Zaailing Roos

Veel rozen.
Veel rozenbottels.
Vogels.

Met als resultaat her en der zaailing rozen. Vaak haal ik ze eruit, maar in de grindborder, half verstopt onder een varken en een grote pol stipt gigantea staat er een die er toch al een paar jaar moet staan. En dit jaar bloeide ie. Ik dacht eerst dat het twee rozen waren. Bijzonder: de knoppen en net geopende bloemen perzik oranje-roze. De iets oudere bloemen zijn vrijwel wit en wat groter. Allemaal aan de zelfde tak. Misschien een zaailing van de Ghislaine de Feligonde, de ene van de tsunami, die is ook zo perzikkleurig, maar heeft wat kleinere bloemen, die wel lichter van kleur worden na een paar dagen, maar niet wit.

Ik laat hem even bloeien, dan gaat ie er uit.
Misschien vind ik nog een liefhebber in de buurt.

Plantenecologie en Biodiversiteit

Het zit er weer op voor dit jaar. Afgelopen twee weken heb ik , samen met bevriend ecoloog Roel Strijkstra, voor de tweede keer een collegereeks met bovenstaande titel georganiseerd. Een samenwerking van Hortus Haren met HOVO Noord Nederland (HOVO staat voor hoger onderwijs voor ouderen). Ook dit keer weer een enthousiaste groep van ongeveer 30. Ruim een uur een presentatie door Roel, dan in twee groepen de Hortus in, de helft ging met Roel op stap, de andere helft met mij. ’s Morgens een half uurtje voor het college deden Roel en ik een kleine ‘voorloop’ om even te kijken wat er zoal te zien was die dag. Bij het derde college 10 juni was het wat druilerig en grijs, bij het laatste college volop zon en graad of 24, met bijpassend ‘schoolreisjes’-gevoel.
Leuk van zo’n college is dat er altijd weer wat nieuwe dingen blijven hangen, of oude weetjes geactiveerd worden. Zoals: Vleesetende planten leven in een omgeving waar ze niet voldoende voedsel uit de bodem kunnen halen (dus halen ze dat uit insectjes), een orchidee is een halfparasiet en een bremraap een hele-parasiet (de laatste heeft zelf geen bladgroen), bloemen met een tweezijdige symmetrie (brem, salvia) worden bestoven door hommels en bijen, rode buisbloemen worden bestoven door vogels (en komen van oorsprong uit Amerika (kolibries) of Azie (bijeneters). En nog veel meer.

Voor dit jaar zit het er weer op, we denken alvast weer na over komend jaar.

Drentsche Aa

Vrijdag en zaterdag was het te warm, maar zondag met tenorratuur iets boven de 20 graden, was het perfect wandelweer. Weer een stukje Drenthepad gedaan. Klein stukje met de bus naar Glimmen, en vandaar via mooie weggetjes, met veel bos, naar Zuidlaren. Km of 12.
Lunch bij de ronde picknicktafel vlak bij de Pollse laan (Golfbaan), met prachtig uitzicht over het gebied van de Drentsche Aa.

Fraaie vormgeving

Deze fraaie bloemen zou je zo maar over het hoofd zien.
Niet omdat ze zo klein zijn.
Ze zijn ongeveer twee centimeter van bovenkant tot onderkant van de lange slippen.
Maar omdat ze zo laag boven de grond groeien en andere planten er makkelijk overheen gaan hangen.

De witte bloemen komen op een dunne stengel, van 10-15 centimeter uit de lage platte rozetjes van de saxifraga stolonifera omhoog. Deze saxifraga heeft donkergroene rondachtige en beetje leerachtige blaadjes, donkerpaars van onder. De plant maakt lange uitlopers, donkerrode ‘draden’ waar aan het uiteinde dan weer babyplantjes groeien.

Nu valt me ook pas op dat de bloemen niet hagelwit zijn, maar een roze gloedje hebben over de drie kleine bovenste bladeren.

Ook te gebruiken als kamerplant, deze winter heb ik er aantal binnen gehouden. Bij de buren zag ik er een met een beetje paarsgroen/ bont blad. Buiten in de volle grond overleven ze overigens ook prima.

Burenjam

De buren hadden zoveel bessen, dat ze er niet tegen op konden eten. Ik werd uitgenodigd vooral bessen te komen plukken. Zeker met de warme dagen gaat het heel hard met de bessen. Dat liet ik me geen twee keer zeggen, en zaterdagochtend, voor het te heet werd, gaan plukken. Eerste kilo werd dezelfde dag verwerkt tot potjes rode bessenjam.

