Categorie: Beestjes

We hebben verschillende bijenhotels in de tuin.

In rustieke oude stammen (‘met authentieke elementen’ zou in een advertentie voor een huis staan: oude rommel dus). Dit was een oud hakblok, dat Ome Job, de vorige bewoner van ons huis in de schuur had staan. Bij het opruimen van die schuur een maand geleden kwam ik het blok tegen.

Strak, modern, met een tikje design. Perfect ronde gangetjes, in de stukjes die over waren van de deurkozijnen, tijdens onze verbouwing.

Bakje met leem erbij, dat metselt zo makkelijk voor de metselbijtjes. Als de zon volop het bijenhotel staat, is het erg leuk er gewoon met je snufferd voor te gaan staan. En kijken wat er langskomt. Soms met koppie eerst naar binnek, laagje klei/ leem aanbrengen. Soms met het achterlijfje eerst naar binnen, om een eitje af te zetten en stuifmeel van haar lijfje af te schudden, als eerste voer voor het larfje dat komend voorjaar pas uit gaat komen.

Tip van Marion: doe er wat gaas voor, zodat de spechten de gangetjes niet uithakken en de larfjes opeten.

Vorig weekend was het (wilde) bijentelweekend. Het meeste geteld was de honingbij, maar ruim 4000 mensen telden ook flink wat wilde bijensoorten.
best lastig om ze uit elkaar te houden, mijn truc is om ze op de foto te zetten en dan later rustig, met de labtop op schoot, te zoeken naar de juiste namen.
Mooi dat hommels ook tot de wilde bijen horen, die zijn wat makkelijkere te benoemen.

De koude vorstweek in maart, met ijzige wind, heeft veel heesters in de tuin flinke schade berokkend. Een van onze ranonkelstruiken, kerria japonica, is grotendeels bevroren. Maar op een andere plek in de tuin heeft een kerria de droge kou goed doorstaan. Wat een weelde aan dooiergele open bloemen.

Er is ook een gevuldbloemige kerria, zelfde kleur, maar een soort pompoentjes van bloemen. Deze gevuldbloemige wordt vaker verkocht als sierplant dan de enkelvoudige. Zelf vind ik de enkele mooier, en zo ook de bijen. Zo kunnen ze makkelijk bij het stuifmeel.

Afgelopen weekend was bijentelweekend, is nog niet heel makkelijk. Daarover een volgende keer meer. Wel makkelijk, want veel groter, en niet zo snel bewegend: tuinpoezentelling. En als het zo warm is als zondagmiddag, dan zijn er vaste plekjes, om te kijken waar een poes ligt te tukken.

In 2 minuten een rondje gemaakt:

De eerste keer denk, wat bijzonder. Een roodborstje komt bij me in de buurt zitten. Ervaren tuiniers weten dat het helemaal niet zo bijzonder is. Als je door de tuin loopt en her en der verse aarde omwoelt, is de kleine druktemaker er vaak als eerste bij. Soms wint de merel.
Ik was de hortensia aan het snoeien, Eddy maakte wat foto’s. Dit hummeltje zat op nog geen meter afstand van mij.

Een tijdje terug schreef ik over de vuurdoorn die naast onze voordeur staat en helemaal scheef was gezakt door de werkzaamheden aan de gas – en electriciteitsleiding naar ons huis. Grote greppel, erg nat weer en zware struik, dan krijg je dat.

Eddy had al een hele tijd geleden grote pluggen, haken en een lange 1 cm -diameter boor en een waslijn gekocht. Om de haken in de muur te doen en de struik mbt de waslijn een beetje recht te trekken.
Mooi plan, maar toen begon onze verbouwing en stond het huis in de steigers, ook rondom de vuurdoorn. Daarna was het te koud, of kwamen we er niet aan toe. Maar gister, 31 maart was het een mooie tijd. Droog, zonnetje.
Terwijl Eddy de boormachine aan het halen was, wilde ik het loungenest uit de vuurdoorn halen, een soort hangmatje voor (kleine) vogels.

Flap, Flap.

Het loungenest was nog leeg, maar op een centimeter daarvandaan had mevrouw merel doodstil in haar vers gebouwde nest gezeten. Op mijn ooghoogte. Met 1 ding hadden we geen rekening gehouden! Dat de merels al weer aan het nestelen zijn. Op de tast voelde ik in het nest: twee eieren.
Na de oorverdovende herrie van grote gaten boren in een bakstenen muur en het overeind sjorren van de vuurdoorn, gingen we snel weer weg. Het duurde een paar uur, maar gelukkig: ze kwam terug. En vandaag zag ik haar weer op het nest zitten.

Dus pas op met snoeien of werkzaamheden aan dichte struiken, of hagen of heggen. De vogels zijn al begonnen!