IN oktober kreeg ik een met bollen gevulde mandvan de buurvrouw. Vorige week heb ik die van de beschutting op het overdekte terras verplaatst naar naast de deur. Elke keer als we naar binnen of buiten gaan lopen we er dan langs. Eerder deze week, op een hele zonnige ochtend, stonden de krokussen in de mand wagenwijd open, heerlijk zonnebaden.
Gister kwam de buurvrouw langs en verbaasde zich over de uitbundige bloei in het verder lage groen. Haar eigen mand, dezelfde week met dezelfde bollen gevuld gaf weinig bloei op dit moment, wel al heel veel groen, loof van de grotere bollen. Dat noet door de net verschillende plek komen. Of misschien omdat zij de toplaag van viooltjes al verwijderd heeft. Vandaag , grijze dag, de krokussen bleven dicht.
Paraplus komen in allerlei kleuren, effe, met patroontjes, maar ook vaak met afwisselend een gekleurde strook en een witte strook. Daar moest ik aan denken toen ik onderstaande krokus bij ons in de tuin zag. De helft van de bladeren (bijna) effen wit, de andere helft (bijna) effen lila. WAs me nog niet eerder opgevallen. De andere krokus-foto’s in dit blog laten geaderde patroontjes zien, dus twee kleuren op 1 blad.
Heel bijzonder: twee roodborsten naast elkaar. (Klik)
Wat zingen ze weer enthousiast, de roodborsten in de tuin. De foto is van 28 februari. Toen zag ik er drie tegelijk. Meestal zitten ze verder uit elkaar, want roodbosten zijn erg territoriaal. Of ze zitten achter elkaar aan, als de een vindt dat de ander te dichtbij komt, zelfs als het een paartje is. Zowel mannen als vrouwen roodborst hebben een territorium.
Rond deze tijd van het jaar kun je ze overal kopen, voor weinig. Kalanchoe blosfeldiana Pacaya. In verschillende kleuren.
Gister (6 maart) bij de bloemenwinkel aan het einde van de straat
Een paar jaar geleden kocht ik er een paar met knalrode bloempjes. Twee jaar gebloeid en toen in de serre gezet. Daar zijn ze eerst verdroogd (heet in zomer), toen bijna bevroren (koud in winter). Maar toch hebben ze het overleefd. En ze bloeien nu uitbundig. Wel een hele andere vorm gekregen: lange, wat slungelige stengels van30, 40 centimeter lengte, kleine blaadjes. Heel anders dan de compacte plantjes met hele grote bladeren, direct in de winkel gekocht (plofplantjes?)
Nog net in de knop, kleine balletjes.Van heel dichtbij, bijna een roosjeMet onderaan mijn rode zweedse klompen, bijna dezelfde kleur
NB. de andere vetplanten, zoals de crassula hebben dit jaar niet gebloeid. Dat doen ze meestal tijdens de korte dagen, mara wel als ze een beetje koude periode gehad hebben. Voorgaande jaren zaten we niet vaak in de voorkamer, en was het daar een graad of 16. Nu is het mijn werkkamer, Corona thuiswerken, en is de temperatuur steeds hoger. 20 graden. Tja, en dus geen bloei.
28 februari zaaide ik de eerste zaden van dit jaar. Drie zakjes peper zaad en twee zakjes tomaten zaad van Diana. In potjes, 4 zaden per potje, en de potjes in een kamerkasje in de vensterbank. Potgrond met een paar flinke handen vol brekerzand, om het mengsel wat minder voedselrijk te maken. Hele jonge zaailingen halen hun energie uit het zaadje zelf, en kunnen bestens in arm mengsel worden gezaaid. Een week later is zijn de tomaten opgekomen, de pepers nog niet. Het zesde potje bevat (oud) zaad van knoflookbieslook, daar heb ik geen hoge verwachting van: uienzaad verliest snel zijn kiemkracht.
Van linksonder, met de klok mee: Tomaat Cherry Falls, Peper Cayenne purple, Peper Maui purple, peper early Jalapeno, Tomaat tomatoberry, knoflookbieslookOp 7 maart, 1 week na het saaie: tomaat links achter en tomaat midden voor zijn gekiemd.
