Antieke Vuilnisbelt

Een feeƫrieke wandeling door het berijpte landschap rondom het Friescheveen, een meer op de grens van Drenthe en Groningen. Het Friescheveen ligt aan de zuidkant van de Meerweg. Direct ten noorden van deze weg tussen Haren en Paterswolde ligt het Paterswoldse meer.

We zijn al een maand of twee niet bij het Friescheveen geweest, het pad over het dijkje er naar toe was altijd al behoorlijk modderig, en door de grote aantallen corona-wandelaars is het een ware modderbaan geworden. Vannacht heeft het hier 7 graden gevroren en -met bergschoenen aan- durfden we het wel aan in de ochtend. De modderbanen zagen er spectaculair uit, maar n de ochtend prima te doen. Als je de ‘lage route’ richting de vogelkijkhut volgt kom je op enig moment langs een oude vuilnisbelt: in de jaren 20-30 van de vorige eeuw was hier een stortplaats van ijzer, glas en emaille. Recent is de dichte begroeiing rond een stuk van de stortplaats weggehaald, en omdat al het blad nu gevallen is en het moerassige stuk bevroren was, konden we het oud ijzer wat makkelijker bekijken. Heel surrealistisch om daar zo tussen het antieke afval te lopen.

Even zoeken op wat feiten over de geschiedins van de stortplaats stuitte ik op een tentoonstelling in het Noordelijk SCheepvaart museum in Groningen: Stort! heet de tentoonstelling en gaat over menselijk afval de laatste 10.000 jaar. Via de link een digitale rondleiding door Stort! Met ook een stukje door ‘onze’ vuilnisbelt.

Ommetje Oostwaarts

Inmiddels zoveel ommetjes gemaakt afgelopen jaar, dat we zo ongeveer elk paadje en weggetje in het dorp kennen. Af en toe komt er verrassend nog een nieuw doorsteekje in beeld. Gister hadden we er een die toch dood bleek te lopen (of we moesten over een redelijk hoog hek klimmen, toch maar niet). Als we ons tuinpad aflopen is altijd de vraag: hoe wil je lopen?

Van lieverlee krijgen de ommetjes een eigen naam. Vandaag was Ommetje Oostwaarts aan de beurt. (kleine 1,5 uur). We wonen zelf redelijk aan de westkant van het dorp; deze route gaat vanuit huis zoveel mogelijk naar het oosten. Soms moeten we even naar het zuiden, of noorden, om dan weer oostwaarts te gaan. Tunneltje onder spoor door en weer verder naar het oosten. Eigenlijk is dit de zuidelijke variant van het Ommetje Oostwaarts, als we aan de rand van het dorp zijn gaan we naar het zuiden, de Ruigelaan. En zo een stukje langs de oostrand van Haren, via de gezellige wijk tuindorp en later het Boeremapark weer terug.

Blik op het oosten

De wandeling was voor de lunch. ’s Middags nog even een klein uurtje de tuin is. Toen was de hemel even helemaal knalblauw.

Kleine kaardebol in de tuin

Ome Beuk en Sneeuwkonijn

Dit bochtje lopen we niet zo vaak, maar als we in de buurt zijn, altijd even langs bij Ome Beuk. Op de foto eind december: Ome Beuk in kerstkledij.

Ome Beuk
Sneeuwkonijn

Tijdens ons ommetje in het dorp vandaag zagen we nog wat resten van sneeuwpoppen, vanmorgen vroeg gemaakt in de 1 cm dunne sneeuwlaag. Grasveld inmiddels groen, daar vielen de sneeuwpopjes (30-40 cm groot nog maar) wel op. Jitske stuurde me deze toe vanmiddag: Sneeuwkonijn de jacht ontkomen, Weg voor de Jagerskampen in Haren. Kijk hoe leuk.

Sassenhein

We werden vanmorgen wakker met de bijna opkomende zon.
Nog zo laag dat er weinig warmte van af kwam en her en der een laagje rijp op de planten zat. Omdat vanmorgen het helderste weer voorspeld was gingen we meteen na de koffie een ommetje maken. Vanaf onze oprit zagen we een mooie halo rond de zon.

