Pop-up vijver

Zoek je nog een tuinklus voor de komende week, wat denk je ervan om een kleine vijver in de tuin te maken. Een flinke kuip kan al genoeg zijn, of een kuil graven en met folie bedekken. En als je wilt kun je bij ons een aantal waterplanten komen halen om er in te zetten. Ze staan al klaar (in Groningen).

Wij hebben de hele zomer een adhoc vijvertje in de tuin gehad, naast de twee vaste vijvers. Gewoon een grote emmer, waar ik tijdelijk een paar waterplanten in had geparkeerd, aan de rand van het pad. Dat waren een paar gele lissen. Later heb ik er allerlei andere ‘niet-waterplanten’ tijdelijk in gezet om nat te blijven. Die zijn inmiddels weer naar een andere plek verhuisd. Later in de zomer een stukje waterlelie stronk er in gezet en een paar delen wateraardbei. Ziet er heel natuurlijk uit, als je het knalblauwe plastic even vergeet. Hoewel dat voor het contrast wel weer mooi is. Als je zo’n kleine vijver hebt dan midden in de zomer wel een beetje in de gaten houden of ie niet opdroogt of te warm wordt. Regelmatig ook een kikker in de emmer aangetroffen, die via de planten ook weer makkelijk uit de emmer kon stappen.

Water naar de vijver dragen

Een keer de vijver bijgevuld toen het zo heet was, om de kikkers iets koeler water te geven. De laatste week hebben we een paar van die grote emmers met hengseld op een paar plekken gezet waar regenwater zich verzameld. Een naast het huis, waar een klein lekje zit in de uitwendige dakgood van de badkamer. Een ander op het tuinpad waar me het regenwater van het dak van de fietsenschuur met een open stukje regenpijp laten weglopen.
Afgelopen dagen wel steeds regen voorspeld, maar het kwam niet. Althans niet bij ons. Niet om over naar huis te schrijven.
Afgelopen nacht op werden we even wakker van een dikke bui. 8 mm gaf de regenmeter aan. kijk, dat zet zoden aan de dijk. Nu stonden de verzamelemmers ineens tot aan de nok vol. En met hulp van een iets kleinere emmer heeft Eddy de emmers in de vijver geleegd. Kan waarschijnlijk straks weer. Vandaag liggen we in de stroom van een reeks buitjes, kort maar stoms stevig. Afgewisseld door zon.

Kleinste vijver ooit

Met de warmte afgelopen weken is het goed opletten op de opgepotte plantjes nog genoeg water hebben. Ze staan grotendeels in de schaduw dat scheelt. DE plantjes voor de fietsenschuur staan op de betonnen onderplaat en daar groeit aardig wat mos. Da’s mooi omdat dat een soort spons is, dus de plantjes die daar op staan hebben dan een voorraadje water. Ook aangenaam plekje voor bruine kikkers. Als ik met de gieter in de weer ben springen er meestal wel een paar rond. Bijvoorbeeld net bij de bovenste punt van de grijze vierkante bak. Daar staat een oude mok met water.

Afgelopen donderdag zag ik er een die het zich wel heel gemakkelijk had gemaakt. Zijn prive vijvertje. 1 persoons (1-kikkers).

Lekker hangen in het bad

Maandfoto juli 2020: waterlelie

De Waterlelie.

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
Bron: Van de Passielooze Lelie. Verzen door Frederik van Eeden, waarbij zijn opgenomen de “Enkele Verzen”, Amsterdam (W. Versluys) 1901

Lange tenen

Vorige week ook al een kikkerfoto. Een dag later vonden we dezelfde kleine kikker midden in een waterleliebloem.

Mooie was dat we op een van de foto’s ook de tenen van hara achterpoot kunnen zien. Aan de lengte van de tenen schijn je de soort groene kikker te kunnen onderscheiden. Even opzoeken wat ik daar ooit eens over heb gelezen heb.

Hmm, dan is het denk ik ….
…… groene kikker onbepaald. Of toch de bastaardkikker. Het kenmerkende blijkt niet de lengte van de teen te zijn maar de vorm van de graafknobbel aan de poot.

Van de site van Ravon
Herkenning is alleen mogelijk na vangst en bestudering van de hierboven beschreven kenmerken, of wanneer de mannetjes duidelijk roepen. Maar zelfs na vangst is het soms niet mogelijk om tot soortdeterminatie te komen. Bij twijfel, en zichtwaarnemingen, altijd “groene kikker onbepaald” (Pelophylax spec.) aanhouden. Eieren, larven en juvenielen zijn sowieso niet tot op soort te determineren en kunnen als “groene kikker onbepaald” worden aangemerkt.

Paardje rijden

Mag ik paardje rijden?, vraagt de kleine aan zijn vader,
Ik wil op je rug gedragen worden.
Toe maar, bromt Pa.

Elke dag gaan we wel even bij de vijver kijken, naar de groene kikkers. Inmiddels is de vijver zo begroeid dat we ze niet meer allemaal kunnen zien.Verborgen tussen het groen en onder het opstaande waterlelieblad.
Vaak zitten ze gewoon op een rijtje. Soms net een beetje anders.

Tuinmonoloog 1e Vlog

Tekst en plaatjes, daar bestaan de meeste stukjes op dit weblog uit. Een experiment: gesproken woord en bewegende beelden. Ik heb een vlogje opgenomen in de tuin. Onderwerp de vijver.

