We zijn allemaal groen

Concert voor kamerplanten, foto Nacho Doce.

Deze foto stond dit weekend in allerlei kranten en op sociale media. Ik las het verhaal in NRC ((zaterdag = papieren krant-dag). Toen ik een digitale versie van de foto zocht (kamerplant puccini) kwam ik de foto overal tegen. Amusant om te lezen wat de verschillende kranten schrijven. Over dit concert voor kamerplanten in het operagebouw van Barcelona. Die na het concert werden uitgedeeld aan verplegend personeel.

Ik werd geraakt door de foto en door de tekst in de volkskrant. Na een korte inleiding stond er: “Even wachten tot de gniffelpauze voorbij is.” En vervolgens vooral opriep om open en met verbeeldingskracht naar de foto te kijken. En naar het verhaal dat je daar zelf in ziet. Zoals de ‘smilies’ van lampjes. Die waren we eerst nog niet opgevallen.

Dit is wat het kijken naar de foto bij mij opriep.

We zijn allemaal groen
We zijn allemaal kamerplanten
Ook al heb ik brede bladeren, en jij smalle.
Groei ik in de breedte en jij in de hoogte.
We zijn allemaal kamerplanten.
We zijn allemaal groen

We zijn allemaal mensen.
Ook al heb ik een andere kleur dan jij.
Woon ik in Nederland en jij ergens anders.

We zijn allemaal mensen

Omhoog kijken

Afgelopen week was fris.
Soms grijs.
1 nacht flinke vorst.
Een ijsheiligen kwam langs.

Soms wat regen, dan weer zon.
Weinig op het terras gezeten.
Wel in de serre gegeten.
Weinig in de tuin rondgewandeld.
Of gekeken.
Wel omhoog.
Mooie luchten.

Vrijdagmiddag, de 15e, voor het eerst weer even goed rondgekeken in de tuin sinds vorig weekend. Wat een groeispurt! Ongelooflijk hoe snel de varens zich ontrollen, de vingerhoedskruiden de lucht in schieten, de akeleien in bloei springen. De tuin geurt zoet van de damastbloem.

Een geval apart is de polygonium polymorpha. In 2 weken van 20 cm tot zeker 120 cm. Je ziet de planten bijna groeien. De bloempluimen zijn ook al in ontwikkeling. Er komt nog zeker een halve meter bij in de hoogte, en misschien wel een meter in de breedte. Steun heeft deze niet nodig.

Over steunen gesproken: Monty Don vertelt altijd dat je de planten moet steunen voordat ze het nodig hebben. Dan moet ik snel zijn!

Over Monty Don gesproken: toch even slikken toen hij aan het eind van de de Gardeners’ World uitzending van gister vertelde dat Nigel, zijn golden retriever die al 9 jaar een enthousiaste rol heeft in het programma, er niet meer is. Ik heb Nigel wel eens genoemd in een blogje. Samen met Sprotje, eerder dit jaar ook overleden.

Zaaien en Stekken

Potgrond was op, dus nieuwe plantjes uit de tuin delen en oppotten moet heel even wachten. Ik had nog wel een zakje zaai- en stekgrond. Zelfde spul, zonder voeding, en met extra grit/vermiculiet voor goede drainage.

Ok dan wat zaaien en stekken.

Muurbloem

Op het zaaifront: die leuke oranje cosmea en donkere, grote afrikaantjes die ik nu al twee jaar heb gezaaid zijn nog niet gekiemd, 1 van elk pas.
De muurbloemples zijn de laatste twee dagen uit de grond gesprongen, bijna in elk plugje een miniplantje.

Anjertjes



Op het stekfront:
In een kweekkasje heb ik kopstekken van anjetjes gezet, een hele hoop. Staan nu in de vensterbank. En ook een paar in potjes buiten, eens kijken wat beter gaat.
Oeps! Terwijl ik dit zondagavond schrijf bedenk ik dat er een dichtgebonden plastic zak, met een heleboel lavendelstekken in de schuur staat. Glad vergeten vandaag,
Stekken van pepermunt, kattekruid en geranium tomentosum staan in glaasjes water. In de schuur nog wat potjes water met bessen struik stekken (ze zijn gaan bloeien terwijl ze gewoon op water staan!), een paar hortensiastekken, een citroengeranium.

Bijkeuken

Onze bijkeuken gebruiken we in de wintermaanden vooral omdat het espresssoapparaat er staat. En de binnengieter om de plantjes water te geven. Als het weer lente en dan zomer wordt wordt de bijkeuken een vooruitgeschoven post voor de tuin. We lopen door de bijkeuken de serre in. We gaan door de serre naar het terras. En via het terras de tuin in.

In de winterperiode wordt de bijkeuken tamelijk rommelig, met allerlei stekjes, plantjes, bakjes. Aanrecht in de bijkeuken is perfect voor binnentuin-klusjes als zaaien en stekken. Hoog tijd om hier ook op te ruimen, net als in de tuin. Nog een klusje: bijenhotel ophangen.

