Voorjaarsplantenruil 2017: brengen en halen

Van half 11 tot 12 zou de plantenruil zijn, dus mooi even tijd om ervoor nog een uurtje in eigen tuin rond te lopen. Wat is zo’n uur snel voorbij! Gelukkig had ik al e.e.a. klaargezet gister, en stond ook de fietskar al klaar. Gewoon volladen tot de kar vol is.

Deze keer nam ik mee: een heleboel irissen, gister een grote pol afgestoken en in losse irisstengels verdeeld, elk met hun eigen wortelgestelletje. Diverse herfstframbozen (die gingen niet zo goed deze keer), verschillende gerania, knikkend nagelkruid, kleine stipa’s, moerasspirea, bosanemoontjes, bosaardbeitjes en roodbloeiende aardbei. En nog wat pitten van de nispero, die over waren.

Mee teruggenomen:
– 1 herfstanemoon –> eerst maar even in pot aansterken
– 2 bosanemoon robinsiana van heilien tonckens (ik dacht dat ik die had, maar die van ons zijn echt paarsblauw, terwijl deze bijna wit met een blauwe vleug zijn. –> net naast buxus haagje, eerste afslag links vanaf terras richting kleinen vijver
– smalbladig longkruid
– een vinca uit west schotland, met donkerder paarse bloemen en meer stervormig, dan de gewone vinca. Van Ernst.
– 1 roze bloeiende astilbe
– 1 bermooievaarsbek
– 1 slibbladige grote kaardebol van Michiel.

Vaak kom ik dezelfde mensen tegen bij de plantenruils (Eef waar was je deze keer ?),  sinds de Wilde Planten TuinKring Haren een onderdeel van het IVN is geworden komen er soms andere mensen langs, de keer een Loppersumse meneer. Hij bracht wat uitgezaaide linden mee (maar waar laat ik die), en we raakten aan de praat over bijen. Hij houdt van bijen en bijen houden van bloeiende lindes.

Nispero

Naar aanleiding van een recent blogje over Portugese bomen kreeg ik de reactie van Vera uit Groningen. Over een van de bomen in dat blogje, de japanse mispel. Vera heeft een huis in Spanje en in haar tuin daar staat ook zo’n boom, in het Spaans de nispero. Aardig vruchtje, maar erg gevoelig voor beschadiging en transport. Je zult hem hier in Nederland dus niet snel vinden in de schappen van de winkels. Vera was net weer in Spanje geweest en had een bakje nispero’s meegebracht. Ik kon er een paar komen halen, en dat heb ik vanmiddag gedaan. Met instructie hoe het makkelijkst te eten. Tja en hoe omschrijf je de smaak van een onbekende vrucht. Beetje kiwi, appel, niet zo’n zoete abrikoos. Of beetje mangoachtig, volgens Eddy. Nou zoiets. Dus.

Elke vrucht heeft drie grote bruine pitten. Makkelijk te zaaien, en levert een aardige plant, volgens Vera. Ga ik proberen…

 

Het echte krentenboompje

Een paar weken terug liet ik een mooie bloesemfoto zien, waarbij ik aangaf dat dat een krentenboompje was.
Mis!
Was een prunus, blijkt nu. Hieronder zie je een foto van een de bloemen van het echte krentenboompje. Veel witter, en ook wat langere, iets meer flodderige bloemblaadjes.

Als je in april met de trein door het Drentse landschap rijdt is zie je overal de witte wolken van bloeiende krentenboompjes langs de bosranden.  Vooral in Drente en Overijssel staan ze in de natuur, verwilderd van in de 17e en 18e eeuw ingevoerde exemplaren. In steden staan ze in parken, plantsoenen en tuinen. DE rest van het jaar vallen de krentenboompjes niet zo op, totdat ze in de herfst weer mooi oranje geel kleuren.

Weetjes

  • De Amelanchier lamarckii was inheems in Noord-Amerika. Ik las ergens dat de krentenboom daar niet meer voorkomt. Huh? Hoezo niet? Dat stond er niet bij.
  • Favoriete grond:  licht vochtige zand- en zure grond.
  • Maximaal 10 meter hoog, meestal kleiner, een brede struik. Eigenlijk is krentenstruik een betere naam.
  • Vogels zijn dol opd e vruchtjes, in de nazomer.
  • Snoeien: af en toe, na de bloei worden gesnoeid om meer licht in de struik te brengen.

