Vijver – Pagina 5 – 't Groentje

Blote voeten en T shirt weer

Pluk de dag en geniet van het onwerkelijke fraaie nazomerweer. Herfst kan ik het niet eens noemen, ook al is het 14 oktober. Stralend blauwe hemel en gister een gemiddelde etmaaltemperatuur van ruim 18 graden. Overdag ruim boven de 20. Overal mensen met sandalen, korte broek, rokjes en T shirts.

Ik was in het ondiepe stuk van de vijver bezig, het snoekkruid aan het uitdunnen. Normaliter heb ik dan laarzen aan, maar nu gewoon de broekspijpen oprollen en met blote voeten aan de slag. Resultaat is een enorme berg oude wortelstokken en een heleboel prima jonge stukken snoekkruid. Een klein deel heb ik teruggezet in de vijver. Een grote emmer vol staat nog te wachten op een liefhebber.

Alles eruit, water troebel door de modder

Voor de plantenruil over twee weken. En anders voor onze grote vriend de composthoop. Wil je een stuk hebben, mail dan even en kom ze halen.
Haren, Groningen.

Bezoeker: weidebeekjuffer

Weidebeekjuffer, uitzichtplek op blad gele lis

Op zaterdagmiddag zat ie er zomaar. Een weidebeekjuffer, een mannetje. We hebben ze eerder gezien, bij de Drentsch Aa, maar nog nooit bij ons in de tuin. Geen beek, geen stromend water, maar wel even op bezoek bij onze vijver. Ik bleef staan kijken, naar het bijzondere beestje, terwijl Eddy het fototoestel ging halen. De rode vuurjuffers vliegen nu in grote aantallen rond, in tandem, vliegende lucifers. Deze beekjuffer is duidelijk groter en forser. En heel opvallend, de zwarte vlekken op de vleugels.

Waarschijnlijk een passant, na dit ene half uurtje niet meer gezien. Ook niet duidelijk of er ook een mevrouw weidebeekjuffer geweest is, groene met bruine vleugels.

In Nederland komen twee soorten beekjuffers (vrij algemeen) voor. De weidebeekjuffer of Calopteryx splendens is 45-48 mm lang, een forse juffer dus. En de bosbeekjuffer, de man met met helemaal donkere vleugels.DE beekjuffers zijn erg territoriaal en jagen andere soortgenoeten weg.

Nog steeds alleen: primula

Drie jaar geleden alweer dat ik een zaailing uit Engeland in onze tuin plantte. Aan de vijverrand, zoals we hem ook hadden gezien in de watergardens Longstock.

Bij Jitske had de zaailing veel zaad gezet, maar is nu verdwenen. Bij ons staat ie nog aan de vijverrand. Op een hoekje. Moederziel alleen. Vorig jaar zorgvuldig zaad verzameld en opgekweekt. Miniplantjes, veilig in de schuur op hoogte. Totdat een slak die toch ook vond en alles afgraasde…

De gewone slanke sleutelbloem zaait zich hier massaal uit, maar deze roze niet. Als ik terug denk aan de standplaats in Engeland: daar had ie halfschaduw. Hier niet. En misschien kalk in de grond. Hier niet. Enorm zuur.

De koning

Prachtige plant, de koningsvaren.
Een week of twee geleden begonnen zich te ontrollen.
Deze foto’s zijn van vorig weekend.
Inmiddels zijn de bladeren al wat verder uitgerold,
tot een hoogte van ongeveer een meter!

Vijverleven

Een vijver in de tuin. Niet alleen geweldig voor de beestjes in de tuin, amfibien in het water, insecten rond het water badderende vogels. Libellen en juffers. Maar ook met een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor bezoekende jongetjes.
Wessel en Otto kwamen vorige week met hun Oma mee naar de wildeplantenruil. Ze waren niet weg te slaan bij de vijver.

Ze kregen een netje om voorzichtig draad-alg uit de vijver te scheppen. De ene schepte, de ander haalde voorzichtig de slakjes en kikkervisjes uit het opgeschepte groen en liet ze weer voorzichtig te water.

Van de andere kant van het bruggetje keek de kikker toe.

