Contemplatio Salix

In een kom van wilgenstaken nodigt Merijn Vrij bezoekers uit een moment van bezinning te nemen. Beschouwend stilstaan tussen de wilgen: Comtemplatio Salix.

Goed kijken, Eddy staat midden in de cirkel

Klimaatadaptatie is de uitdaging waar we nu serieus werk van moeten maken, vindt Merijn Vrij. Indit werk is ‘tijd’ de vierde dimensie als belangrijke beeldende factor meegegeven. In de loop van de jaren groeien de nu nog dunne staken uit tot een massief groene long midden in de Hortus.

Een moment alleen tussen de wilgen/ even wachten op uw voorganger.
De wilgencirkel staat midden in een grasveld, met een paadje er naar toe en er in. Hoewel het werk voor Corona is ontworpen, past het goed bij de 1,5 meter samenleving. Het is de bedoeling dit werk in je eentje te ervaren. Dus om de beurt.

Merijn Vrij is landschapskunstenaar, en maakt (groene) projecten in de openbare ruimte. www.merijnvrij.nl

Ik comtempleer
kijk omlaag
en omhoog.

Mooi hoor!

Dahlia XXL

De grote glazen kas in de hortus is al een tijd verdwenen, was te gevaarlijk geworden, en onderhoud te kostbara. Er is nog wel een kan, met (sub) tropische planten, een stuk kleiner, en met plastic wanden. We zijn er al lang niet binnen geweest, vandaag wel. Met de zon volop schijnend, rond het middag uur, een aardig temperatuurtje. Her en der stonden nog planten in bloei zoals deze dahlia. Op een van de foto’s zie je zelfs een dikke hommelkoningin.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is dahlia1.jpg
Dahlia in knop

Nou is het niet zo gek om op dit tijdstip nog een bloeiende dahlia te zien. Ook buiten, als je steeds de uitgebloede bloemen afknipt, kunnen ze nog bloeien. Tot aan de eerste echte vorst. En in de bescherming van de kas vast nog een stuk langer.

Dahlia blad

Het is niet de bloeitijd die ik zo bijzonder vind van deze dahlia. Het is de hoogte van de plant! IK kon ht bijna niet geloven, maar blad, bloemknop, bloem, ontegenzeggelijk een dahlia. Maar wel een hele grote. Zeker 4 meter hoog, met de kroon helemaal tegen het dak van de kas aan. En dat in 1 jaar. Dat moet een gigantische dahlia knol zijn, onder de grond. De afgesneden stengels van eerder bloeijaren zijn zeker 5-6 cm in doorsnee. Een Dahlia XXL.

Dahlia 4 meter hoog, op de achtergrond een banaan.
Hommelkoningin in hart bloem

Wollemi dichtbij

Vorig jaar, bij tuinreis met Jitske in de Cotswolds, kwamen we bij een van de tuinen de bijzondere Wollemi Pine tegen. Zie de laatste foto van het blogje van 7 juli 2019.

Blijkt er een exemplaar een stuk dichter bij te staan. In de kas in Hortus Haren. Op een kwartier lopen van huis! Ben ik vast al vaker langs gelopen, maar vandaag stond ik ineens oog-in-oog met dit ‘levende fossiel’.

Rechte randjes

Nog nooit eerder was het zoveel dagen achter elkaar boven de 10 graden. Vandaag begon zonnig met bijna 16 graden in Groningen. De cappuccino dronken we vanmorgen op het terras buiten. Hoezo 15 november.

Beste is om de tuin zoveel mogelijk de tuin te laten. Niet te veel opruimen, alleen waar het echt in de weg staat, of gevaarlijk is (gladde blaadjes, gladde paadjes). Wat nog wel kan, en een strak beeld geeft is de grasrandjes afsteken langs de paden.

Het ‘hoofd’-grasveldje, deel van het snijafval gebruikt om het amdere veldje een beetje te repareren.
Mosgrasveldje met rechte randjes.

Plaatjez 15 november

In de hazelaar die nog behoorlijk wat blad heeft hangt dit gaasvliegenhotel. Midden in de zomer haast niet te zien in het dichte groen.

Het woord ‘klein’ in kleine kaardebol slaat op de bloem, niet op de hoogte van de plant. Ik laat ze nog staan zodat de vogeltjes de zaden kunnen opsmikkelen.

Zweefvliegje heeft nog een bloem gevonden. Hij beweegt wel langzaam, kan ie het koud hebben, of is ie gewoon op. Gister zag ik nog een hommelkoningin vliegen, en vanmorgen nog een aantal -trage- wespen bij de bijna uitgebloeide klimop.

Bloembodem van de uitgebloeide zonnekroon. Ook decoratief. Deze is nog groen, de resten van de eerder uitgebloeide bloemen zijn inmiddels bruin geworden.

En dit is de composthoop met compost van vorig jaar. De bovenlaag gebruik ik zomers om planten tijdelijk even ‘in te kuilen’ . Behalve de plant met de grote glanzende groene bladeren. Die is uit de compost zelf gekomen. Het is een avocado, waarvan de pit is uitgelopen. Gister heb ik de avocado uit de compost gehaald, met bit en al, en in een bloempot gezet. Die staat nu in de serre, en als het nog iets kouder wordt gaat de avocado nog een stapje verder naar binnen, naar de bijkeuken.

Trosje bessen

OK, dit was wel een van de grootste trossen bessen in de vuurdoorn naast onze voordeur. Imposant, zo’n oranje vlak. De foto is van halverwege deze week. Inmiddels in de tros al wat geslonken, de merels zijn goed bezig.

Doe eerst een gokje hoeveel bessen er in de tros zitten (en ga dan pas tellen vanaf de foto). Hoeveel gok en tel jij? Zet je antwoord gerust in een reactie op dit blog.

Pendelaar

De eerste keer dat ik dit zag, jaren geleden, dacht ik nog: wat toevallig, dat een afvallend blaadje precies verticaal in de spleet tussen twee tegels van het pad terecht komt. Het blaadje bleek stevig vast te zitten.

Maar is geen toeval. Nu ik er op let kom ik bij het schoonvegen van de paadjes in de herfst, vooral van het wilgenblad, een heleboel plekken tegen waar de blaadjes, soms zelfs kleine takjes rechtop staan.
Hier wordt gewerkt! Door een pendelaar.

Eten en poepen

Zo doen regenwormen dat: afgevallen blaadjes omlaag de grond in trekken en ze daar stukje bij beetje verwerken. Ze eten de grond met organisch materiaal, halen er voedingsstoffen uit en poepen de rest weer uit. Compost. En door hun gegraaf wordt de bodem luchtig, zakt het regenwater makkelijker weg en kunnen planten beter wortelen.

De gewone regenworm is een pendelaar.

Een regenworm kan 10 jaar oud worden, maar haalt dat meestal niet. Ze zijn geliefd bij mollen, egels, dassen, spitsmuizen, duizendpoten, vogels en parasieten. ER zijn in Nederland ongeveer 25 soorten regenwormen, die je in drie groepen kunt indelen. De pendelaars graven diepe verticale gangen en trekken resten van planten naar beneden. Er zijn ook wormen die altijd ondergronds blijven, grond eten en horizontale gangen graven. En je hebt strooiseleters, die plantenresten op de bodemlaag afgrazen.