Alles in en om onze tuin
Geel, oranje, bruin, rood, bijna paarsachtig. Allemaal kleuren die herfstbladeren kunnen krijgen. Soms maar heel kort, bij sommige bomen wat langer. Sommige jaren meer (na een korte nachtvorst), andere jaren veel minder imposant.
Als je de herfstbladeren van dichtbij bekijkt, zie je verschillende kleurpatronen.
Egaal van kleur, lichter bij de bladnerven.
Of juist wat donkerder, gevlekt en met stippen.
Vanmorgen viel mijn oog ineens op dit esdoornblad. Bijzonder. In dit geval met ringen.
Vanmorgen zaten er twee lijsters op de pergola, krantjes te plukken. Over de pergola groeit een druif, maar dat is dit jaar helemaal misgegaan met de druiven. Een deel is op gesmikkeld door de merels een maand geleden, maar de meeste drruiven zijn ingedroogd en zitten nog steeds als ’trosjes krenten’ aan de struik. Mijn inschatting is dat ze last hebben gehad van schimmels omdat er te weinig ventilatie was: Een hele grote hortensia onder de druif, een kamperfoelie en een Japanse wijnbes er doorheen. En de druif zelf is ook helemaal uit de kluiten gegroeid.
Voornemen: volgend jaar de druif meer ruimte geven en een aantal takken terugnemen.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het lijsterpaar kon zich vanmorgen heerlijk tegoed doen aan de krentjes.
Over vruchten geschreven: er zijn genoeg bessen en bottels.
Hieronder de bottels van de rosa multiflora, meeste jaren iets ronder dan nu.
Daaronder de sneeuwbes (zie je de twee voorpoten van een spin die zich achter het rechterblad verstopt?) En helemaal onderaan de tros donkeroranje glanzende bottels van de egelantier.
Maandag verwacht ik een grote vaas met rozenbotteltakken te hebben. Dan komt Reinier snoeien, onder andere de Rosa multiflora, die inmiddels de toppen van de drie pruimenbomen-op-rij heeft bereikt. Een beetje intomen is op zijn plaats.
Het is 1 november.
Alleen de lente mis ik nog.
Zeg nou zelf, dit stuk vuursteen ziet er toch echt bewerkt uit. Met scherpe randen en een punt die toch niet door toeval kan zijn ontstaan. Gevonden twee weken terug op de Marker Wadden, waar in het opgespoten zand uit het Markermeer verschillende artefacten van Neanderthalers (40.000 jr oud) zijn gevonden. Waaronder vuistbijlen.
Zou het?
Deze week voorgelegd aan steendeskundige Harry Huisman, van onder andere het Hunebedcentrum in Borger. Harry houdt ook maandelijks ‘stenen spreekuren’. Deze week was hij bezoek in de Hortus. In de zijlijn van het kijken naar zwerfstenen liet ik hem mijn mogelijke vuistbijl zien.
Nee dus. Gewoon een scherp stuk vuursteen. Zo scherp dat een Neanderthaler het nooit als bijl zou gebruiken. Zou er verwondingen in zijn handpalm van krijgen. Wel geschikt om bv als schrapertje te gebruiken bv. Maar niet een bewust bewerkt stuk steen, aldus de deskundige.
Nu ligt de steen op ons grindpad, in een hoekje waar ook een aantal andere vondsten tussen de kiezels liggen. Happy Stones (een tijdje heel populair tijdens Corona, beschilderde kiezels) en een Happy Shell (beschilderde schelp).
Zaterdagochtend werden we wakker van het roze licht dat door de spleet in de gordijnen scheen.
Uitkijkend over de roodgekleurde amberboom (linksonder), richting het oosten. Wow!
Afgelopen woensdag tussen de buien door, felle opklaringen.
Prachtige herfstkleuren tegen de soms donkergrijze lucht in Hortus Botanicus Haren.
Het was herfstvakantie. Twee moeders kwamen met hun kinderen naar de Hortus om naar de vissen in de vijver van de Chinese tuin te kijken. Daar kwamen ze niet aan. De kinderen stappen de greppel rond de tuin in en bleken volleerde kikkervangers te zijn.
“Sommige kinderen houden hun kleren schoon als ze ergens naar toe gaan“, zei een van moeders met een lach, “die van ons niet.“
De aangekondigde storm ‘Benjamin’ bleek niet meer dan stevige wind te zijn met af en toe een forse vlaag. Mooi, dan zitten de herfstbladeren nog iets langer aan de bomen. Deze week weer even kijken.
De wintertijd is ingegaan.
Het is vroeg(er) donker.
De dagen worden korter,
en het waait en stuimt.
Kortedag bloeiers vinden het prima.
Als ze maar binnen staan.