Rondje van vandaag ging langs visplas Sassenhein. We hebben deze route de laatste twee maanden niet genomen omdat het weggetje langs het meertje erg modderig is; de onverharde weg kan niet goed tegen zwaar werkverkeer en er zijn bouwwerkzaamheden aan een paar huisjes. Met paar graden vorst vannacht vertrouwden we erop dat de blubber een beetje bevroren was.

Als het hard en lang genoeg vriest kun je hier schaatsen
Winterlandschap
Niet erg dik, maar toch: ijsdek
En zelfs nu een visser in zijn tentje…

Nieuwjaarsduik 2

Grote gezamenlijke nieuwjaarsduik aan zee zit er niet in dit jaar.

Het kan ook anders:
– men hale op een rustig moment een blik zeewater op aan het strand.
– men bereide zich voor in eigen achtertuin en wacht op 12 :00 ‘smiddags
– plons

Schoonzus Alice links en nicht Amber
en broer Frank.

In de achtertuin in Houten.

Achteraf hoorde ik dat dat er -in beperkte oplage- de mogelijkheid was voor de ’thuisduikers’ (geinig woord) een blik zeewater te bestellen. Limited edition.

Vuurpijlen

Helemaal zonder vuurwerk was de jaarwisseling niet. Rond 12 uur ’s nachts zagen we vanuit de woonkamer, met een glaasje cava in de hand een paar minuten durende sterrenregen een paar straten verder op. En verdwaald de uren daarna wat geknal. Maar geen grote hoeveelheden. Fijn.

Anders is dat in de tuin van Doeke in Zuid Portugal, aan de Algarve. Een woud van vuurpijlen, allemaal oranje. De foto is van half december.
Zelf heb ik gister nog ‘live’ een bloeiende vuurpijl (ook wel fakkellelie) gezien. In de Torenlaan, een straat verderop, op weg naar de supermarkt, staat in de vuurtuin een pol kniphofia. Allang uitgebloeid natuurlijk. Tot onze verrassing was er toch weer een bloem in gekomen, iets kleiner dan tijdens de zomerbloei, maar toch een echt oranje vuurpijl.

De rode vlek midden achter is een kerstroos, een struik van 4 meter hoog!

En als je meer vuurwerk van bloemen wilt zien, bekijk dit filmpje dan eens!

Vlak voor het donker werd

Van half twee tot half vier gewandeld zondagmiddag. We waren niet de enigen. Van Haren via de rijksstraatweg naar Groningen en langs de oostkant van het Paterswoldse meer weer naar het zuiden. Op driekwart van de route even op een bankje, uitkijken over het meer.

Van bankje naar noordwesten kijkend, rijtje berken, riet en nog net een streepje water links en in het midden, zonnig met wat wolkjes.
Van bankje naar zuid zuid oost kijkend. Nu rechts nog streepje water en bijzonder licht, een beetje gelig. Hier kwam, net buiten beeld een dicht wolkendek aan schuiven uit het zuidwesten. 10 minuten later was de zon daarachter verdwenen en was het opeens grijs. Net op tijd even gepauzeerd, zodat we nog even in het zonnetje zaten.

Handschoenen tellen

Elk winterseizoen tel ik de losse handschoenen die ik onderweg op straat zie liggen. Vanaf het begin tot het eind van de wintertijd. Dit jaar schiet het om meerdere redenen niet op. Het is niet erg koud, dus niet veel handschoenen in de jaszak. En er wordt, ook door mij, voornamelijk thuisgewerkt.
Op de foto nummer veertien, de meest recente. Gefotografeerd tijdens ommetje gister aan de oostkant van Haren.

‘He, maken jullie er een foto van? vroeg een vrouw, terwijl ze van haar fiets afstapte. Wist je dat het onderdeel van een kunstwerk is?

Ja dat wisten we, we hadden allerlei andere onderdelen al gezien in de wijk, maar de handschoen nog niet. Vandaar dat we er explociet even voor terug gingen om er een foto van te maken. De handschoen is zo realistisch, dat je de neiging hebt hem op te pakken.

De vrouw vervolgde: Ik woonde al jaren in deze wijk, en ergerde me er steeds aan dat die handschoen daar maar bleef rondslingeren. Waarom ruimte niemand het op?

Nou, omdat het een bronzen handschoen is, die vast zit op het bankje. Recent heeft de kunstenaar alle onderdelen van het kunstwerk weer opgeknapt. Het zijn er in totaal 12.