Familie Roest

We hadden al een paar jaar Poes Roest in de tuin. En vorig jaar kregen we, ook van de buren, familie uitbreiding/ gezelschap voor Poes Roest. Tot afgelopen weekend lagen de drie in een laatje, maar nu hebben ze een vast plekje in de tuin gekregen. Als een soort ‘paaseieren’ zoeken, stuurde ik Eddy de tuin in om foto’s van de nieuwkomers te maken. Even zoeken, dat wel. Blijkt toch behoorlijke schutkleur te zijn, dat roestige ijzer.

Sneeuwklokjes bonus?

Bijna aan het eind van onze 3,5 uur wandeling liepen we langs de tuin van Willie. Zij stond op het punt om te vertrekken, met tuinvriendin Maud, naar een sneeuwklokjesbezoek. Bij Rijksstraatweg 83, zei ze, om twee uur. Wij hadden nog een kwartiertje te wandelen. Eigenlijk was ik wel wat moe, maar sneeuwklokjes…

Dus flesje water gevuld, mueslibar mee, en gewoon meteen weer naar buiten, naar het genoemde adres. 7 minuten voor 2 was ik er.

Maar geen Willie of Maud, of Heiltje, of groepje fietsen bij elkaar. Wel groot huis, met grind oprit. Ik ben er nog een eindje op gelopen, om langs het huis heen te kijken, misschien stonden ze daar? Nee niets. Onverrichter zaken weer naar huis. Halverwege nog even omgekeerd om te kijken of het wellicht nummer 73 was… Nee ook niets.

Galanthus nivalis ‘Droopy’

Fiets weer in de schuur geparkeerd en sneeuwklokjesrondje in eigen tuin gemaakt. Deze op de foto steken het grindpad aan de voorkant van het huis over. Wel met een beetje ‘droopy’ bloemblaadjes. Beetje aan eind van de bloei.
Of ….. zou het iets bijzonders zijn, waar een galanthofiel hellemaal van in vervoering raakt?

Oosters komkommerkruid

Trachistemon orientalis is een van de vroeg bloeiende planten bij ons in de tuin. Nu vooral bloem, later steeds meer blad. Niet zomaar een blaadje. De grootste bladeren worden meer dan een halve meter ! De beste standplaats is in de schaduw of halfschaduw. Doet het ook goed op droge schaduw plekken, waar andere planten het moeilijk hebben. Is dan mooi in grote groepen onder de bomen of heesters. Kan veel soorten bodem aan, van zuur tot kalkrijk, van vochtig tot droog.

De plant komt van oorsprong voor in Bulgarije, Turkije en de Kaukasus. De bloemetjes zijn eetbaar. Met grote wortelstokken breidt de plant zich uit. Waar ik ze niet wil hebben trek ik na de bloei gewoon de bladeren eraf. Voor de rest van het jaar komen er dan geen nieuwe bladeren. Niet voor piepkleine tuintjes.

Musjes

Favoriete mussenplekjes: in de beukenhaag, vlak bij de voedersilo en….

… in de grote rozenstruik. Ook ’s zomers, maar dan zien we ze niet zo goed. Nu wel. En horen, dat lukt altijd. Ook lekker om te zonnen. En te schuilen voor rovers als de sperwer. Op foto 4 zie je rechtsonderaan de kluwen van takjes, waar vorig jaar een eksterpaar probeerde een nest te bouwen. Uiteindelijk niets geworden, de roos groeide te hard, de ingang groeide dicht.

Gekortwiekt

In de wintermaanden brengen we heel wat uurtjes door in de twee luie stoelen in de zuid-erker van ons huis. Met zicht op een stukje van onze voortuin en op de twee huizen recht tegenover ons aan de andere kant van de straat.

’s Morgens met een kopje cappuccino, rond lunchtijd met een bordje op schoot en vaak ook nog tegen drieen voor een kopje thee.

De afgelopen jaren was er van alles te zien bij overbuurman Thomas, die het huis begin 2020 heeft gekocht en waar heeeeel veeel onderhoud aan te plegen was. Dakdekkers die over het dak liepen, isolatiebedrijven, allerlei pakjes bezorgers, tuin onderhouds bedrijven…

Herfstkleuren overbuurmanboom

De andere buurman Peter zien we in het najaar met de kruiwagen lopen vol blad, naar de bult aan het eind van de straat. Of op het fietsje even een boodschap doen. Peter heeft een mooie rustige voortuin, donker groen bedekte bodem vol klimop met een prachtige boom in het midden. Die loopt heel zacht lichtgeelgroen uit in het voorjaar. Een mooie plek voor de vogels om even rond te kijken voor ze de straat over vliegen. De eksters komen er er vaak kleine twijgjes afbreken voor hun nesten. Voor ons is het alsof we naar een live documentaire kijken vanuit de erker. heeft in de herfst een uitbundige warmgele kroon.

En toen kwamen de snoeiers. Met groot materieel deze week.

Fotomodel

Oorspronkelijk is de pimpelmees, net als de koolmees, een bosvogel. Nu is ze in bijna alle tuinen te zien. Iets fijner gebouwd dan de koolmees, iets lichter gekleurd ook. In de winter tot heel dicht bij huis (in dit geval ook huisje Moldau), bungelend aan takjes, op pindacakes, onder vetbollen, of parmantig in de uitgebloeide teunisbloemstengels. Vlug en rank. We hebben momenteel een groepje van drie pimpelmezen die steeds samen op vliegen. Of het 1 familie is of twee mannetjes die nog niet hebben bepaald wie het vrouwtje krijgt, dat is onduidelijk.

Een erg fotogeniek vogeltje, niet te beroerd om uitgebreid te poseren voor een serie foto’s.

En het gefluit en gezang is ook weer begonnen. Een voorbeeld vind je op de website van de vogelbescherming.

Ochtendgloed

Zo oranje zag de wilg achter in onze tuin er vanochtend uit. Eddy maakte de foto. De zon kwam net op en zette de takkenkruin in de oranje gloed. Buurman Jan vertelde gister dat hond Buddy alsmaar naar de achtertuin, richting de wilg had staan kijken,. Toen Jan zelf ook ging kijken wat er dan te zien was, buitelden er twee eekhoorntjes door de boomkruinen. In deze tijd van het jaar zien we niet zo vaak een eekhoorn, omdat we de serre in de periode eind oktober- eind maart niet gebruiken om te zitten. te koud, noordkant van huis, zon komt er niet overheen. Dus ook niet standaard zicht op de bomenrij achterin de tuin. De andere maanden van het jaar is dat anders. Dan zitten we op de eerste rang: zicht vanuit de tuinstoelen standaard gericht op de bomenrij. Tegen die tijd is de wilg ook alweer begroeid. Of op zijn minst geel van de katjes.