Categorie: Elders

4 en 5 mei, bar en boos was het, storm, regen, wind, hagel, en heel veel regen. Koud ook. 5 mei in de middag was er zowaar zon en ging ik een stukje wandelen. Rondje van een uur, naar de molen aan de oever van het Paterswoldse meer. Af en toe even flink tegen de wind in leunen, en op de terugweg, met wind in de rug, zelfs even afremmen. De ooievaar zat op het nest, en bij het bankje halverwege stond een vlag te wapperen. Vorig jaar is hier een herinneringsbord neergezet, ter herinnering aan de hier neergeschoten helikopter. Vlag stond stevig te wapperen. Bloemstuk bij het bord gelegd. 76 jaar geleden.

Het water van het meer had flinke schuimkoppen, geen bootjes. En ik zag de eerste zwaluwen, heel laag boven het weiland tegen de wind in: mugjes happen. Dan een looping recht omhoog, zodat ze met de wind mee een heel eind terug over het weiland werden geblazen. Dan weer omlaag en laag over de grond tegen de wind in. Een soort achtbaan. Ze leken er lol in te hebben.

Klein stukje verder op stond een kleine kudde blaarkoppen. Zo leuk, vind ik die koeien. Van ver kun je door die witte koppen en donkere oogcirkels goed zien dat ze je aan kijken. Eerst 1 en toen de hele groep. Ze keken en gingen looien. Zo grappig, ze begonnen allemaal met me mee te lopen. Af en toe een eend opschrikkend die op de slootkant zat. Zie filmpje hier.

Ons ommetje van vandaag ging door een stukje Haren Noord. Grappig dat we automatisch de verschillende rondjes vaak dezelfde richting op lopen. Vandaag voor de verandering een keer andersom. Dan ziet het er soms net weer anders uit.

Deze foto is net ten noorden van het centrum van Haren genomen, Rijksstraatweg richting Groningen. Het enige stukje van de Hondsrug dat nog helemaal open is. Op deze foto lijk je echt in het buitengebied te zijn, maar net links en net rechts van het beeld op de foto staan gewoon huizen.
En net achter de rij knotwilgen aan het einde van het weiland loopt de A28. Doordat de Hondsrug net iets hoger ligt, een meter of twee, is de snelweg ook niet te zien. Wij wonen een paar 100 meter naar het westen (weiland in) en dan paar 100 meter naar het zuiden (links van de foto). Zo dicht bij kun je mooie plekjes vinden.

Tijdens het ommetje keken we ook uit naar ‘happy stones‘, maar die vinden we al een tijdje niet meer. Wellicht volgende week als het meivakantie is en veel kinders thuis zitten (er er voor dinsdag veel regen voorspeld is). Wel vonden we een een vrolijk fietsje bij ons op de oprit. Die zetten we even netjes aan de kant bij het begin van het ommetje. Bij terugkomst was ie weg. We gaan ervan uit dat de eigenaar de fiets weer even is komen ophalen.

Ik had er al eerder over gelezen in mijn boeken over stinzenplanten: de bosgeelster. Een bolgewassen , in het voorjaar bloeiend met gele bloempjes. Zoals de naam al suggereert: op beschaduwde plaatsen in vochtige en voedselrijke grond, ook wel in vochtige weilanden. Vorige week kwamen we ze tegen in de berm in Haren, tijdens een van onze reguliere ommetjes. Hielp natuurlijk wel dat er een opvallend bordje bij stond….

Even goed kijken in de berm en toen zagen we dit geelgroene plantje, nog geen 15 centimeter hoog. Kan niet missen. De plant heet nu Gagea Lutea (luteum = geel), en is lid van de leliefamilie. Oorspronkelijk werd de plant door Linnaeus, lang geleden al weer in 1753, ornithogalum luteum genoemd.

Misschien iets om in het bosstukje van onze tuin, helemaal achterin te proberen. Daar zijn de sneeuwklokken en crocussen al geweest, de bosanemonen zijn zo goed aan hun eindje, de primula’s staan volop te stralen en daslook moet nog komen. Daar tussen in dan een paar bosgeelsterren ….

Vrijdagmiddag gesprek met voormalig-collega Hans. Omdat het nog steeds vanuit huis werken is lag een ’teams’ meeting voor de hand. Maar dat deden we anders. We spraken af in de tuin, bij Hans. Was een gokje, de afspraak maakten we twee weken eerder, dus hoe zou het weer zijn. Eerder in de week was het erg koud en veel wind. De vrijdag nog steeds flink wat wind, en tegelijk uitermate zonnig. Aan de zuidkant van het huis (noordenwind), was het prima toeven, zonder jas zelfs.

