Alles in en om onze tuin
Knorren
Het knorren van de kikkers klinkt weer.
Als kleine varkens op zoek naar eikels,
wroetend in de vochtige bosgrond.
Deinend op het dril
op golven van passie.
In innige omhelzing
totdat de daad is gedaan.
Geen kikker ziet de salamanders
die de eieren -versgelegd-
van onder af verorberen.
Zie je de achtste kikker ook op de grote foto?
Even uitvergroten op je computerscherm!
Ben is de buur-kleinzoon. Als hij komt logeren bij zijn opa en oma, wil hij ook naar onze tuin. De tuin van de buren. Hij wil naar de rivier, zoals hij dat noemt. Geen echte rivier, maar onze vijver, met een bruggetje erover. Meestal komt Ben met zijn Oma, even kijken. In deze tijd van het jaar is de rivier een kikker-rivier. Zaterdagmiddag, de zon schijnt heerlijk en we zitten op het bruggetje. We tellen kikkers en ik laat Ben zien hoe hij, heel voorzichtig, een kikker kan vangen. Prachtig vindt ie dat.
Zondag ochtend komt Ben weer langs, met Oma, en ook zijn vader. Om de kikker-rivier te laten zien. Stuk minder kikkers, het is bewolkt en koud(er). Geen probleem, als je weet waar de kikkers zijn…
Het is maart, de meteorologische lente is begonnen.
De tuin ontwaakt langzaam uit haar winterrust.
De vogeltjes zijn al behoorlijk vocaal aanwezig.
Ze laten zich de komende tijd alleen maar meer horen.
Eergisteren liep ik door de tuin, een zonnig moment.
In de de verte gebrom van een helicopter.
Nee. Het is dichtbij.
Een hommelkoningin.
Op zoek naar lekkers in de eerste krokussen.
Een spin zit te zonnen op de muur.
Uit een ooghoek een vliegend beestje.
En –any moment now– verwacht ik de eerste beroering in de vijver.
De bruine kikkers zijn in aantocht voor hun lentespektakel.
Soms bijna oorverdovend gekwetter.
Dan weer even stil.
Druk aan het smikkelen van de zaadjes,
de mussen op het voederplateau.
En als Eddy naar buiten komt om de zaadjes bij te vullen:
Tsjilp, Tsjilp, Tsilp. Steeds har
Luidkeels roepend:
“Toe wees wat sneller, vul de voorraad aan!”
De musjes, in onze heg.
Voor kleine beestjes zijn rommelige hoekjes in de tuin ideaal om te overwinteren. Dus niet de tuin ‘winterklaar maken’ door alle afgestorven plantenresten en afgevallen blad weg te halen. Zoals Jacobse en Van Es een oud dametje willen doen geloven, in een prachtige sketch van Van Kooten en de Bie. gewoon laten liggen en staan, tot in het voorjaar.
En je kunt zelfs nog wat extra schuilplekjes maken. Zoals dit wijkistje vol met de kaardebollen van afgelopen seizoen en een stukje kippengaas. Deze staat op zijn kant achter in de tuin op een van de takkenwallen. Ideaal voor lieveheersbeestjes en ander klein grut.
Nog wat voorbeelden, als je knutselbehoefte voelt: bijenhotel1, bijenhotel2, gaasvliegenhotel.
In de verre schuur in onze tuin staat in de hoek een tafel. Vanaf okt0ber liggen daar een heleboel appeltjes uitgestald, om in de winter stukje bij beetje aan de vogels te voeren. Bijna elk jaar wordt een enkel appeltje opgepeuzeld door een muis. Die zijn altijd heel keurig: ze eten eerst een appeltje helemaal op voor ze aan een volgende beginnen.
Ik was er zeker van dat ik dit al eens heb opgeschreven en wilde een linkje zetten naar dat vroegere tuinblogje, maar nee hoor. Blijkbaar heb ik het ergens anders opgeschreven, bv. als reactie op andermans tuinblog.
Hoe dan ook, dit jaar klopt het niet. Zoals je op de foto kunt zien zijn er een heleboel appeltjes tegelijk aan geknaagd! Ook volop muizenkeuteltjes tussen de appels. Misschien wel een hele familie muis dit jaar.
Met het getjilp van de vogels in de heg zou je het niet zeggen, maar toch hebben we dit jaar beduidend minder vogeltjes in de wintertuin. Dat merken we aan de snelheid waarmee het vogelvoer opgaat. Veel minder snel dus, dan voorgaande jaren.
Bij de pinda;s zou het kunnen zijn dat ze ze niet lekker vinden, zijn van vorig jaar over. Maar denk niet dat dat het is, ook de verschillende vers aangeschafte vetblokken vinden minder aftrek.
Wel vandaag weer e.e.a aangevuld, buiten, komende week verwachten we weer koude nachten (en dagen).
De boomklever, of sitta europaea, is een korte, stevige vogel met een krachtige snavel. Hij kan heel goed klimmen. Tegen de ruwe stam van onze wilg rent de boomklever met hetzelfde gemak van boven naar beneden als van beneden naar boven. Een vrij algemene vogel, die het hele jaar min of meer op dezelfde plaats blijft. Bij ons is dat rondom de oude wilg, waar hij waarschijnlijk broedt. In een oud spechtenhol bijvoorbeeld. Daarvan zijn er verschillende te vinden in de wilg.
Opvallend in uiterlijk: grote snavel, grijs van boven, roze van onder en met een opvallende zwarte streep over zijn ogen. Alsof ie een maskertje op heeft.
Opvallend van geluid. Via deze link naar de site van de vogelbescherming (daar iets naar beneden scrollen) kom je een paar geluidsfragmentjes tegen.
Weer geteld vandaag, deze keer met zijn tweeen. Eddy met verrekijker om te kijken of we de grote bonte specht konden spotten.Die is inmiddels al weer twee weken aan het roffelen, maar niet altijd te zien. Hij zit vaak aan de achterkant van de stam van de grote wilg. We zijn begonnen te tellen op het moment dat er vier staartmeesjes langskwamen. Die vliegen altijd in groepjes. Dat is vaak ook maar 1 of 2 maal op een dag.
Opvallende afwezige: de groenling. Ik heb er het hele winterseizoen nog geen een gezien. Aantal mezen en merels ook laag. Betekent ook dat de voorraad vetblokken en zaden nog ruim voldoende is.