Frisse dag, tot laat in de ochtend net onder nul, en op zijn warmst een graad of 3. Binnen bezig geweest met wasjes, stofzuigen, knutselen met een harddisk, stapels paier opruimen, koffie, lunch, poes aaien, krantje lezen, blogje voorbereiden. Allemaal binnendingetjes. Om een uur of half 4 toch nog even de jas aan, frisse neus halen. Het is al december en de zon komt niet meer erg hoog, maar als het niet helemaal blauw of helemaal bewolkt is kan het kleurenspel betoverend zijn. Beide foto’s binnen 10 minuten lopen van huis.
Half vier ‘s middags, de zon op weg naar donker. Op de watersplassen in het zeer drassige weiland (nooit echt droog geworden na de uitgebreide rioolvervangwerkzaamheden deze zomer) laag een vliesje ijs.
Deze foto is van vorige week. Vanmorgen hadden de bossen gras in de zijborder een dun laagje rijp. Als het de komende periode wat eer gaat vriezen dan zullen de blaadjes van de grashalmen er snel afvallen. De pluimen van de miscanthus sinensis blijven nog een heel end in de winter overeind staan. Tegen het eind van de winter alleen nog de stengels, dan waaien de fluffy zaadjes er allemaal uit.
Vooraankondiging. In het voorjaar ga ik een deel van de miscanthussen in de tuin delen en/of er uit halen. Stuur me even een mail als je interesse in een stuk hebt, dan houd ik die voor je apart. Wel zelf komen ophalen in Haren.
Een paar dagen geleden was ik bij Margreet op bezoek. Zij woont in Groningen, vlak bij de Euroborg, Het woongedeelte van het huis is op de eerste verdieping, en daar is ook een terras. Op de reling van het terras zit al jaren deze aparte vogel. Mooi is niet het goede woord, met zijn opgetrokken vleugels en grote voeten, wel bijzonder karaktervol. Toen ik hem van dichtbij bekeek, bleek dat ie gemaakt van papiermache, met een heleboel laagjes lak er over. Ik dacht eerst dat het brons was. OM hem goed droog te houden, moet ie wel regelmatig even van de reling af om een nieuw laagje te krijgen.
Bij Margreet
Vanaf de bank, met de koffie in de hand, gleed steeds mijn blik naar buiten naar de aparte vogel, die juist naar binnen keek. Wilde hij weg uit de motregen?
Op weg naar de Onlanden, coulissen landschap Drenthe.
De Onlanden, een groot natuurgebied van natuurmonumenten, in de kop van Drenthe, tegen de stad Groningen aan. Natuurgebied en tegelijkertijd waterberging. Het gebied is de laatste 20 jaar mooi ingericht, met wandelpaden, graspaden en fietsruimte. Veel water, veel riet, het waterniveau stijgt mee met de regenval. Inmiddels zijn er allerlei dieren te vinden, die hier een beschutte, vrije omgeving vinden. We zagen gister de grote zilverreiger vliegen. Er moeten ook roerdompen zitten, maar daar moeten we maar eens naar zoeken in het ‘hoemp’-seizoen.
En ook otters! Die hebben we deze keer niet gezien, ze worden zelden overdag gezien. Via de link kun je het Otterrapport downloaden, en achterin het rapport een aantal links naar youtube-otter filmpjes. Zo las ik dat het dominante mannetje -NB351- al jaren de baas is in De Onlanden en hij jaagt blijkbaar elke mogelijke concurrent op den duur weg.
Het gebied heette vroeger al de onlanden , gebieden die vanwege de drassigheid niet geschikt waren voor landbouw of veeteelt. Bij het herinrichten van het terrein kwam de winnende naam voor het natuurgebied (wedstrijd) dan ook als passende naam naar voren: met een hoofdletter, nu.
Overburen van onze overburen, dat zijn wij zelf. Het huis van de overbuurman staat te koop. Overbuurman was ver in de 90 en woonde al een tijdje niet meer thuis. Paar maanden geleden overleden, en zoon en familie hebben het huis opgeruimd, de tuin opgeruimd en nu staat het huis op Funda sinds een week. De hele week regelmatig auto’s en en verdwaalde fiets voor de deur. Potentiele huizenkopers. Een stel, met een kleine baby is zelfs al een paar keer komen kijken. We hebben naar elkaar gezwaaid.
Zo lang we hier wonen, dat is vanaf 1992, zijn we nog nooit bij de overburen binnen geweest. Naar binnen kijken kon niet, vanwege de vele struiken en coniferen in de voortuin. Op Funda staat een hele serie foto’s, dus virtueel maakten we een kleine tour door het huis. En grapopig om op een deel van die foto’s ons eigen huis te zien: de overburen!
