooier dan het is. Ze neemt de lezer mee in haar tuinavonturen, en laat ook zien wat er niet lukt. Zoals de roos, die ze al drie keer verplaatst heeft, omdat de plek steeds niet goed bleek. Of de aanleg van de langwerpige vijver, waarmee ze de tuinman bijna gek kreeg, omdat ze tot twee keer toe de juist gemetselde muurtjes liet veranderen. Waar ik van geniet is dat ze regelmatig in de historie duikt, van een plant, van een tuinmens, van een plaats, van een land. Voor mij zijn dat vele kersjes op een taart.

Met dank aan Jitske, die me dit boek leende.

Een van Katherine’s zinnen in de inleiding sprak me bijzonder aan. Ook voor mij geldt dat schrijven in ’t Groentje, boeken lezen, in de tuin bezig zijn, kijken, fotograferen, rondsnuffelen op internet, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

Reading, writing and gardening remain for me indissoluble, the garden not simply the physical place where I spend most of my days, but a mental space built out of thoughts and emotions, associations and memories – mine and other people’s.

Een ander boek van Katherine is the Morville Hours.

Plantenruil 27 okt 2018

Op de drempel van wintertijd de najaarsplantenruil. Bijna voor het eerst na de lange warme droge zomer: koud en buiig nat.

Tijdens de eerste bui vanochtend: binnen in de serre een paar zakjes zaden gemaakt, oranje cosmea hoog, 120 cm, en donkere tagetes 60 cm. Ook een bakje met broedbolletjes van de Abessijnse gladiool meegenomen.
Na eerste bui de emmer met waterplanten klaargezet om mee te nemen. Fietskar klaargezet. Zakjes met wortelstokjes blauwe bosanemoon, en paar crocosmia knollen erbij gezet. Paar glanzende ooievaarsbekjes tussen de tegels uitgetrokken. Naar binnen gerend.
Tijdens de volgende bui: mooi tijd om binnen cappuccino te drinken.
Regenbroek aan, bergschoenen aan, jas aan , kar aan de fiets en op naar Groningen, naar Michiel, hovenier.
Voornemen: niet meer meenemen dan botanische. tulpjes , asters, en eventueel een bijzondere geranium.

Ik heb mijn fietskar …. volgeladen ….la, la, la ….

Helemaal links, Michiel, die voor koffie, thee, koek en dadels had gezorgd.

En waar ben ik mee terug gekomen?
Heel bescheiden.
Een paar bolletjes Vossedruif.
Paar piepkleine rozetjes zeer zeldzaam duizendguldenkruid (onder de appelboom neergezet).
Een kamerplant, zo’n soort miniagave, die ik vroeger toen ik nog bij mijn ouders woonde, ooit heb gehad.
Paar goudbloemzaadjes.
Ook 1 stengel heelkruid, maar die is tijdens de terugtocht blijkbaar uit mijn fietskar gewaaid …

Vossedruif

Van Michiel kreeg ik een paar bolletjes van de vossedruif, geruild voor wortelstokjes van de blauwe bosanemoon.
Met uitleg erbij, die ik globaal las. Iets van : leuk tussen het nagelkruid.
Daar heb ik ze ’s middags in de grond gezet.
’s Avonds las ik de omschrijving nog eens.

Ai, er staat ook een zinsnede in, dat als het in de winter te nat is, dat dan de bolletjes rotten. De plek waar ik ze heb neergezet kan s winters erg nat worden…. Twijfel, twijfel. Zal ik ze er weer uit halen en op verhoogde border zetten. Nu weet ik nog waar ze staan en kan ik ze nog wel terugvinden.

Bungelende visjes

Chasmantium latifolium is een een heel leuk siergras dat aanvankelijk erg op een kleine bamboe lijkt, maar niet woekert. Als de aartjes verschijnen is duidelijk waar de naam plataargras vandaan komt. Het zijn net bungelende visjes. Ze staan ook heel leuk in boeketten.

Plataargras-weetjes

Engelse namen: woodoats, inland sea oats, northern sea oats, river oats
Oorsprong: midden en oosten van de VS, Noord Oost Mexico
Vermeerderen: delen in voorjaar , zaaien
Zaad verzamelen: in herfst
Onderhoud: In februari/begin maart vlak boven de grond afknippen.
Standplaats: halfschaduw, zure grond (maar schaduw en volle zon werkt ook)
Hoogte: 80- 100 cm
Bloeiwijze: lange hangende aartjes, eerst groen, dan bijna wit, in najaar verkleurend naar koperrood.
Blad: bamboeachtig
Groeiwijze: polvormend gras

Raar tijdstip

Onze klok is stil blijven staan om kwart voor vier. Wel rustig zo. Als het altijd kwart voor vier is. En sommige planten lijken ook hun klok stilgezet te hebben. Op zomertijd dan wel.

Havikskruid 2e helft oktober, normale bloeitijd juni

Het oranje havikskruid bloeit alweer een week of twee, normaliter juni-juli, maar soms opnieuw in september-oktober.
Een kleine gloriosa knol besloot opeens nog te gaan groeien EN bloeien. De grotere knollen die ik had opgepot hebben al maanden geleden gebloeid, en de planten zijn inmiddels afgestorven. Afgelopen week heb ik die al uit de grond gehaald en in de kelder opgeborgen om te overwinteren. Maar deze ene nog even niet. Lekker laten bloeien.

Wat een vrolijk bloemetje, alsof ze twee armpjes in vreugde uitspreid.

Roos

De struikroos had allang niet meer gebloeid. Bezig om zijn energie te stoppen in het maken van grote dikke rozebottels. En nu toch nog weer even een enkele bloem. Minder rood dan die eerder in de zomer, eerder roze. En met wat witte randjes aan de bladeren. Alsof de verf op was, zo laat in het seizoen.

Niet goed op de foto, maar wel gezien: onze klimroos Ghislaine de Feligonde, die in juni met een stortvloed aan bloemen bloeit, heeft heel hoog op het schuurdak waar ze overheen groeit, nog een bloem gemaakt. Licht perzikkleurig. Maar zo hoog dat ik er geen behoorlijke foto van kon maken.