Nieuwjaarsdag, we kwamen iets na tienen beneden. Stralende zon hier en bij het maken van het ontbijt riep Eddy opeens: “Kom eens kijken” en wees naar de pindasilo. Daar zat een zwarte mees! Die zien we niet zo vaak. Als je niet goed kijkt is het een vale koolmees, iets kleiner, niet geel maar eerder wat rossig. Wel weer wat forser (vooral grotere kop) dan de pimpelmees. Maar de echte give away is de ‘badmuts’: als je het vogeltje op de rug ziet loopt er een witte streep over zijn koppie, met aan twee kanten zwart. Koolmezen hebben een geheel zwart petje en pimpelmezen een lichtblauwe. Bij de zwarte mees ontbreekt ook de stropdas op de buik.
Het beestje bleef uren in de buurt en gaf mij ruimschoots de gelegenheid om foto’s te maken. Foto’s gemaakt met telelens, deels vanuit de eetkamer door het raam, deels buiten. En toen ik een tijdje stond te kijken, zag ik dat het er twee waren. Misschien een paartje, meneer en mevrouw zwarte mees hebben hetzelfde uiterlijk.
Een paar winters geleden zag ik die hier ook regelmatig… Kwam zich tijdens het koudste deel van de winter vanuit het dennenbos vlakbij bevoorraden in onze tuin. Maar intussen is hij (zij?) hier al een paar jaar niet meer gespot…
De winter is een mooie tijd om vogels vanuit de warme kamer te bekijken. Met wat vetbollen, vogelpindakaas en zaden komen ze dichtbij huis. Binnenkort weer tuinvogeltellingweekend.
Mooie foto’s. Geweldig om de vogels te bekijken. Ik heb een vogeltaart gemaakt, vinden ze niet lekker. Maar staat wel mooi op de tuintafel.
Op de molen is mijn zoon de molenaar. Het is een mooie plek.