Onder de glazenkap van ons terras zat al andere halve dag een nachtvlinder. Vanmorgen heeft Eddy de vlinder voorzichtig gevangen met het netje waarmee me normaliter blaadjes uit de vijver vissen.
Toen konden we de vlinder beter bekijken. Het is een rood weeskind of catocala nupta, van de familie van de spinneruilen. Opvallend als ze haar vleugels uitslaat, met perfecte schutkleur als ze op vergrijsd hout zit. De rupsen zitten op populieren en wilgen. De vlinders vliegen vooral in augustus -september. Nu dus. Meestal ’s avonds, maar de weeskinderen vliegen soms ook overdag.
Vanaf het terras zien we regelmatig een groot insect vliegen., duidelijk groter/opvallender dan een bij. Geel achtig en ook oranjebruin. Vaak is het een hoornaar, een hele grote wesp. Deze keer bleek het een stadsreus te zijn. Een hele grote zweefvlieg, waarvan het vrouwtje een opvallend lichtgeel stuk heeft op de voorkant van haar kop. aan de grote ogen zie je dat het een (zweef)vlieg is en geen wesp. Ze bleef een hele tijd rondscharrelen en vliegen rond de volop bloeiende oregano. Dus niet al te moeilijk om op de foto vast te leggen.
Boven het tuinpad naar achter hangt vrij hoog een pindasilo. Steeds zeer druk bezocht door mussen en hun jongen en hele families mezen. Verder de gaai en een paar spechten. Onder de silo, op het pad vallen af en toe wat restjes voer. Daar komen de slakken op af. Ze eten de pindaschilletjes op en ook elkaar: het is zo vochtig de afgelopen weken dat ook overdag de slakken over het pad glijden, en dan wil er nog wel eens een geplet worden als we met een bakje groenafval naar de compost lopen. Glimmend van de slakkensporen.
Vanmorgen zag ik iets donkers op het pad, beetje tussen de overhangende planten door. Was dat weer ‘Pietje’? Het jonge zwarte katje dat hier al tijden rondloopt, en een vaste stek heeft onder de ligusterhaag net naast het tuinpad? Af en toe zien we met veel geraas Pietje een sprong maken, in een poging een vogeltje te vangen. Gaat bijna altijd mis.
Maar het was niet Pietje. Het was een van de egels die met een grote slak in zijn het tuinpad overstak. Die weet inmiddels ook dat daar elke dag wel wat te halen valt. Even later kwam die nog eens snuffelen op het pad, op nog geen meter van mij af, en wandelde toen verder het groen van de varens in. Zo grappig, de tweede tot met nog net een achterpootje. Egels houden van een rommelige tuin met veel hoekje en gaatjes. Hier kunnen ze hun lol op.
Voedselketen pinda’s voor vogels. een enkele vogel voor de poes. pindaschillen voor de slakken dode slakken voor de slakken slakken voor de egels
Glanzend zwart met een oranje kontje, dat is de steenhommel-vrouw. Het mannetje heeft ook geel. IK realiseer me dat ik vaker vrouwtjes , koningen of werksters , zie dan mannetjes. Of ze vallen me meer op. De vroege zomer heb ik ze gemist op de bieslook. Dat maken ze nu goed op de blauwe knoop, een inheemse nectarplant. Steenhommel is de letterlijke vertaling van de wetenschappelijke naam: bombus lapidarius. Lapis is het latijnse woord voor steen.
Een leuk artikeltje vind je hier. Ene wil je echt in detail een hommel bekijken en determineren dan is de veldgids voor hommels een mooie link. Bijgaande foto komt daar uit.
De bossen worden steeds voller. De eerste bloemen zijn uitgebloeid, en voorzichtig begin ik er een paar af te knippen. In de bladoksels de belofte van nog meer bloemen. Erg leuk om van dichtbij te bekijken, vooral als de zon er op staat en de insecten zich te goed doen aan lekker hapjes. Deze bos, de grootste, staat naast onze oprit. Elke dag kom ik er langs en geniet. En nu, half 10 ‘ s avonds, kijk ik er vanaf de bank op uit.
Op dit moment bloeien er verschillende planten met aalvormige bloemvormen in on ze tuin. De kattenstaarten en verschillende soorten veronicastrum, aar-ereprijs. Tot groot plezier van de vele hommels. In de regen van de afgelopen dagen gaan ze soms hangen over andere planten en de paden. Je kunt hier nergens in de tuin lopen zonder dat je zeiknat wordt, moppert Eddy een beetje, na weer een regenbui. Een aantal van de meest overhangende bloemen (beginnetje!) heb ik afgeknipt en in de vaas op het terras gazet. Ook leuk, lekker dichtbij. De hommels komen er nog steeds bij.
Deze zag ik gister zitten, op een uitgezaaide zomerfijnstraal in de pot van de olijf. Nattuurlijk een fotootje maken, om op te zoeken welke spin het is. Zie de titel. Ze, want uit de omschrijving weet ik dat dit het vrouwtje is, was niet gediend van dat gekoekeloer van dichtbij, en verplaatst zich naar de onderkant van het blad. Vrouwtje is duidelijk groter dan het mannetje, leuk in de omschrijving vind ik de twee ‘hoedvormige vlekken’ op het achterlijf. Moet je wel je fantasie bij gebruiken.
De eremurussen zijn in bloei. Vorige week al een lange bloemstengel met het begin van een kaarsje van bloemen. En vanaf 20 juni de eerste oranjegele bloemen. Van onder naar boven gaan steeds andere bloempjes open. Gaat wel snel, zeker als het zo warm is als vandaag (31,4 graden in Haren, een record voor 25 j ni). Een paar dagen later en bijna alle bloemen zijn open; de onderste gaan alweer verwelken.
20 juni24 juni24 juni, detail: zie de hommel
Met een beetje geluk hebben we volgend jaar vier bloemen. De spinachtige wortel knollen splitsen zich zelf in twee, als ze blij zijn met de standplaats…
Even een tukje doen, dacht Flock, de buurpoes. Afgelopen weken erg veel zon, en poes lag dan ergens onder een struik in de schaduw. Vandaag was het s’ morgens zonnig, en later trok de hemel dicht. Nog wel warm, maar geen volle zon op het terras. Dus een prima plek om een tijdje door te brengen. Wij hebben zelf inmiddels twee stoeltjes naast het huis, op het schaduwgrasveldje gezet. Voor middag en begin avond is dat de beste plek als het warm is. En op het heetst van de dag is binnen ook prima, even afkoelen, krantje lezen, zittend op de koele plavuizen.
Op de achtergrond van de derde foto de gieter. Met deze droogte is het nodig de planten in potten dagelijks even langs te lopen en zo nodig te begieten.