In een tweede kasje zaaide ik een paar oostindisch kers zaadjes, die ik vorig jaar uit een tuin wat verderop in de straat meenam. En ik kwam nog een oud zakjes gemengde klimplanten zaad tegen. Dat zakje was al van 2015, dus of het wat wordt …
Links voor en dan met de klok mee: oostindisch kers uit tuin verderop, oostindisch kers uit zakje gemengde klimplanten, suzanne met de mooie ogen, kanarishe kers, lathyrus en div soorten ipomoea.Wauw, precies 1 week later, op 7 maart de ipomoea groeit al bijna tegen de bovenkant van het kasje aan. Al bijna gereed om in aparte potjes te zetten.
Deze week hebben we in delen het glaswerk van onze serre aangepakt. Binnen is nu zo goed als klaar. Buiten is vooral de bovenkant ingewikkeld, want hoog en breed. Eddy heeft daar vorige week een paar uur op staan poetsen. En nu is alles weer geel, bedekt onder een dikke laag stuifmeel van hazelaar en zwarte els.
Foto van 17 jan: hier staat de olijf nog buiten, links op de foto, in vierkante terracotta pot, buiten, maar wel onderdak. Toen even naar binnen en jasje aan met de strenge vorst die begin feb. was voorspeld. En dus gister, 27 januari weer naar buiten. Helemaal aan het eind van het terras, in de open lucht.
We zijn blij met de grote trap, maatje groter dan formaat keukentrap en met onze glazenwassergereedschappen van Unger. Zou wel makkelijk zijn als de serre een halve meter lager was… Met zijn tweeën en steeds in stukjes gaan we voort. En kan alles weer klaargemaakt worden voor de zomer. Nou ja, alles… We hebben de tegels van het terras nog te schrobben. Die slaan in de winter altijd een beetje groen uit van de algen.
Ook de olijf weer naar buiten gezet. Oh, Oh, Olijf. Ziet er wat armetierig uit.
Ik moest denken aan het liedje : Oh, Oh, Den Haag. Luister er maar eens naar via bovenstaande link. Speciaal voor de Olijf hier een nieuwe tekst.
Oh, Oh, Olijf, in een pot op de veranda Zo weinig blad, wat zie je er sneu uit.
Oh, Oh, Olijf Zal ik je dit jaar eens verplanten met nieuwe grond en ook een beetje mest. Dat is het best.
Zodat je weer Een mooie boom kan zijn.
Waarschuwing: plakliedje, blijft rest van de dag/avond in je hoofd)
Fietsrondje 24 februari , stukje Drenthe. Mooi weer, kans pakken. Stevige zuidwesten wind, dus fietsen we ook om te beginnen naar het zuidwesten. Deels fietsknooppunten, deels gewoon de kant die het meest aantrekkelijk leek. Kleine weggetjes, deels klinkers, gebied tussen Eelde -Paterswolde, Winde, Bunne en Donderen. Zo kwamen we langs een heuse waterval. Wel een meter hoog. Nou ja, waterval…. eigenlijk is het een stuw, en wel de Bunnerstuw. Naast de stuw zagen we een soort steiger met een groot rooster erop. Dat bleek een vistrap te zijn. Allemaal bakken die in een grote zigzag trapsgewijs omhoog gingen van het lage deel van het Eelderdiep naar het hoge deel. Door het waterschap geplaatst om de vismigratie te ondersteunen. De vissen die hier komen kunnen de sprong niet in 1 keer halen. Maar wel in kleine stapjes, steeds een stukje omhoog tegen de stroom in.