En naast het zakelijke deel van onze ontmoeting, natuurlijk ook een rondje door de tuin. Leuke is dat ik deze tuin, lang geleden, al eens gezien heb. Toen woonden er nog andere mensen, die altijd meededen met de open tuinen van Groet en Bloei.

Een hele lange smalle tuin. Nu nog veel groen.

Morgen en overmorgen belooft het weerbericht slecht weer, nat en misschien zelfs sneeuw; veel wind ook. Dus vandaag een wandeling gemaakt, vanmorgen . Lekker rustig in het begin. 13 km rondje van Haren via Onnen, Appelbergen, Viaductweg, Boerlaan en Moarweg.
Overal gele bloemen in tuinen, veel narcissen.

Vrijdag was het mooi weer, en we besloten een stukje te fietsen en daar dan een rondje te wandelen. Iets verder van huis. Flinke noordenwind, bepaalde de richting: eerst naar het noorden (noordoosten. Rode om de borgmeren bij Harkstede.

Niet de ‘mooiste wandeling ooit’, aan zuidkant van het grootste meer keek je steeds tegen alle hutje mutje nieuwbouwhuizen aan ’t water, aan de oostkant een avontuurlijk pad blak langs het water (en af en toe een sprong over een blubberstrook), aan de noordkant langs de oude hoofdweg, door het oude dorp (wat verder van het water, en aan de westkant weer omlaag.
Mooi doorkijkjes, dat wel.

Zondag middag een wandeling naar het Sterrebos in Zuid-Groningen. Bij de entree een groepje houten trollen, die uitleg geven over de beplanting in het oude bosje. Deze trollengroep staat (zit) er sinds 2009. Ze hebben een dakje boven hun hoofd om ze te beschermen tegen de regen. De eerste groep was langzaam weggerot. Op de achtergrond een grasheuvel met duizenden krokussen. Het was grijs en winderig, de meeste krokussen waren dicht. En dan ziet het er ook de foto een stuk minder indrukwekkend uit dan als je er naast staat. Ga even kijke, als je in de buurt woont. Gewoon vanaf de Hereweg te zien, net voor je (vanuit Haren) onder de ringweg doorgaat.

De wilde wind doet de bomen buigen
Ze veren mee zolang het moet en
veren terug als het weer kan.

Populierenlaantje bij ons om de hoek, op een van de reguliere ommetjes.

Fietsrondje 24 februari , stukje Drenthe. Mooi weer, kans pakken. Stevige zuidwesten wind, dus fietsen we ook om te beginnen naar het zuidwesten. Deels fietsknooppunten, deels gewoon de kant die het meest aantrekkelijk leek. Kleine weggetjes, deels klinkers, gebied tussen Eelde -Paterswolde, Winde, Bunne en Donderen. Zo kwamen we langs een heuse waterval. Wel een meter hoog. Nou ja, waterval…. eigenlijk is het een stuw, en wel de Bunnerstuw. Naast de stuw zagen we een soort steiger met een groot rooster erop. Dat bleek een vistrap te zijn. Allemaal bakken die in een grote zigzag trapsgewijs omhoog gingen van het lage deel van het Eelderdiep naar het hoge deel. Door het waterschap geplaatst om de vismigratie te ondersteunen. De vissen die hier komen kunnen de sprong niet in 1 keer halen. Maar wel in kleine stapjes, steeds een stukje omhoog tegen de stroom in.

Een klein stukje verder kwamen we langs een heel klein natuurreservaat, Bongeveen. Met vrije wandeling op wegen en paden. Een echt pad vonden we niet. Het was een soort ven, moerassig gebied, met een iets verhoogd dijkje er om heen. Een reep oud bos aan de achterkant en een stuk drassig weideland met een heleboel Schotse hooglanders. We liepen over het dijkje.
Om droge voeten te houden moesten we eerst recht op de runderen af. Heel voorzichtig. Zeker toen ze allemaal naar ons keken, en ook de liggende oefen gingen staan. Het bleef bij de starende blikken, en al snel ging het dijkje weer bij de koeien vandaan. We voelden hun blikken nog in onze rug prikken , dus nog een paar keer omkijken of ze toch niet stiekem achter ons aan kwamen. Al met al een wandelingetje van 20 minuten. Als je niet te hard loopt. En er stond een bankje aan het weggetje, meteen mooie lunchplek.
–> later nog even opgezocht: het Bongeveen blijkt een oude pingoruinete zijn, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Het dijkje is de wal rondom de pingoruine.

Als uitsmijter en om te laten zien dat het al weer langer licht is: de laatste middagzon van de zaterdagmiddag (27ste) nog even meegepikt op ons vaste rondje Moarweg