Alles in en om onze tuin
Vorige week zaten ze nog allemaal bij elkaar, lekker warm in de resten van de oplossende eiwitbolletjes van het kikkerdril. Inmiddels zwemmen ze tussen de waterplanten, tenminste degenen die de ‘snackbar’ voor salamanders overleefd hebben. Hier zijn ze nog redelijk plat, maar de komende weken worden de koppies steeds dikker en dikker. Todat de de staart laten vallen en het dikkopje een kikkertje is geworden. Dit zijn kikkervisjes van de bruine kikker.
Lente …. is weer in ’t land
Zie de bloemetjes aan de waterkant ….
Ok, het leek eerder herfst vandaag met de wind en felle buien.
Maar de kalender zegt het: het is lente.
Een week later: een enorme grijze kikkereitjes-brei in het ondiepe deel van de vijver. Er hangen nog wat mannetjes bruine kikkers rond. Dames bruinen kikker lijken inmiddels weer vertrokken, het land op. De reiger zag waarschijnlijk zijn kans schoon toen de kikkers alleen aandacht voor elkaar hadden en iet voor de omgeving. Maar toch verschrikt en laten vallen: op onze oprit, een heel stuk van de vijver vandaan lag een dode bruine kikker. Of … een andere beest is er mee aan de sjouw gegaan.
Hoe dan ook. Verse voorraad bruine kikkers is ‘in aanbouw’.
Tussen de korte felle buien door zagen we een droog moment van 11:45 – 13:00 uur aankomen op de buienradar. Snel boterhammetjes gesmeerd en op pad door het dorp voor een ommetje. Ook even door het park, het Boeremapark. Paartje nijlganzen met jongen. Nog evenveel als in het krantenberichtje van het lokale ‘sufferdje’ 10 dagen geleden. Pa en Ma nijlgans letten goed op.
Toen we langs kwamen lopen werd het kroost gesommeerd naar de waterkant te komen, en Pa gaf luid sissend aan dat hij niet van onze nabijheid gediend was.
Via Marian kwam ik bij Alies Meerman terecht die ruim 10 jaar geleden tekeningen maakte voor een kleurboek dat in de Hortus Haren verkocht werd, uitgebracht door Vrienden van de Hortus. In het -allang uitverkochte- kleurboek stonden tekeningen van planten met een dier in hun naam. Afgelopen week contact gezocht met Alies en zij vond het prima (“ik houd van de Hortus”) dat we de tekeningen nog een keer gebruiken voor een heruitgave van het kleurboek of de losse tekeningen. Ik heb inmiddels de tekeningen gekregen. Hieronder eentje, nog niet ingekleurd.
Welke plant is hieronder afgebeeld?
Een tijdje geleden kreeg ik van collega Margreet een nestkastje. Die lag nog in de serre te liggen, totdat Eddy hem kortgeleden ophing. Beste plek is invliegopening op het noordoosten, meter of twee hoog. En dan ook op een plekje -bij voorkeur- waar je het kastje goed kunt zien. Idealiter is een fikse boomstam, niet zo ver van het raam op het zuidwesten. Dan kijk je pal het kastje in. Aan die kant hebben we alleen een stel coniferen staan, er hangt wel een kastje tegen de stam, maar niet zichtbaar vanwege het altijd groene coniferen loof. Deze keer het kastje daarom tegen het huis aan gehangen, bij de werkkamer van Eddy, ongeveer op het noordoosten. Uhh, ingang om de hoek. da’s noord met een klein beetje west. Maar wel beschut door het huis tegen stormachtige westenwinden. Benieuwd of er iemand komt wonen.
Hmm, de dakgoot mag wel een lap hebben bij de grote voorjaarsschoonmaak.
Sommige vogels hebben voorkeur om zich aan verticale stammen, takken of (riet)halmen vast te pakken. Bijvoorbeeld specht, boomklever en boomkruiper, rietzanger, baardmannetje.
Anderen hebben liever een horizontale tak: mussen, duiven , merels, ….
Hoe zit met met de mezen in de tuin?
Eekhoorns zijn het hele jaar door overdag actief. Goed te zien, nu de bomen nog geen blad hebben, tuimelend en springend door de boomtoppen. Hun lange tenen met lange nagels maakt ze tot goede klimmers. De kleur van de vacht op de rug varieert van oranje of rood tot kastanjebruin, zwartbruin of grijs, scherp afgescheiden van de witte buik. In de winter is de vacht op de rug en de flanken wat grijzer. De oorpluimen zijn ’s winters langer dan andere delen van het jaar. De geslachten zijn nagenoeg even groot en zwaar: lengte van neus tot staartpunt tot 45 cm, waarvan 15-20 cm staart, en wegen van 230 tot 410 g.
Heel dicht bij het huis, direct bij de deur hangt een halve kokosnoot onder de pergola. Elke ochtend door Eddy gevuld met nieuwe zaadjes. Net als de vogelsilo op een paal vlak voor de heg een paar meter verderop. Elke dag zijn beiden ’s middags weer leeg. Vooral musjes, soms meesjes, en een verdwaalde houtduif of tortel. Voor het geknoeide zaad op de grond is ook emplooi: merels en vinken.
Sinds drie dagen wordt de kokosnoot dus mede leeggegeten door een eekhoorn. Steeds tussen 10 uur en half elf ’s morgens komt ze langs. De eerste twee dagen had ik haar gemist, maar gelukkig had Eddy ruim de tijd om foto’s te nemen. Ze zit er op haar gemakte minstens 5-10 minuten per dag. De derde dag (gister) is het wel gelukt. Het regende en haar vachtje was bezaaid met pareltjes van regendruppels. De pluimpjes aan de oren waren natte sliertjes geworden. Ze was er niet minder actief onder. Druk aan het knagen, over de pergola huppelen, omhoog, omlaag, op haar kop. En soms ging ze, zo leek het, gewoon zitten poseren. Een paar foto’s zelfs met haar voorpootje op het hart.
Ik kon niet kiezen, dus een hele serie foto’s. Klik op de galerij en bekijk de foto’s in groot vermaat. Zo leuk. Morgen weer kijken. Het verveelt niet.
Pimpel aan de pinda’s
Een, twee, drie
Hak, hak, stukje pinda
Een, twee, drie
Mjam, mjam, smul
Een, twee , drie
Fladder, frrrtt, twiet
Een, twee, drie.
Weg.