Serre

Afgelopen vrijdag kwam Rene de serre schoonmaken van buiten. Zaterdag liep Eddy rond in zijn regenpak. Hij had de hogedrukspuit van Reint geleend en maakte de overkapping van het terras van binnen schoon. Vochtig werkje. En daarna het terras schoongespoten. Kijk eens naar het verschil tussen de eerste en laatste foto. Terras is nu klaar om in gebruik te nemen voor het zomerseizoen. Ook de kussentjes hebben we al tevoorschijn gehaald.

Binnenkant van de serre staat nu nog op de to-do-lijst. Hoge trap nodig.

Niet meer

De deur naar de gang meteen sluiten.
Hoeft niet meer.
De kaasschaaf in de koelkast leggen in plaats van op het aanrecht.
Hoeft niet meer.
Een onderzetter boven op het glas water zetten.
Hoeft niet meer.
Kattebak verschonen.
Hoeft niet meer.

Gedachteloos aaien.
Kan niet meer.
Op schoot of naast me op de bank.
Kan niet meer.
Goedemorgen mauw.
Kan niet meer.
Mee de tuin in lopen.
Kan niet meer.

Poes Sprot,
na bijna 18 jaar bij ons.
Is niet meer.

Eerste rang

Pindacake rechts vooruit

Vanaf mijn vaste plekje op de bank heb ik mooi zicht op de tuinvogels.
Als ik schuin naar rechts kijk, richting de kamperfoelieboom in de voortuin, zie ik een grote cilindervormige ‘pindacake’ hangen. Van 1 liter, doen de vogeltjes lekker lang mee. Ik heb de cake opgehangen in de dichte takkenwarboel van de kamperfoelie. Volop zitplekken voor de kleinere vogeltjes, en lastiger voor de kauwtjes. Af en toe proberen die laatse ook een brok mee te pikken, ik wapper ze zoveel mogelijk weg.
Dit jaar een enorme hoeveelheid koolmezen en pimpelmezen. Bijna elk moment zie ik er wel 1 of meer. Staartmezen komen een paar keer per dag langs, in drukke groepjes. Ook dit jaar weer een stel zwartkoppen, man met zwarte petje, vrouw met kastanjebruin petje. Terwijl ik dit schrijf: drie mannetjes! Af en toe een vink of een mus. Gister de kleine bonte specht ook gezien. Die zagen we vaak in de achtertuin, maar nu een keer in de voortuin.

Vetbollen recht voor me

In de nieuwe amberboom hangt een spiraalkorfje met vetbollen. De pimpelmezen komen hier regelmatig langs, af en toe een koolmees. De roodborsten hebben er wel ogen naar maar kunnen niet zo goed manoeuvreren in de lucht en hangend aan het korfje. Die zitten dus vooral onder de boom, als er een oaar kruimels van de vetbollen op de grond vallen.

Zadensilo links richting achtertuin

Vlak voor de beukenhaag staat een silo gevuld met gepelde zonnepitjes en andere zaden. Favoriete voederplek voor de musjes, die het heerlijk vinden om vanuit de beschutting van de beukenhaag, om de beurt wat zaden te pikken uit de silo. Veel vinken ook hier, zowel op de silo, het plateautje rond de silo en op de grond. Rgelmatig koolmezen en pimpels, de roodborsten ook. Merels natuurlijk. En steeds met zijn tweeen -een paar turkse tortels, een oaan elke kant van de silo, voor het evenwicht. Af en toe hebben we hier bezoek van boomklevers, ook wel bijzonder. Die zien we niet zo vaak vanuit de woonkamer, de zitten meestal verder in de begroeiing van de achtertuin.

Alliums planten

Vorige week nog een paar zakjes bollen gekocht. De rode triumf tulpen heb ik gister al in een grote pot geplant, die staan nu buiten, naast veel eerder geplantte bollen. In de serre liggen nu nog twee zakjes allium bollen.

Purple Sensation, mei 2009

Even opzoeken wanneer ik die het beste kan planten. Nu of in het voorjaar? Bij tuinseizoen.com lees ik dat oktober tot december geschikt is, als de grond al wat afgekoeld is. Dat kan nog net. Ik ga ze in de verhoogde border planten, daar is het droog en zonnig. Alliums houden niet van natte voeten. Ze houden wel van kalk, da’s wat lastig in onze zure veengrond. Als ik er aan denk strooi ik een paar schelpjes er om heen. Heel misschien heb ik nog wat beendermeel in de schuur staan.

Hoe diep planten? Dat hangt van de bol af: bollen van 3-5 cm doorsnee gaan 7-10 cm diep. Grotere bollen wel 15 cm diep. Ik heb 1 witte allium Mount Everest die ruim 1 meter hoog kan worden en 3 paarse, de purple sensation, die een centimeter of 60 hoog worden. Heb ik jaren geleden al eens in de tuin gehad, maar zijn verdwenen.