De appels van de Groninger Rode Kroon verzamel ik altijd als wintervoorraad voor de merels. In de schuur is de kruiwagen gevuld met valappeltjes. De appels die nog aan de boom zaten en die ik geplukt heb (dus geen buts) liggen naast elkaar op dienblaadjes op de werkbank in de verre schuur. Af en toe verdwijnt er een als Muis langskomt. Ook dit jaar eet Muis steeds maar van een appel tegelijk. En ze maakt de appel helemaal op in ongeveer een week/ 10 dagen, voordat ze aan de volgende begint.
Categorie: Tuin
Grassen eind november: assorti
Als ik zo een rondje loop zie ik heel veel siergrassen in de tuin. Deels wintergroen, deels herfstverkleurend. De grootste zeker twee meter hoog, ijl of juist heel robuust. En een heel stel ook lage ‘koepeltjes’ van gras.
Ooit gehad, en verloren: lampepoetsergras.
Die kwam altijd heel laat op gang. Een eindje verderop in de straat staat er een in de voortuin, en op het parkeerterrein van het transferium aan het eind van de straat staan er heel veel. Die zien er allemaal mooi uit in lage zonlicht van eind november. Dat is er een die er wel bij kan. Op het lijstje genoteerd.
Heb je nog een tip voor een tussenmaat-grasje, iets van een cm of 70-80 hoog, ik hoor het graag. Ik vind ze toch wel erg mooi zo laat in het seizoen!
Grassen eind november: molinia ‘Transparant’.
Nul graden vanmorgen, stralende zon, en koude wind. Deze week voor het eerst de winterjas van stal gehaald en dat was lekker bij onze wandeling halverwege de middag. Nog steeds volop zon, paar graden boven nul. Na de wandeling nog even een rondje door de tuin. Tjonge, jonge, langzamerhand veel siergrassen in de tuin. Deels wintergroen en deels afstervend boven de grond. Zoals de molinia die nu helemaal oranje geel is, tegen het bruine aan. De halmen beginnen om te vallen en het deel dat over het grasveld viel heb ik er afgetrokken. Bij sommige grassen zitten de afgestorven halmen vast, die moet je echt afknippen als je ze kwijt wil. De halmen en grasbladeren van de molinia lijken meer op bladeren aan bomen en struiken. Ze verkleuren in de herfst en vallen dan af. Als ik nog even een week of twee wacht dan kan ik zo, zonder snoeischaar al het bovengrondse spul, halm en blad van de molinia verwijderen. Armen vol, dat wel. Want de pol is inmiddels reusachtig geworden. Maar straks is er dus even niets meer van te zien. Bijna alles zit ondergronds. Als ik er aan denk maak ik een foto voor jullie. Een grote cirkel kale grond met in het midden een lichte verhoging met bobbeltjes, waar volgend jaar weer nieuwe halemn tot 2 meter hoog uit omhoogschieten.
Bijna elk jaar in het voorjaar vergis ik me weer en zet ik allerlei plantjes in dei cirkel. Heel leuk, maar dan ben ik weer vergeten dat de pol molinia zoveel blad krijgt dat alles wat onder de pol staat jammerlijk verpietert: te droog en te donker. Misschien dan een keer hele vroege planten of bloembollen er onder zetten?
Her en der staan zaailingen, die nu nog smal zijn, ongeveer 10 halmen. Zo is deze reuzenpol ook begonnen. Dit is het moment om bij de zaailingen stokjes te zetten, zodat ik in het voorjaar weet waar de kleine exemplaren staan, die ik dan kan uitsteken en oppotten voor liefhebbers.
Gouden uur
Half uurtje voor de zon ondergaat, zeker in de herfst, met weinig wolken heb je wonderschoon licht. Dit is vrijdag 20 november, op een van onze vast ommetjes, langs de Moarweg,
Een brede sloot, een rietkraag, berken.
Gewoon wonderschoon.
