Bessen in december

De bessen van de klimop zijn al wel op volle grootte, maar nog niet rijp. Dan worden ze zwart. Dat is het moment, later in de winter dat de merels ze komen halen.
Aan de sierlijke takken van de cotoneaster horizontalis zitten vele tientallen bessen. Het kleine glanzende donkergroene blad begint te verkleuren, naar knalrood, net zoals de besjes.
Heel veel bessen zaten er aan de vuurdoorn, maar die zijn inmiddels bij ons leeggegeten door de merels. Tijdens een ommetje gister zagen we ook een aantal vuurdoorns nog volledig in de bes. OF weinig vogels, of heel veel te eten, of de plek was te open, weinig schuilplek.

Nieuwe dag, nieuwe boom

In het kader van een klimaatactie van de gemeente Groningen kon je een boom aanvragen. Om in de voor of achtertuin te zetten. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen. Een aantal soorten om uit te kiezen en ik koos voor en witte moerbei (1e keus) of een Chinese esdoorn (2e keus). Ik was het al weer vergeten toen ik donderdag een mail kreeg dat de boom vrijdag geleverd zou worden. En dat we de boom idealiter binnen 24 uur geplant moesten hebben. Dat is net niet gelukt, vrijdag was net de enige dag dat ik de hele dag op pad was. Het is inderdaad de witte moerbei geworden.

Zaterdag stonden we al om 9 uur in de tuin te spitten. En Eddy had toen ook al de boodschappen gedaan. Voor degene die onze tuin -live- kent, is het duidelijk dat er niet zomaar een lege plek is. Onze tuin is nogal vol en ook al behoorlijk wat bomen.Dus eerst een rondje (in de motregen) om de mogelijke plekken te bepalen, en dan steeds afstrepen wat toch geen handige plek was. Vanwege de plek zelf of omdat er eerst heel veel uitgehaald moest worden. Uiteindelijk een plek gekozen in zicht van het terras, op een meter van de meidoornhaag, aan de andere kant van het pad langs de haag. Op deze plek had ik net vorig jaar aantal grote klompen Zonnekroon gezet die dit jaar voor het eerst bloeiden. Hup er weer uit. Net als ruim 10 wortelstokken persicaria amplexicaule ‘Firetail’ en een paar stukken phlox. Alles in emmers geparkeerd. Toen kon Eddy graven, minstens 2 x zo groot als de kale wortelkluit.

Volgens de plantinstructie de uitgeschepte aarde vermengen met een zak vivimus (aanplant aarde), die een verplante boom een goede start geeft. Recht zetten en stukje bij beetje aarde terug. Twee (bijgeleverde) palen er naast en de boom vastgezet met juten boomband.

We kijken uit naar het nieuwe leven van de moerbei. De komende twee-drie jaar wel water geven bij grote droogte. Instructie zegt twee-vier maal per week (!) een emmer water.

Schuifpuzzelen

Met een volle tuin is het vaak schuifpuzzelen. Komt er iets nieuws bij, dan moet vaak iets anders eruit. En als je dat niet kwijt wil, dan schuift het door naar weer een andere plek. Of soms in porties ergens tussen frummelen.

De planten die plek moesten maken voor de nieuwe boom, parkeerde ik eerst in emmers. En wonder boven wonder had ik een stuk kale grond in de tuin, daar waar ik een maand geleden een perceeltje brandnetels heb weggehaald. Bedoeld voor hoge vaste planten. Daar kon dus prima de zonnekroon naar toe. En er voor de floxen. Naast de damastbloemen die er staan en -ook- een pol floxen. Mogelijk dezelfde kleur, dat weet ik niet meer, maar zien we volgend seizoen wel.

De persicaria amplexicaule ‘Firetail’ was nog over. Een hele emmer vol. Eerste actie was om de steeds langer wordende wortelstokken in te korten. Gewoon het oude stuk afbreken. Op twee plekken in de tuin heb ik er een aantal bijgeplant (gefrummeld). Langs het tuinpad richting de verre schuur staan rechts van de budleija al een aantal persicaria’s , aan de linkerkant heb ik er een stel bijgezet. In het eerste bed net links van het terras staan verschillende hortensia, varens, een tapijt van vinca minor en een kleine vijver. Daar heb ik ook een paar exemplaren geplant.

Dit perk ligt aan de noordkant van een enorme conifeer en aan de westkant de muur van de garage van buurman Jan. Zeker in de winter is het een donkere plek, die nu opgelicht wordt door een hel groengreel grasje, dat pas vrij laat in het seizoen opkomt.