In mijn digitale fotoverzameling zitten vele, vele duizenden foto’s. Waarvan een groot deel van de tuin, tuinplanten, tuinbeestjes, tuinbezoekjes. Heel veel hebben hun weg naar dit blog begonnen, de foto’s zijn steeds mijn inspiratie voor de teksten. AF en toe, digitaal bladerend, kom ik er een tegen waar mijn blik op blijft hangen. Zoals deze mooie van de hommel onder het klokje van de bulgaarse ui. Van mei van dit jaar. Daar word ik stil van.
Relatief veel bladeren aan de boom door stabiel herfstweer, kopte de NOS vandaag in het nieuws.
Sommige bomen zijn al kaal, maar er zijn ook nog flink veel bomen met veel blad. Dat komt voor een deel omdat er niog geen extreme koude perioden (of hete) zijn geweest deze herfts. En ook geen stormachtige winden. In het nieuwsbericht wordt verwezn naar een app, via de universiteit vanWageningen. De Growapp. Meteen gedownload ip mijn telefoon natuurlijk. Met deze app kun je dezelfde boom (in je tuin, of nabij park) door de seizoenen heen fotograferen. Als je meerdere foto’s hebt kun je er een timelapse filmpje van maken. Of filmpjes van andere mensen in andere delen van het land bekijken.
Ben benieuwd of je ook oude foto’s kunt oploaden. Ik maak al jaren foto’s van o.a. de grote wilg achter in onze tuin, door de seizoenen heen.
Afgelopen week de eerste vetblokken, pindasilo’s, zaden en vetbollen opgehangen. Koolmezen en pimpelmezen waren er als eerste bij. Snel gevolgd door merels en roodborsten en een lijster. De mussen hebben zich nog niet laten horen. We horen het wel als ze gearriveerd zijn, dan hebben we namelijk een tjilpende heg.
19 november opgehangen20 november, pimpel kijkt het eesn aan. Het lichte groen op de voorgrond is de citroengeranium in de vensterbank, waarachter ik mij -bij wijze van camouflage- heb opgesteld.Waar zal ik eens beginnen? Mmmmm. Pinda’s of vetblok?
Klus voor zondag, de kamerplanten ontdoen van dode blaadjes, die in de loop van het zomerseizoen zijn ontstaan. Bijvoorbeeld de dieffenbachia seguine plant links in de hoek. De stengels worden steeds een stukje langer, met nieuwe bladeren aan de top, en de bladeren lager aan de stengel, in het beschaduwde binnenste van de plant sterven dan af. Deze plant is al ruim 30 jaar oud, en komt nog uit Brunssum, bij mijn schoonouders vandaan. Wel regelmatig gedeeld en stekken genomen. In de eetkamer hebben we nog twee forse exemplaren.
Bovenop de rechterboekenkast staat nog zo’n plant uit tropische bossen. Philodendron scandens, met donkergroen, hartvormig blad. Mooi glanzend, en doet het ook al tientallen jaren bij ons. Wordt steeds langer, en groeit onder en achter de boekenkasten langs. Maakt ook langzaam luchtwortels waarmee ze ook tegen de muur, of als het zo uitkomt, de boeken, kan groeien. Af en toe ‘pel’ ik de takken weer van het behang af, als je van dichtbij kijkt zie je de streepjes waar de luchtwortels zich vastgehecht hadden. Houdt alleen niet van volle zon, en een keer bijna de plant verloren omdat ik te veel water gad. Overigens lastig om de plant van nieuwe aarde te voorzien, dat moet ik 1 x per jaar, boven op de kast doen. Doordat de plant overal doorheen is gegroeid kan ik haar niet meer verplaatsen.
En de graslelie, ook een verre nakomeling van een stek vroeger uit het ouderlijk huis. Regelmatig pot ik een nieuwe uitloper op. Bietel, noemden we de plant vroeger thuis. De bonte versie zie je rechtsboven op de foto, en -je moet het weten- er zit ook nog een stek van de donkergroene, effen, graslelie achter in dezelfde pot. Die wil meer schaduw. Dus een paar exemplaren daarvan staan op een plek waar nooit direct zonlicht komt.
Vorig weekend bij een wandeling door het dorp kwamen we langs een tuin waar ik onderstaande foto maakte. Er stonden kuipen, stapels tegels, diverse planten en potten in de tuin. Met een uitnodigend bordje: alles in deze tuin is gratis, met uitzondering van de bank. Aan de straatkant stond een klein buxushaagje, waar duidelijk al een paar struikjes uit weggeschept waren.
Wat zou de aanleiding zijn? Gaan de mensen verhuizen. Of wordt het tuintje opgeofferd aan een parkeerplek voor het huis. Of …. We hadden natuurlijk kunnen aanbellen of het telefoonnummer op het bordje bellen. Niet gedaan, nu hebben we ruimte om er zelf een verhaal bij te verzinnen.