Bovenloop van het Eelderdiep, net boven de stuw
Een klein stukje verder kwamen we langs een heel klein natuurreservaat, Bongeveen. Met vrije wandeling op wegen en paden. Een echt pad vonden we niet. Het was een soort ven, moerassig gebied, met een iets verhoogd dijkje er om heen. Een reep oud bos aan de achterkant en een stuk drassig weideland met een heleboel Schotse hooglanders. We liepen over het dijkje. Om droge voeten te houden moesten we eerst recht op de runderen af. Heel voorzichtig. Zeker toen ze allemaal naar ons keken, en ook de liggende oefen gingen staan. Het bleef bij de starende blikken, en al snel ging het dijkje weer bij de koeien vandaan. We voelden hun blikken nog in onze rug prikken , dus nog een paar keer omkijken of ze toch niet stiekem achter ons aan kwamen. Al met al een wandelingetje van 20 minuten. Als je niet te hard loopt. En er stond een bankje aan het weggetje, meteen mooie lunchplek. –> later nog even opgezocht: het Bongeveen blijkt een oude pingoruinete zijn, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Het dijkje is de wal rondom de pingoruine.
Links op de foto, net een stukje lager, achter de dijk stonden Schotse hooglanders in het Bongeveen
Als uitsmijter en om te laten zien dat het al weer langer licht is: de laatste middagzon van de zaterdagmiddag (27ste) nog even meegepikt op ons vaste rondje Moarweg
Half 6, eind van de middag, laagstaande zon laat de berken mooi spiegelen.
Heb je ze al eens gevonden, een van de de zwervende Happy Stones? Een rage die sinds kort ook door Nederland waart. Vrolijk beschilderde (kiezel0stenen worden op niet al te moeilijke plekjes buiten neergelegd. Met de bedoeling om mensen die hun (corona) wandelingetje door dorp , stad of wijk doen en zo’n steen vinden, even een vrolijk momentje hebben. Zomaar onverwacht, klein kadootje. Ik heb er nu drie gevonden: twee in Haren en 1 in Peize.
Drie Happy Stones. De eerste, in Haren gevonden, om de hoek zo ongeveer.
De derde had achterop een ‘Facebook ‘ symbooltje. Er blijken hele facebookpagina’s te zijn, waar gemaakte of gevonden stenen te zien zijn. Hele eenvoudige, tot echte kunstwerkjes. En zo las ik dat het de bedoeling is om de stenen ook weer verder te laten zwerven. Ze mogen nog even bij ons in de vensterbank blijven logeren.
We hebben een grindpad, dus als ik me verveel…. materiaal genoeg.
NB. Van Groentjelezer Paula hoorde ik dat zij ook aan hetschilderen is geslagen. Net iets te ver voor de dagelijkse ommetjes. Paula woont bij Beetsterzwaag. Ook daar een Happy Stones pagina 🙂
Ik moest zo lachen toen ik de tekst in de titel van dit blog zag. De tekst stond in de digitale nieuwsbrief van Vroege Vogels. Het was een tussenkopje bij een item over een steekmuggenonderzoek dat de universiteit van Wageningen uitvoert. In het onderzoek wordt gekeken naar (steek)muggen die in de winterperiode overlast bezorgen: steken, of hinderlijk zoemen bijvoorbeeld. In een periode van 4 weken, half feb-half mrt, kunnen burgers steekmuggen opsturen. En uiteraard doen wij daar aan mee.
Mug 1 vloog vorig weekend (19 feb) met het mooie weer het openstaande raam binnen en lag een tijdje op onze schoorsteenmantel. Toen ik formulier voor inzenden een paar dagen (de 23ste) invulde stond er in de instructies: graag zo vers mogelijk… Oeps, gemepte mug 1, die inmiddels code naam 720674 heeft gekregen, was al 3 dagen oud.
Mugnummer 720674
Er vliegt hier ergens nog een mug rond , zei Eddy. Om de mug zo goed mogelijk te houden, ving Eddy hem ‘s middags met de ‘elektrische’ insecten-zapper. De mug ligt op de schoorsteenmantel, zegt Eddy, bij de zapper. Even kijken, om er zoals gevraagd een foto van te maken…. mug verdwenen. Ontsnapt!
Of toch niet.’ s Avonds, op de bank, zoemde de mug weer rond. In een reflex greep Eddy naar de mug en had ‘m gevangen. Met het blote handje. Nu echt. Mug 2 vereeuwigd op de foto met codenaam 779186. In een enveloppe op weg naar Wageningen.
Mugnummer: 779186
NB. Vanwege te groot succes is de actie inmiddels gestopt! Je kunt geen muggen meer insturen.