Een filmpje gemaakt, en een account op VIMEO geopend. Dat is een digitale omgeving waar je filmpjes kunt neerzetten, net zoiets als youtube. Als het goed is kom je door op de link hieronder te klikken bij Vimeo.
Doe dat wel op de computer en niet op je telefoon. Dan is het beeld te klein, denk ik. Paswoord is : Vijver

En wat betreft geluid; het eerste en laatste fragment, waar ik zelf in beeld ben is het geluid wat harder, de andere fragmenten (blijkbaar houd ik de telefoon wat verder van mijn mond af) wat zachter. Eventueel tijdens het kijken het geluid op je computer bijregelen.

Tuinmonoloog 1 – de vijver from Tineke van der Meij on Vimeo.

Dit is een probeersel. Eens kijken of er reacties komen, zowel op techniek, als op de inhoud.

En als het niet lukt, een paar foto’s.

Op de voorgrond de koningsvaren die zich mooi ontrolt
Van achter vijver terugkijkend naar de achterkant van het huis. De klimrozen als een groene golf over het fietsenschuurtje.

De kleine van Brienenoordbrug in de tuin

Eten en gegeten worden

Eerst heb je kikkerdril. Op de foto dat van de bruine kikkers. In duizendvoud zwemmen nu de kleine kikkervisjes rond in het ondiepste stuk van de vijver. Er doorheen schieten verschillende kleine watersalamanders. Eerder aten ze al van de kikkereitjes en nu verschalken ze kleine kikkervisjes. Vanmiddag lag ik een half uurtje op het bruggetje over de vijver. Heerlijk in de zon, liggend op mijn zij, kijkend naar alle beestjes.

Bruine Kikker Dril 10 april

Zo zag ik een bootsmannetje met een witte vlek. Toen ik een tijdje bleef kijken, zag ik op een stel parende bootsmannetjes, en ter plekke verscheen ook zo’n wit ‘blobje’. Aha, dat zijn de eitjes van het bootsmannetje. Mijn aandacht ging daarna vooral naar de salamanders, die zo leuk zwemmen en afremmen door hun pootjes wijd uit te spreiden.

Op de rand , meeschuivend met de zon, zaten de groene kikkers. Plons, spetter hoorde ik. Daar zat een van de grotere groene kikkers, met iets oranje in zijn bek. Of eigenlijk eruit stekend. Hij zou toch niet…..
Ik keek nog eens goed en zag tot mijn schrik dat ie gewoon een mannetjes watersalamander naar binnen probeerde te wurmen. Achterpootjes en staart staken naar buiten en spartelden. Ik schrok er van, en probeerde -tevergeefs- de salamander te redden. Gek is dat, dat de salamander de kikkervisjes eet vind ik niet erg, daar zijn er duizenden van. Maar dat de kikker de salamander eet…. dat vind ik niet leuk. Terwijl ook dat de natuur is.

Vaas met leven…

Tien jaar geleden, vrijwel op dezelfde dag, kwamen Douwe en Jens op bezoek om wat plantjes voor de schooltuin te halen. Samen met hun vader, mijn collega, Luuk. Plantjes leuk, maar de vijver, dat was pas top. Kikkerdril mee naar huis voor de jongens.

Afgelopen week kwam Luuk op bezoek, inmiddels oud collega van me. We praatten bij, wandelden door de tuin, dronken kopje thee op anderhalve meter. Aan het eind van het bezoek vroeg Luuk: mag ik weer wat kikkerdril meenemen? Voor de jongens? Nee voor hem zelf! Boeiend om te bekijken en misschien wel mooie aanleiding om zelf een vijver in de tuin aan te leggen!

Luuk met emmertje kikkerdril, zelf uit vijver geschept.


Begin van de avond stuurde Luuk deze foto’s. Een -niet meer zo kleine- Jens, bij de vaas met kikkerdril. Dat wordt snel graven om deze kikkervisjes in de nieuwe vijver te kunnen laten zwemmen.

‘Kleine’ Jens
En hier moet de vijver komen…

NB. Bij ons in de vijver zijn de kikkervisjes (13 april) in duizenden-voud uit hun eitjes gekomen.

Poelslak

Appje van Margriet afgelopen vrijdag: “Mogen we morgenmiddag even langskomen en op een afstandje naar jullie zwaaien en een emmertje met (vijver)water meenemen?”
Arjen en Margriet brachten dochter Annechien, studerend in Groningen, terug naar haar kamer. En op de terugweg kwamen ze even bij ons langs. Met een emmertje, deze keer niet om een blob kikkerdril mee te nemen, maar wel een aantal waterslakken. Poelslakken en posthoornslakken.

Poele, poele, poele, kom maar slakjes…
Emmertje gaat mee naar Odijk.

Terwijl zij gingen vissen zette ik de thee klaar. De stoelen op het terras (mooi weer !) een flink end uit elkaar. En nu ze er toch waren…. meteen weer een lading plantjes meegegeven.
– hosta kroon
– blauwe knoop
– calamagrostis ‘Overdam’
– stipa tenuissima
– stukje witte bosanemoon
– zakje met stekjes: roomse kamille
– potje descampsia
– potje stipa tenuissima
– NIET: wortelstok darmera peltata, die wordt te groot.

Arjen en Margriet namen mee….