Categorie: Vijver

En weer staat het water in de vijver erg laag, zo laag nog nooit geweest. Ruim 5 bakstenen onder de bovenrand van de muur. Het ondiepe deel, waar een enorme bos snoekkruid staat is helemaal drooggevallen. Geen water, maar wel een dikke laag vochtig zand, in het ondiepe vijverdeel. Het snoekkruid doet het prima, de zuurstofplantjes die er omheen dreven lagen te drogen op de grond.

Handig van het lage water was dat ik makkelijk een deel van de planten kon verwijderen. Snoekkruid, pontederia cordata of moerashyacinth, bloeit met mooie lichtvioletkleurige bloemen van juni tot september.

Het langwerpige eironde blad van Pontederia cordata staat aan lange bladstelen en is hel groen van kleur. Pontederia cordata staat graag op een zonnige, ondiepe plek in de vijver. Bij ons dus gewoon in de zandlaag. Vaak wordt aanbevolen om de plant in speciale vijverbakken te zetten omdat het snoekkruid zich met wortelstokken makkelijk uitbreidt. Dat betekent uitdunnen: dat heb ik vandaag gedaan.

Door dat het ‘eb’ was kon ik met mijn laarzen aan ook aan de andere kant van de brug op de bodem staan en makkelijk een deel van de waterleliebladeren uittrekken. En toen -toch nog een keer- de tuinslang in de vijver gehangen tot het weer ‘vloed’ was.

De primula’s die ik 1 mei plantte zijn deels al weer verhuisd. Toen ik ze begin vorige week bekeek, degenen die aan de zuidrand van de vijver stonden, bleken de ‘Miller’s crimsons’ slap van de warmte en was een bloemstengel afgeknaagd door slakken volk. De twee appleblossoms waren nog niet in bloei, wel waren er knoppen te zien. Maar … de bladeren waren behoorlijk aangeknaagd. Een grote bloempot voor de appleblossoms gezet voor een beetje schaduw. En een grote pepermuntgeurgeranium in pot voor de Millers geplaatst. Beetje schaduw, terwijl ik nadacht over een definitieve oplossing.

De volgende ochtend lag de bloempot, terracotta, bovenop een van de primula’s, waarschijnlijk een rondstuiterende (buur)poes. De bloemstengel was nog maar heel kort en leek niet afgebroken, alleen platgebogen.

Ondertussen had ik – midden in de nacht- bedacht dat een plek waar de grond altijd vochtig is, maar de plantjes nooit echt in het water staan, het voormalige rietmoerasje is. Dat is een ronde gemetselde bak die ‘binnen’ het vijverfolie is opgenomen. Ooit stond daar riet in, totdat dat deze de muur begon te ontwrichten door de groeikracht. Toen vervangen door onder andere gele lis. En inmiddels ook diverse aangewaaide varens en andere planten. Vrijdag flink hakken en wrikken met de spade om enkele gele lissen (wist je dat die knalroze wortelknollen maken?) en varens uit te scheppen. En daar hebben de Miller’s crimsons en appleblossoms een nieuw plekje gevonden. In de schaduw van een varen, en met altijd vochtige voeten. Wat ik alleen niet kan beïnvloeden is de slakken. Toen ik de foto’s voor dit stukje aan het uitzoeken was, zag ik opeens een naaktslak (foto x) op een bloem. Het is nu half 9 ’s avonds. Ik rende nog even naar buiten om evt (naakt) slakken te verwijderen. Zaten er toch weer twee bij…. potverdikkie.

Ik had 1 plantje van de derde soort, de carminea gekocht. Er zaten drie rozetjes in het potje, die ik iets uit elkaar zette. Grappig dat twee echt hardroze zijn, en de derde juist heel zacht roze. Met een soort bloem bepoederd.

Plan voor de toekomst: op termijn alle gele lissen op deze plek weghalen, zodat het een veldje primula’s wordt … Hopelijk zoveel dat de slakken het niet opkrijgen.