Ronduit spectaculair

Van een boom als een roze wolk….
…. naar een subtiel gespikkeld tapijt: bloemblad op gras.

Dit fraaie exemplaar staat in Zuidlaren.
Magnolia’s bloeien kort, maar wonderschoon. Het geslacht Magnolia bestaat uit groenblijvende of bladverliezende bomen en struiken met grote, meestal opvallende bloemen.

Twee weetjes die tot 5 minuten geleden voor mij nog onbekend waren.
1. Magnolia’s hebben takjes (twijgen) die bij kneuzing aromatisch zijn, vaak met een anijsachtige geur. –> dat ga ik natuurlijk uitproberen als ik morgen weer een magnolia tegenkom!
2. De magnolia is door de Franse botanicus Plumier in 1703 genoemd naar Pierre Magnol (1638-1715) uit Mont Pellier.  In 1730 en 1732 werd magnolia als geslachtsnaam overgenomen door verschillende auteurs van plantenboeken en in 1735 nam ook Linnaeus de naam over.

Witte iris

In de bermen in de Algarve staan ze nu in grote aantallen te bloeien.
Witte irissen.
Dat zie je bij ons in Nederland niet. Op sommige plekken een groepje volop in bloei. Op andere plekken alleen bosjes van het prei- achtige loof.
Mooi hoor, om zo’n bloem in de vrije natuur te zien. Een wilde plant?

Iris albigans

Deze witte iris komt op veel plekken in het Middellandse zee gebied voor. Toch is het waarschijnlijk geen echte wilde plant (zoals onze eigen gele lis), maar vanuit het middenoosten door de mens geintroduceerd. In het middenoosten kun je ze veel vinden op en in de buurt van begraafplaatsen. De planten die je in Portugal langs de wegkanten ziet staan zijn waarschijnlijk ontsnapt uit tuinen.
Heb je even tijd en wil je wat meer over irissen in het algemeen weten. Kijk dan bijvoorbeeld hier voor een iris-overzicht of een stukje iris-geschiedenis.

Portugese Bomen

Even terug in de tijd.
Een klein stukje.
Zuid Portugal.
Anderhalve week geleden.

Fietsen.
Kijken.
Bomen.

De Brugmansia is hier een grote struik/ kleine boom.
Deze kenden we niet, boom met fors blad, oranje vruchten.
… het is een loquat (Japanse mispel). In het Portugees heet is nespera. Beetje abrikoosachtig.

 

 

Portugal: sinaasappels

Boomgaard
Ontbijt met fruit en groot glas verse jus.
Sinaasappels EN bloesem tegelijk!

We waren een weekje in Zuid-Portugal, in de buurt van Tavira. Een kilometer of tien van de zuidkust, midden tussen de sinaasappelboomgaarden. Perfecte tijd nu, begin april, want de bomen staan in bloei. En dan betekent een heerlijke citrusgeur die overal hangt. We hebben een weekje gefietst, heerlijk rustig aan. Sinaasappels, citroenen, olijven, amandelbomen (die zijn al uitgebloeid).

Geurig!

 

Tuike Tuike

Afgelopen week weer eens naar een lezing van de lokale tuinclub geweest. Nieuwe lokatie, het Witte Kerkje in Haren. En deze keer -opvallend- ook behoorlijk wat mannelijke toehoorders.

Een presentatie van Ben Kleter, van tuinontwerp en -adviesbureau Tuike Tuike. Tuike staat voor kalm aan, rustig tuinieren. En ook onderhoudsarm tuinieren. Dat stond in de aankondiging.
Ben is een interessant verteller, die van geen ophouden weet. Zijn klanten bestaan blijkbaar vaak uit mensen die niet veel tijd (althans niet achter elkaar) aan de tuin willen of kunnen besteden. Ben’s belangrijkste tip: zorg dat de tuin uit vakken en onderbroken borders bestaat. Dan kun je elke keer een stukje tuin helemaal afmaken/ opruimen, en zit je niet aan te kijken tegen een ‘eindeloos doorlopende’ border, waar maar een klein stukje van is opgeruimd. Psychologisch werkt het goed als een stukje (van de tuin) helemaal af is.

Ben vertelt
Koffie Pauze

Beetje lastig zo’n verhaal, bij een tuinclub, waar de meeste toehoorders juist veel in de tuin willen doen… Zelf had ik iets meer tips verwacht over het type planten dat handig is als je onderhoudsarm(er) wilt tuinieren.