Toen was er nog wat over, niet meer genoeg voor een heel pak gelei suiker. Niet getreurd, kon ik eindelijk weer een zakje van het fruit van vorig jaar, dat nog in de diepvries lag gebruiken. Bramen uit eigen tuin. De tweede portie jam, vanmorgen gemaakt, heet nu de ‘burenjam’: rode bessen van de buren en bramen van ons.

Bij onze EkoPlaza kon je eerder dit jaar zegeltjes sparen voor fruitstruikjes. Daar heb ik drie rode bessen struikjes voor bij elkaar gespaard, die nu in de tuin staan. Centimeter of 30 hoog. Ze hebben niet gebloeid dit jaar, dus geen bessen, maar ga er van uit dat ze volgend jaar gaan bloeien. Voordat ze zoveel oogst geven als bij d buren zal er wel een aantal jaren over heen gaan. Klein beginnen.

Bloemen Japanse Wijnbes

Goed opletten als je de bloemen van de Japanse wijnbes wilt zien. Je kent vast wel de fijnbesnaarde rode bloemknoppen voor de bloei. Dan bloeien de bloemen even met een klein, weinig opvallend wit. bloempje. En vervolgens sluiten de kelkbladeren zich weer dicht over de beginnende vrucht. Als je even niet oplet zie je de vruchten verschijnen aan de plant zonder dat je de bloemen echt gezien hebt. Vandaag voor het eerst bewust de bloemen gezien. Net als het rijpen van de vruchten (niet allemaal tegelijk), bloeien ook de bloemen in een ’trosje’ niet allemaal tegelijk. Vandaar dat ze misschien ook niet zo opvallen.

Ook deze plant is in de Verenigde Staten een invasieve exoot.

En ook onze Japanse Wijnbes heb ik in het voorjaar niet voldoende teruggesnoeid (zie Tsunami). Ze groeit bij de pergola, waar de druif overheen groeit. En is bezig met een opmars naar de zijdeur, het pad naar de schuur langzaam overstekend… Komende dagen maar eens kijken of er nog iets te redden valt met opbinden. Zou jammer zijn om een flink deel van de vruchten in wording af te moeten snoeien.

Tsunami

Eerder dit jaar de klimrozen tegen het schapenhek gesnoeid tot de hoogte waar ik bij kon zonder trap. De rest kwam nog wel een keer. En toen groeien, groeien, duizenden knoppen. De eerste bloem open voor we op vakantie gingen. En bloeien, toen we terug kwamen een enorme berg aan rozen. Zonde om nu te snoeien. Met de forse buien van de dagen wel een risico: de rozenvracht is een tsunami geworden, die langzaam het terras op komt. Op zich geen probleem, het ruikt heerlijk, als we op het overdekte terras zitten. Maar …. wel risico dat het hek waar de roos door/ tegen aangroeit omvalt. De helling is inmiddels vervaarlijk.

Zaterdag ochtend regende het, geen echt tuin-weer. Maar omdat de rozen vanaf het overdekte terras te bereiken waren, alvast een beetje begonnen met snoeien. Een wat doe je dan met de bloemen? In vazen natuurlijk. De meeste blaadjes plukte ik van de rozen af, paste beter in de vazen. En toen zag ik ook hoeveel beestjes er op en rond zulke rozen leven. De harige rupsen van de spanners, een enkele luis, heel veel lieveheersbeestjeslarven, koolmezen die insecten komen plukken. En allerlei vliegende (wilde) bijen en insecten. Ook op de bloemen in de vaas werd nog druk gevlogen.

Zwanenbloem

Botumus umbellatus of zwanenbloem is de enige soort in de zwanebloemfamilie. Tot 2016 beschermd in Nederland, nu niet meer. Ook niet erg zeldzaam trouwens. Een moerasplant die houdt van voedselrijke ondiepe stukken water. Kan er prima tegen als dat een plek is waar slootkanten jaarlijks geschoond worden. Hoge stengels met roze bloemen, in een fonteintje, boven het smalle groene blad. De naam Zwanenbloem (in het Nederlands en Duits) zou afkomstig zijn van de vorm van het vruchtbeginsel van de stamper, het vrouwelijke voortplantingsorgaan van de bloem. Dat zou zwaanvormig zijn. Dat moet ik een volgende keer nog maar eens goed bekijken, op de foto’s van onze zondagochtendwandeling vandaag, is daar niets van te zien. In het Engels is de naam ‘Flowering Rush’.

Foto genomen aan de Hoornse Dijk.

De plant is in de Verenigde Staten geïntroduceerd en is daar een invasieve exoot geworden. Net zoals een aantal planten uit de VS hier op hol geslagen zijn (Reuzenberenklauw bijvoorbeeld).