Categorie: Elders

Vorig jaar kwam Ina, van het koor, met haar schoonzus een keertje op tuinbezoek. Ze namen een paar plantjes mee en ‘reserveerden’ een molinia zaailing, die op dat moment niet verplantbaar was. Dit voorjaar kwamen ze de molinia’s ophalen. En van de week kreeg ik uitnodiging om op de thee of koffie te komen in de tuin van Wijka. Samen met Ina. Ik vroeg Jitske om mee te gaan en afgelopen vrijdagochtend gingen we langs.
In Zuid Groningen, maar een paar kilometer fietsen. Wijka woont vlak bij het Hoornse meer, 15 jaar geleden dit huis betrokken, en 4 jaar geleden de tuin geheel naar eigen wens en inzicht helemaal herontworpen en ingericht. Het is geen grote tuin, 10 meter breed en ongeveer even diep. Door het ontwerp en het gebruiken van de volle breedte van de tuin lijkt de tuin veel groter. Met ‘ de volle breedte’ bedoel ik: niet een pad in het midden en dan tegen de grens met de schutting/ scheding) met de muurtuinen aan weerszijden een border.

Wijka deed dat anders. Een schaduw terras vlak bij het huis, dan een strakke ruitvormige verhoogde border midden in de tuin. Grindpaden er omheen. De overblijvende vakken vol met planten, geen klein fijn grit, maar grote bladeren, stevige planten. Wijka zegt: ik houd vooral van baldvormen en structuren. Veel groen. Afgewisseld met accenten zoals de paarse alliums, en her en der lichte ‘wolken’ van de witte boterbloen.

Grote -zelfopgekweekte- buxusbollen geven de tuin ook in de winter een mooi strak aanzicht. Langs de enorme conifeer kun je doorlopen naar een vlonder terras aan de achterkant van de tuin. Ook bijna over de volle breedte. En direct daar achter, daaronder eigenlijk, een brede sloot. De coniferen die je tussen de donkergroene cipresvormige conifeer en de grijsbladige sierpeer rechts ziet staan aan de overkant van die sloot, in de tuin van de achterbuurman.

Wijka vertelt dat toen ze in dit huis kwam wonen de tuin bestond uit een vaal stukje gras; halverwege de tuin begon een helling naar het water. Daar was een zitje, buiten zicht van het huis. De cipresvormige conifeer was er al, iets meer dan een meter hoog en stond aan het begin van de helling – met trapje- naar de sloot. De eerst grote tuinactie was destijds de tuin ‘vlak’ maken door het grote vlonderterras op gelijke hoogte met het eerste deel van de tuin te maken. En dus een heel stuk hoger dan het watertje. Wijka vertelt: wij waren de eerste met zo’n terras , later gingen allerlei buren dat ook doen. De conifeer is nu reusachtig, maar mooi smal voor zijn grootte. Wijka wil hem absoluut niet kwijt. Wel heeft ze al een keer een stukje uit het vlonder moeten zagen, omdat de conifeer daar steeds meer tegen aan begon te duwen.

Voor vandaag, zondag, was het beste weer in de eerste helft van de ochtend voorspeld. Dus om half negen gingen we -vanuit huis- aan de wandel. Rondje van bijna 2 uur, dus mooi op tijd terug voor de koffie. En net voor de buien uit.
Langs het Friesche Veen, Landgoed Vennebroek, stukje van de Landgoederenroute. Een ruiterpaadje, heel smal, verboden voor wandelaars. Hoezo? En toen we er aan de andere kant uit kwamen -op een weggetje- stond er een artikel 461 -verboden-bordje. Huh? Waar blijven de paarden dan die dit ruiterpad volgen.

Mooie doorkijkjes op het boerenland net buiten Paterswolde. Hertjes hier en daar, heel veel zingende vogels. En groen, overal groen. Je zou dit maar als uitzicht vanuit je huis hebben….
Voor ons nog geen half uur lopen vanuit huis. Zo mooi.

Afgelopen week was de Chelsea flower show. OF eigenlijk: zou de chelsea flowershow geweest zijn. 150000 bezoekers in een kleine week. Dat kon dit jaar natuurlijk niet doorgaan, alle grote evenementen zijn afgelast. Twee van de vaste presentatoren, Monty Don en Joe Swift waren toch elke avond, zoals in andere Chelsea-weken, op de tv. Deze keer elk vanuit hun eigen tuin, met familieleden die de camera vasthielden. Met fragmenten van de afgelopen 10 shows werd elke avond een ander thema belicht.

