Getekend – lange tenen

Eekhoorns zijn het hele jaar door overdag actief. Goed te zien, nu de bomen nog geen blad hebben, tuimelend en springend door de boomtoppen. Hun lange tenen met lange nagels maakt ze tot goede klimmers. De kleur van de vacht op de rug varieert van oranje of rood tot kastanjebruin, zwartbruin of grijs, scherp afgescheiden van de witte buik. In de winter is de vacht op de rug en de flanken wat grijzer. De oorpluimen zijn ’s winters langer dan andere delen van het jaar. De geslachten zijn nagenoeg even groot en zwaar: lengte van neus tot staartpunt tot 45 cm, waarvan 15-20 cm staart, en wegen van 230 tot 410 g.

https://www.verspreidingsatlas.nl/8496225#

Sneeuwklokz

Overal bloeien ze, de sneeuwklokken. Soms laag, soms ‘hoog op de poten’. Hier in de tuin een al jaren uitbreidend geheel. Polletjes delen, en weer eens delen. Steeds meer. Hier de gewone, de mooie, de galanthus nivalis. Onder de beukenhaag. Valt me wel op dat de polletjes die vlakbij de zadensilo voor de musjes zit er wat minder vol uitzien. Misschien te veel ‘musjesmest’ of rondscharrelende merels en vinken? Die zal ik een stukje gaan verzetten , na de bloei.

Quintusbos excursie

Midden in de winter gaan we op excursie in het Quintusbos. De winter is een moeilijke tijd voor planten en bomen. Ze hebben elk hun eigen, vaak ingenieuze strategie ontwikkeld om deze tijd te doorstaan. We gaan onderzoeken hoe ze dit doen.

Het Quintusbos is een oud parkbos bij de monumentale buitenplaats Huis te Glimmen. De oude beuken en eiken geven het bos een prachtig aanzien, met vreemd kronkelende bomen en wortels. Vooral het overal aanwezige dode hout zorgt voor een grote biodiversiteit.

Bovenstaande tekst was de aankondiging van de excursie waar we afgelopen zaterdag aan meededen. Middan in de winter ‘op papier’, niet wat betreft temperatuur. Ruim 13 graden, droog en behoorlijk wat zon.

De middag ervoor was ik bij Ernst voor een vergadering rond het jaarprogramma van de Wilde Planten Tuinen werkgroep van IVN. Ik vertelde dat ik zaterdag met de IVN excursie mee zou gaan. “Ik ook“, zei ie, “ik ben de gids“. Ernst is een wandelende kennisbank, die heel veel weet van planten, beestjes, bomen, insecten. En passant leerden we ook nog een en andere over het waterbedrijf waar hij ooit werkte, over gele stippen op de bomen, over bosvarkens (de mens die rommel achterlaat), over kerosinevinken en uiteraard over knoppen , bladval en andere trucks van bomen om de winter door te komen.

Schilderij

In de schilderkunst heet dit realisme.
Een schilderij die lijkt op het echte, op een foto.
Dit is het omgekeerde.
Een foto die lijkt op een schilderij.

Het bosmeertje dat je hier ziet is heel ondiep.
Door de vele regen is er een plas ontstaan.
10 cm diep.
Helemaal vooraan loopt het wandelpad.
Liep…
Want nu dus onder water.
We wandelden een stukje verderop.
Om droge voeten te houden.
Wat een plaatje!

Kokosnoot

Heel dicht bij het huis, direct bij de deur hangt een halve kokosnoot onder de pergola. Elke ochtend door Eddy gevuld met nieuwe zaadjes. Net als de vogelsilo op een paal vlak voor de heg een paar meter verderop. Elke dag zijn beiden ’s middags weer leeg. Vooral musjes, soms meesjes, en een verdwaalde houtduif of tortel. Voor het geknoeide zaad op de grond is ook emplooi: merels en vinken.

Sinds drie dagen wordt de kokosnoot dus mede leeggegeten door een eekhoorn. Steeds tussen 10 uur en half elf ’s morgens komt ze langs. De eerste twee dagen had ik haar gemist, maar gelukkig had Eddy ruim de tijd om foto’s te nemen. Ze zit er op haar gemakte minstens 5-10 minuten per dag. De derde dag (gister) is het wel gelukt. Het regende en haar vachtje was bezaaid met pareltjes van regendruppels. De pluimpjes aan de oren waren natte sliertjes geworden. Ze was er niet minder actief onder. Druk aan het knagen, over de pergola huppelen, omhoog, omlaag, op haar kop. En soms ging ze, zo leek het, gewoon zitten poseren. Een paar foto’s zelfs met haar voorpootje op het hart.

Ik kon niet kiezen, dus een hele serie foto’s. Klik op de galerij en bekijk de foto’s in groot vermaat. Zo leuk. Morgen weer kijken. Het verveelt niet.

Darwin Day

Morgen 12 februari is het Darwin Day, de dag waarop wereldwijd aandacht besteed wordt aan Charles Darwin, en zijn evolutietheorie. In 2024 is het 215 jaar geleden dat Darwin geboren werd. Het bekendst is Charles Darwin, de man met de grote witte baard, van zijn reizen met de Beagle. Een reis van een paar jaar, waar de basis werd gelegd voor zijn meest bekende boek “On the Origin of Species”. Charles Darwin had een brede interesse, ook voor planten. Tijdens zijn reis met de Beagle verzamelde hij veel planten, die hij later thuis onderzocht. Hij concludeerde dat planten een veel complexer leven leiden dan iedereen tot dan toe dacht. Ze konden ‘zintuiglijk’ reageren, bijvoorbeeld op licht. Darwin schreef verschillende boeken over planten: over orchideeen , slingerplanten en vleesetende planten.

Boek

Morgen komt ook het boek “Planten en Darwin”, vertaald uit het Engels. Met een aantal van de plantenverhalen van Darwin. Ik heb de oorspronkelijke -Engelse- versie besteld.

Darwin’s bibliotheek

Vanaf nu is ook de complete bibliotheek van Darwin online in te zien. De NOS schreef er vandaag een artikel over. Via de online bibliotheek kun je ook rondkijken in een uitgebreide fotocollectie, en zie je ook een paar leuke plaatjes van hoe de bibliotheek van Darwin eruit moet hebben gezien. Heel veel boeken, breder dan biologie en ecologie. Zelfs een paar Nederlandse boeken…
John van Wyhe, een historicus , is 18 jaar lang bezig geweest om alle info on line te zetten.

Nieuwe route

De afgelopen 5 jaar hebben we vier lange routes, in etappes, door de provincie Groningen gewandeld. De Pronkjewailroute Noord, Zuid, Oost en West. Meer dan 1000 km weggetjes , paadjes, dijken en een stukje een bootje. Nu tijd voor een andere provincie. We gaan het Drenthepad wandelen en dat begint heel dichtbij. We wonen tegen de grens van Drenthe aan.

We begonnen met etappe 9 : Zuidlaren – Glimmen, 15 km.

Stropdas recht

Koolmees mannetje.
Stropdas breder dan bij vrouwtjes en ook veel verder over de buik heen lopend, tussen de pootjes door. Prachtig gereedschap, de klauwtjes: met drie tenen aan de voorkant en 1 aan de achterkant zit ie stevig op allerlei takjes.

De foto heb ik vanuit de eetkamer genomen. Met een beetje geduld en niet te snel bewegen binnen, lukt het vaak om mooie foto’s te maken. Mooiste is als het licht, maar niet zonnig is. Als het zonnig is, weerspiegelen de witte kozijnen, en raamomlijstingen in het glas.