Hier een van onze graslelies. Deze chlorophytum kreeg ik als stek van Hilde. Met de oorspronkelijke stek op de kast, de ‘kinderen’ halverwege de kast. En nu de ‘kleinkinderen’ net boven de grond. Een fraaie bloem in al haar eenvoud. Naast deze soort hebben we ook een bonte vorm met iets smallere bladeren en een egaal groene. Van de meeste hoge kasten bij ons thuis, en van de schoorsteenmantel, bungelen de kindplantjes van chlorophytums omlaag. Chlorophytums komen van oorsprong uit Zuidelijk Afrika.
Lang weekend in Nunspeet, in huisje Huismus op een kleinschalig vakantiepark. Vlakbij, kwartiertje lopen de Zandenplas. En net aan de andere kant van de snelweg het Zandenbos, en verder naar het oosten heidevelden, bos en een ENORME HOEVEELHEID paddenstoelen. Aantallen en soorten. Een aardster (foto 1) is altijd leuk. De oranjebruinen grote paddenstoelen op foto 2 en 3 (er stond een grote kring van midden tussen bramen en brandnetels, beetje gedoe om er dicht bij te komen), hadden fluweelzachte hoeden. Het lijkt de goudhoed te zijn, een zeldzame paddenstoel. En onderaan maakt Ingrid een foto van de omgekrulde hoed van de gewone heksenboleet, foto 4 en 5.
Rariteit, en tegelijkertijd geinig. Het kabouterpad, door een strookje bos vlakbij Vierhouten. Kabouters en ander klein bosleven in hun natuurlijke omgeving: het bos.
We hadden geluk met het weer, droog, af en toe zon. Op een nachtelijke wandeling, met zaklantaren, fotostatieven en reuzenverrekijker zochten we de eerste avond een pikdonkere open plek in het bos. Op jacht naar de komeet Lemmon, die vlak onder de Grote Beer moest staan. Grote Beer laag boven e bomen, melkweg, plejaden, dubbele open sterrenhoop, Andromeda nevel. Van alles te zien wat hoger aan de hemel.Helaas trokken er al snel lage wolken over. De komeet hebben we niet gezien. Wel zagen (eerst hoorden) we een kat, die door het bos struinde en het reuze gezellig vond dat we daar met zijn vijven stonden te kijken op het veldje. Hij kwam er gezellig bij zitten. De andere avonden helemaal geen wolkenloze plekken. Dus deze komeet is niet gelukt. Precies een jaar geleden op 20 oktober zagen we er wél een, zie hier.
En hier onze bijdrage aan het gastenboek van huisje Huismus.
Vorig (lang) weekend waren we met vrienden in een huisje in Nunspeet. Met op de eerste dag een excursie naar de Marker Wadden. We. waren er nog niet eerder geweest. Met de boot vanuit Lelystad. Het was zonnig, en later wat meer sluierbewolking, bijna windstil. Een perfecte dag, vertelde ook onze excursie gids van Natuurmonumenten. Over het zoetwatermeer, het Markermeer, kijkend, zagen we de skyline van Almere, bijna over de horizon een paar gebouwen van Amsterdam, en naar het Noorden Enkhuizen.
De eilanden, soms niet meer dan een reep zand, zijn 10 jaar geleden in het Markermeer aangelegd. Een groepje eilanden met een doel: het water van het Markermeer, zoet water, verbeteren.
Hoe?
Door dat de wind het water tussen de eilandjes heen en weer doet stromen (geen echte getijden, maar wel stromende watermassa’s bij verschillende windrichtingen). In de slenken tussen de eilanden kan het slib dan neerdalen. En zo wordt het water schoner. De effecten beginnen al merkbaar te worden.
Geen vaste bewoning om de Marker wadden, wel vier vakantie huisjes, en 2 x per dag een boot. Voor onderzoekers een walhalla, genoeg studieonderwerpen. Met verschillende gebouwen voor studenten en onderzoekers om op het hoofdeiland (het enige met gebouwen) te verblijven. Onderzoek aan de beplanting, insecten, waterstromen, waterkwaliteit, vogels en ook al de eerste paddenstoelen. Veel watervogels (ook lepelaars), en het ‘speenvarkengeluid’ van de waterral.
Ik wil zo graag een keer live baardmannetjes zien, maar kwam nog niet verder dan de twee op de foto hieronder, gefotografeerd in de winkel van het eilandpaviljoen.
Misschien in mei nog eens terugkomen, dan staan ook alle bloemen in bloei. Ik zag foto’s van een eiland geel van de bloeiende waterandijvie.
Op mijn vraag waar het zand vandaan kwam: van een aantal gaten in de bodem van het markermeer zelf, zandafzettingen die dateren van de voorlaatste ijstijd. De eerste jaren na het opspuiten (en na een flinke storm) werden er regelmatig artefacten gevonden van de Neanderthalers en allerlei zwerfstenen.
Ik vond deze steen. Een vuistbijl ?
Afgelopen nacht is de wintertijd ingegaan.
De amberboom kleurt fraai.
Te wisselvallig om wat in de tuin te doen.
Hoeft ook niet.
We laten de tuin grotendeels de tuin.
Rustig de herfst, en straks de winter inglijdend.