Vrijdag avond werd het digital-chelsea programma nog gevolgd door een ‘gewone’ Gardeners World. Met deze keer weer een rapportage van een mooie tuin in de Cotswolds. Bourton-on-the-Hill. Ik herkende het meteen. Vorig jaar daar -met Jitske- op bezoek geweest tijdens een tuinreis. De head gardener is Jacky Rae, een enthousiaste dame die al 19 jaar in de tuin werkt, de laatste twee als head gardener. Uit de reportage (van augustus 2019) bleek dat er elk jaar gigantische aantallen kleurige 1 jarigen worden aangeplant in deze tuin. Toen we de tuin in juni 2019 bezochten werd er nog volop geplant: de niet winterharde 1 jarigen. Wat een kleuren: rood, oranje, paars.
Tuinreisje naar het buitenland zit er voorlopig niet is. Wel meteen twee tuinbezoekjes gepland voor komende week. Ook dichtbij veel te zien.

Tuurlijk bloeien bomen als eiken en beuken ook. Anders zouden er ook geen eikletjes en beukenootjes aan komen. Maar meestal zie je die bloemen niet, omdat ze hoog in de boom, en vaak groen, zijn. Bij een wandeling deze week langs het Friesche Veen kwamen we langs een laantje waar zowel eik als beuk de takken heel laag bij de grond lieten hangen. Op ooghoogte voor ons.

Net als veel andere bomen hebben eiken en beuken een soort katjes, kleine bloempjes in een trosje. En het blad is nog bijna lichtgevend groen. De vroege lentekleuren.

Wist je dat je heel makkelijke een reactie kunt geven op de verschillende blogjes? Aan de linkerkant van de tekst staat een klein menuutje, daar kun je op klikken om een reactie achter te laten. Verschijnt niet meteen, om spam te voorkomen, is er aan mijn kant nog een actie om de reactie toe te laten.
Sommige lezers sturen ook gewoon een mail. Met al dan niet een mooie foto of een reactie op een blogje.
Van Eedwin ontving ik een paar mooie landschapsfoto’s. Doeke is -vanwege Corona- gestrand in de Algarve, in zijn apaartement daar. Met mooie tuin. Hij hield het nog wel even vol, schreef ie.

Margriet vertelde laatst dat ze een van haar favoriete tuingereedschapjes was kwijtgeraakt, dacht dat ze die vorig seizoen met groenafval had weggegooid. Dit voorjaar kwam het gereedschapje, met een blank houten handvat weer te voorschijn. Had zich met schutkleur in de wintertuin maanden schuilgehouden. Margriet is nogal van het schilderen; ze schilderde de handvaten van al haar favoriete gereedschappen knalblauw. Zo, die raakt ze nu niet meer makkelijk kwijt. En toen ze toch bezig was, meteen de klompen ook maar.
Stuur je een foto?, vroeg ik.

OM niet te veel mensen tegen te komen en toch even een wandelingetje te maken, gingen we meteen na het ontbijt een rondje maken. Door het dorp, richting ‘uitloopgebied’. Altijd leuk om door kleinen paadjes, of parkjes te lopen. Altijd wel weer een stukje dat we niet eerder deden.

Op een vroege zondagmorgen weinig verkeer, weinig wandelaars. Een paar mensen die hun hond uitlieten, een verdwaalde jogger. Heerlijk rustig.

Boer Durk van Obio stuurde zaterdag een mail. Dat zijn koeien waarschijnlijk de 28ste de wei in zouden gaan. Normaliter nodigt hij veel mensen uit om daar van mee te genieten.. Deze keer niet.
Maar wel een filmpje.

Jaren geleden waren we er wel een keer bij. DIt was ons eigen filmpje van 30 maart 2014. Blijft leuk om die grote beesten te zien huppelen. En wat een mensenmassa!

Bezoek is nu wat lastig, dat geldt ook voor tuinbezoek. Terwijl dit juist het seizoen is waar heel veel plantjes te delen en dus uit te delen zijn. Sommige had ik al vorig jaar aan tuinvrienden beloofd, en nu is het tijd om ze uit te spitten. Hoe te handelen?

Gewoon de plantjes op de oprit klaar zetten en af spreken met de tuinvrienden om ze op te halen. Afgelopen week stonden dus een paar keer gele plastic zakken met pollen planten klaar.
Voor Ina en haar schoonzus: miscanthus sinensis en molinia
Voor de zoon van Sophie: twee soorten miscanthus.
En bij Paul bracht ik een paar planten en zette ze op de stoep: smeerwortel, gerania en bosanemoontjes.