Bloemenweide 15 april

Vroege lente, zon, en de planten schieten de grond uit.
Zeker met de warme dagen van afgelopen week.
Het grasveldje onder onze grote appelboom, ziet er al ardig als een bloemenweide uit. Mooi met de kievitsbloemen.

Inmiddels een warme week later zijn de kievitsbloemen uitgebloeid. En tientallen paardebloemen staan te stralen. Nieuwe beloftes komen er aan. De akeleien bijvoorbeeld.

Kapitein Kwaakgraag

Een naam, die zo uit een Bommel-verhaal zou kunnen komen. Daar moest ik aan denken toen ik dit stukje begon te schrijven over de kikkers. Vorig weekend een enkeling in de grote vijver. Op 28 maart de eerste blob kikkerdril. Maar nog geen grote groep bruine kikkers. Bruine kikkers brengen de winter door op land, ergens weggekropen in een hoopje bladeren, of zo. Een deel ervan begint nu de laatste dagen pas wakker te worden en naar de vijver te trekken.

Gister en vandaag: veel activiteit. Inmiddels grote hoeveelheden kikkereitjes in het ondiepe vijverdeel. In het diepere deel ook af en toe wat geplons, maar daar geen ei-afzet gezien. In dat deel is het nu ook wat lastiger te zien: bij de eerste warme dagen treedt er een (tijdelijke) draadalgenbloei op en wordt de vijver een beetje groen.

Opruimen en strand schoonmaken

Nu de vorst weg is zal het niet lang meer duren of de vijvers komen weer tot leven. De ijsvrijhouders zijn opgeruimd. Maar niet voordat ik goed keek of er nog iets onder gekropen is. Vorige week een groene kikker. En dit weekend: een kleine watersalamander, een slakje en een rups. De salamander bleef eerst even zitten, maar toen ik te lang met mijn telefoon boven hem bleef hangen om foto’s te maken, liet ie los. Plons in de vijver.

BIj de grote vijver heb ik het strandje een beetje schoongemaakt en het ondiepe deel een beetje ontdaan van oud blad. De bruine kikkers zullen binnenkort wel verschijnen.

De vroegste datum voor de eerste blob dril was 19 maart, maar ook 5 april is wel eens voorgekomen. Bij Monty Don in Gardeners world afgelopen vrijdag was er al volop kikkerdril.

IJsvrijhouder als schuilhut

De kleine vijver in de tuin ligt in de winter continu in de schaduw. Als het gevroren heeft en er ligt ijs op de vijver, dan blijft het hier lang liggen. Met bijna 15 graden, zou je verwachten dat het ijs van vorige week verdwenen is. Nee hoor. Het is inmiddels pokdalig, niet meer helemaal tot aan de rand dichtgevroren, maar nog wel nog een centimeter of 5 dik.

Toen het zo koud was kon ik een klein hoekje open houden, over de rand had ik een tempex ijsvrijhouder geplaatst. De dakpan tegen het wegwaaien. Toen ik daar zaterdagochtend ging kijken zat er een kikker op de rand van de vijver.
’s Middags wilde ik Eddy de kikker laten zien. Weg leek ie, maar hij was gewoon aan de binnenkant in het witte huisje geklommen. Lekker knus.

Onbetrouwbaar ijs

We zijn aan het verbouwen boven en er staat een grote container op de oprit. Mooi moment om wat oud spul uit de verre schuur er in te gooien. Gister, zaterdag, het was nog -5 graden, met handschoenen aan in de schuur bezig geweest. Was uit de wind, dus prima te doen. Tussen oude houten kratjes kwam ik een muizen leger tegen, een plek waar ze wonen of gewoond hebben. Ver konden ze niet zijn, want elke dag is er een stukje meer van de appeltjes die in de schuur liggen opgeknabbeld. Omringd door muizenkeuteltjes. Steeds meer planken en latjes gingen in de container. En helemaal achterin stond nog een laatste plankje. Toen ik dat omdraaide….. hoe toepasselijk!

Vandaag bijna + 5 graden, het bordje op het ijs van de vijver. Het ijs is nog wel dik, maar smelten gaat nu snel. Vanmorgen vroor het nog een paar graden en was het keteltje met kokend water nog nodig voor het open maken van het wakje.