Rechte randjes
Nog nooit eerder was het zoveel dagen achter elkaar boven de 10 graden. Vandaag begon zonnig met bijna 16 graden in Groningen. De cappuccino dronken we vanmorgen op het terras buiten. Hoezo 15 november.
Beste is om de tuin zoveel mogelijk de tuin te laten. Niet te veel opruimen, alleen waar het echt in de weg staat, of gevaarlijk is (gladde blaadjes, gladde paadjes). Wat nog wel kan, en een strak beeld geeft is de grasrandjes afsteken langs de paden.
Plaatjez 15 november
In de hazelaar die nog behoorlijk wat blad heeft hangt dit gaasvliegenhotel. Midden in de zomer haast niet te zien in het dichte groen.
Het woord ‘klein’ in kleine kaardebol slaat op de bloem, niet op de hoogte van de plant. Ik laat ze nog staan zodat de vogeltjes de zaden kunnen opsmikkelen.
Zweefvliegje heeft nog een bloem gevonden. Hij beweegt wel langzaam, kan ie het koud hebben, of is ie gewoon op. Gister zag ik nog een hommelkoningin vliegen, en vanmorgen nog een aantal -trage- wespen bij de bijna uitgebloeide klimop.
Bloembodem van de uitgebloeide zonnekroon. Ook decoratief. Deze is nog groen, de resten van de eerder uitgebloeide bloemen zijn inmiddels bruin geworden.
En dit is de composthoop met compost van vorig jaar. De bovenlaag gebruik ik zomers om planten tijdelijk even ‘in te kuilen’ . Behalve de plant met de grote glanzende groene bladeren. Die is uit de compost zelf gekomen. Het is een avocado, waarvan de pit is uitgelopen. Gister heb ik de avocado uit de compost gehaald, met bit en al, en in een bloempot gezet. Die staat nu in de serre, en als het nog iets kouder wordt gaat de avocado nog een stapje verder naar binnen, naar de bijkeuken.
Trosje bessen
OK, dit was wel een van de grootste trossen bessen in de vuurdoorn naast onze voordeur. Imposant, zo’n oranje vlak. De foto is van halverwege deze week. Inmiddels in de tros al wat geslonken, de merels zijn goed bezig.
Doe eerst een gokje hoeveel bessen er in de tros zitten (en ga dan pas tellen vanaf de foto). Hoeveel gok en tel jij? Zet je antwoord gerust in een reactie op dit blog.
Herfstkleuren
Poezenbezoek
Naast Flock van de buren en Sukke (voorheen Suzan) van een paar huizen verder op hebben we nieuwe viervoetigen in de tuin. Allereerst de zeer fotogenieke Willem. Die woont sinds kort inde straat (buren van de buren) en is langzaam terrein aan het verkennen. Een prachtige oranje poes, we noemen hem voorlopig Willem.
Ik had hem af en toe al zien lopen, en gister zat ie lekker te zonnen op onze picknicktafel. Kwam naar me toe , snuffelde even, en liep toen langs me heen, over het terras, lamgs Eddy die de buxusstronken aan het uitscheppen was, naar de kleine vijver. Lekker water drinken. Vanuit de varen jungle keek ie ons aan. We hebben nog niet kennis gemaakt met de buren-van-de-buren, maar als we dat doen kan blijken dat Willem eigenlijk Willemina is. In dat geval gaan we haar Mina noemen.
Dan hebben we nog Droppie, een spring in het veld, jong zwart katje, met belletje. Hij heeft regelmatig met buurpoes Flock aan de stok en is een enorme schreeuwer. Hij loopt veel in de tuin, we deneken dat ie van de flat achter ons komt. Maar laat zich nog niet echt aaien. En poseren voor een foto vindt ie ook maar niets.
Plaatjez 8 november
Van achter naar voren:
De hark van Ome Job
Een nakomeling van geranium endressii
Zomerfijnstraal (ook nog in november)
Een witte geranium sylvaticum
Pluis van clematis vitalba
Bosandoorn opnieuw in bloei
Plataargras
Vlasleeuwebekje
Hypericum
Lychnis coronaria – prikneus