En dan heb ik nu nog een halve emmer over. Die wil de buurvrouw wel. Kan ik bij haar in de tuin zetten, en als de emmer leeg is meteen een paar van de lichtroze persicaria’s van haar meenemen. Ik had voornamelijk de donkerrode versie en 1 lichtroze. Die stond in een pot jaren geleden en heb ik met andere planten aan de buuv’ gegeven. Zelf had ik hem niet meer, en bij de buren is het inmiddels een fraaie pol geworden. Kan weer wat van terug.

Maar…. waar zet ik die dan weer?
Verder schuifpuzzelen.

Meelicht en tegenlicht

De sfeer van een foto kan heel anders zijn als je met het licht mee fotografeert of er juist tegen in. De verhoogde plantenbak met stipa tenuissima’s aan de voorkant van ons huis heb ik al vaak gefotografeerd.

De twee foto’s van vandaag zijn ongeveer om half vier ’s middags gemaakt (zon onder half 5), met een tussentijd van een halve minuut, en net een ander gezichtspunt.

Meelicht
Tegenlicht

De drie raampjes zitten boven het bureau van mijn (thuis)werkkamer. De erker, gericht op het zuiden in het plekje waar we elke dag samen koffie of thee drinken. Heerlijk als de winterzon daar naar binnen schijnt.

Merels en Muis

De appels van de Groninger Rode Kroon verzamel ik altijd als wintervoorraad voor de merels. In de schuur is de kruiwagen gevuld met valappeltjes. De appels die nog aan de boom zaten en die ik geplukt heb (dus geen buts) liggen naast elkaar op dienblaadjes op de werkbank in de verre schuur. Af en toe verdwijnt er een als Muis langskomt. Ook dit jaar eet Muis steeds maar van een appel tegelijk. En ze maakt de appel helemaal op in ongeveer een week/ 10 dagen, voordat ze aan de volgende begint.

Grassen eind november: assorti

Als ik zo een rondje loop zie ik heel veel siergrassen in de tuin. Deels wintergroen, deels herfstverkleurend. De grootste zeker twee meter hoog, ijl of juist heel robuust. En een heel stel ook lage ‘koepeltjes’ van gras.

Ooit gehad, en verloren: lampepoetsergras.
Die kwam altijd heel laat op gang. Een eindje verderop in de straat staat er een in de voortuin, en op het parkeerterrein van het transferium aan het eind van de straat staan er heel veel. Die zien er allemaal mooi uit in lage zonlicht van eind november. Dat is er een die er wel bij kan. Op het lijstje genoteerd.

Heb je nog een tip voor een tussenmaat-grasje, iets van een cm of 70-80 hoog, ik hoor het graag. Ik vind ze toch wel erg mooi zo laat in het seizoen!

Grassen eind november: molinia ‘Transparant’.

Nul graden vanmorgen, stralende zon, en koude wind. Deze week voor het eerst de winterjas van stal gehaald en dat was lekker bij onze wandeling halverwege de middag. Nog steeds volop zon, paar graden boven nul. Na de wandeling nog even een rondje door de tuin. Tjonge, jonge, langzamerhand veel siergrassen in de tuin. Deels wintergroen en deels afstervend boven de grond. Zoals de molinia die nu helemaal oranje geel is, tegen het bruine aan. De halmen beginnen om te vallen en het deel dat over het grasveld viel heb ik er afgetrokken. Bij sommige grassen zitten de afgestorven halmen vast, die moet je echt afknippen als je ze kwijt wil. De halmen en grasbladeren van de molinia lijken meer op bladeren aan bomen en struiken. Ze verkleuren in de herfst en vallen dan af. Als ik nog even een week of twee wacht dan kan ik zo, zonder snoeischaar al het bovengrondse spul, halm en blad van de molinia verwijderen. Armen vol, dat wel. Want de pol is inmiddels reusachtig geworden. Maar straks is er dus even niets meer van te zien. Bijna alles zit ondergronds. Als ik er aan denk maak ik een foto voor jullie. Een grote cirkel kale grond met in het midden een lichte verhoging met bobbeltjes, waar volgend jaar weer nieuwe halemn tot 2 meter hoog uit omhoogschieten.
Bijna elk jaar in het voorjaar vergis ik me weer en zet ik allerlei plantjes in dei cirkel. Heel leuk, maar dan ben ik weer vergeten dat de pol molinia zoveel blad krijgt dat alles wat onder de pol staat jammerlijk verpietert: te droog en te donker. Misschien dan een keer hele vroege planten of bloembollen er onder zetten?

Foto van 8 november toen deel van de halmen en het blad nog groen was.

Her en der staan zaailingen, die nu nog smal zijn, ongeveer 10 halmen. Zo is deze reuzenpol ook begonnen. Dit is het moment om bij de zaailingen stokjes te zetten, zodat ik in het voorjaar weet waar de kleine exemplaren staan, die ik dan kan uitsteken en oppotten voor liefhebbers.