Categorie: Tuin

De mahonia aquifolium is een zeer sterke en groenblijvende heester. De plant heeft een bossige groei en groeit uit tot ongeveer 100cm hoog en breed. De plant wordt vaak toegepast als solitaire struik, maar kan ook als losse haag gebruikt worden. Bij ons groeit de Mahonia aan de voet van een grote vuurdoorn, en er dwars doorheen.
De bladeren van de Mahonia aquifolium ‘ zijn ongeveer 20 cm lang en bestaan uit verschillende hulstachtige blaadjes aan een twijgje. Ze zijn glanzend donkergroen en stekelig. De twijgjes zijn donkerrood. In de late herfst en winter verkleurt het blad met bronsrode tinten. Dan hangen er ook dikke trossen sappige blauwzwarte bessen aan.
In de april en mei bloeit de Mahonia aquifolium met gele, heerlijk geurende bloemen in dichte trossen. Een overdaad aan nectar voor de rondvliegende hommelkoninginnen.

Een prachtig contrast met het diepdonkergroene blad! De plant is absoluut winterhard. Heeft bij voorkeur een standplaats in de (volle) zon.

Het raadplaatje van vorige week: Steiny had het goed geraden. De knop van een paardekastanje. Normaal zitten de knoppen veel te hoog in de boom om van dichtbij te zien. Deze knoppen zijn van een paar takken van de kastanje van de buren die een paar weken geleden werd omgezaagd. Een paar takken in een emmer water, en afgelopen week werd de knop steeds groter en groter.

Welke knop is dit?

 

Zijn dit meloenen, of kalebassen?
Nee het zijn de enorm dikke zaaddozen van de sneeuwklokjes. Die zijn allemaal uitgebloeid, en hebben zaaddozen gemaakt. Rondom de klokjes heb ik vandaag een flinke laag compost gestrooid. Mooie losse grond waar de sneeuwklokken zich mooi kunnen uitzaaien.

Rechts op de foto zie je een speenkruidje, op verschillende plekken in bloei in de tuin. Iets buiten de foto rechts, een geel speenkruidbloempje. Ik keek nog eens goed. Nee, geen speenkruid, een gele bosanemoon! Heb ik vast een keer van iemand gekregen, maar glad vergeten. En nu zag ik hem ineens tussen de sneeuwklokken. Binnenkort even een mooie foto maken.

Terwijl ik met plantjes in de weer ben, gaat Eddy een paar voorjaarsklussen in de tuin doen.

 

De grote wasbloem of Cerinthe is een eenjarige, inheems in Zuid Europa. Niet winterhard dacht ik, maar daar had ik het mis. Op goed gedraineerde grond kunnen voor de winter al zaailingen gevonden worden. Nou is onze grond bepaald niet goed gedraineerd, ’s winters een kletsnatte boel. En toch al een Cerinthe in de tuin.

Hoe dat kan? Twee jaar geleden  had ik een Cerinthe in pot op het terras staan. Blijkbaar is een van de zaden onder het afdekplaatje gerold van een van de terraspilaren. En vroeg in de winter kwam daar een grijsblauwe zaailing onder vandaan. SUper gedraineerd hier, zand onder de teraastegels, en dan ook nog onder het afdak van het terras.
Ik wist meteen wat het was (ok  naam even weer opzoeken). Als je de kleur en het wasachtige blad een keer gezien hebt, herken je het meteen. Na een paar graden vorst hing het plantje er als een vaatdoek bij. Nu is het gebeurd, dacht ik. Nee hoor. Na de vorst kwam de zaailing gewoon weer rechtop, groeide door tot een plant van ruim 30 centimeter. De bloemknoppen zijn zich aan het vormen en het duurt niet lang meer voordat die open gaan. Hele bijzondere paars-blauwe klokachtige bloemen. Kan bloeien vanaf de vroege lente, en dan de hele zomer door.

Maximale grootte is 40-80 cm.
Grote zwarte zaden.
Volle zon of halfschaduw.
Elk jaar opnieuw zaaien
(of bij doorlatende grond: laten uitzaaien).

Flinke oppervlakken bij ons in de tuin zijn nu wit.
Van de witte bosanemoontjes.
Bescheiden dichte bloemen als het minder mooi weer is of regent.
En volop stralende witte sterren in de zon.
Hele dankbare plant, voor onder bladverliezende struiken en bomen.
Of aan de voet van een donkere heg.
Super makkelijk ook te vermeerderen met de kleine wortelstokjes,
net onder de grond.

Veel regen en stormachtige wind afgelopen week. Nu op zondagochtend af en toe opklaringen. Deze helleborus bloeit zo enthousiast dat ik meteen volop lentegevoel krijg. Mooi aangelicht met de zon van opzij.

Eerste jaar 1 bloem, toen langzaam meer en inmiddels 9!