In het winterweerbericht hoor je vaak: plaatselijk glad op bruggen en viaducten. Maar ook in de tuin is het uitkijken geblazen in de winter. het hoeft niet eens te vriezen. Op donkere plekken, mos of algen op de paadjes. En helemaal riskant -bij ons in de tuin- is het bruggetje over de vijver. In de donkere maanden gaan we daar alleen zeer behoedzaam en zeer langzaam overheen. Vooral met (zweedse) klompen een heikele aangelegenheid.
Stapje voor stapjeMos en algen en blaadjes
In gedachten heb ik mijzelf al regelmatig in de vijver zien tuimelen. dat is nog nooit gebeurd, wel afentoe flink schrikken van een bijna -uitglijer.
10 jaar staat staat er nu schildblad in onze tuin. Op twee plekken aan de vijver zie je in het voorjaar de opvallende roze bloemstengels uit de wortelstokken omhoog komen, tot een halve meter hoog. En daarna komt het imposante blad. Darmera peltata. Darmera naar de 19e-eeuwse botanist Karl Darmer uit Berlijn (1843-1918). Peltata komt van pelte, het Griekse woord voor een klein leren schild. Waarschijnlijk is de naam gebruikt omdat de bladstengel aanhecht midden in het blad,min of meer de plek waar een hand een schild vast houdt.
Reusachtig blad in juniLaatste restje herfstkleur voor de ‘omval’
De soort groeit van nature langs bossige beken in het westen van de VS, zuidwest Oregon tot noordwest Californie. De plant groeit daar met bloemstengels tot 2 meter hoog, en later bladeren met stelen ook tot 2 meter.
Zo groot wordt ie bij ons niet, maar nog steeds imposant: een bladkoepel van ruime een meter. In de herfst volgen prachtige herfstkleuren, dan begint het blad te verfrommelen. Ten slotte zijgen de ingedroogde bladeren ineen en laten los van de bovengrondse rizomen.
Darmera peltata is niet de oorspronkelijke naam. Schildblad is familie van de saxifraga, en werd oorspronkelijk saxifraga peltata genoemd, in de beschrijving van de Engelse botanist George Bentham (1800-1884)
Gustav Engler (1844-1930) , een Duitse botanist reclassificeerde de plant als peltiphyllum peltatum. Daarna volgde nog een naamsverandering door een andere Duitse botanist, Andreas Voss (1857-1924), die de plant hernoemde naar darmera peltata, als eerbetoon aan Karl Darmer. Dit was in 1899. Ik heb gezocht naar een plaatje van Karl Darmer, maar niet gevonden. Wel een artikeltje over hem.
Er zijn verschillende redenen om een ‘water feature’ in je tuin te hebben.
Goed voor de vogeltjes die komen drinken
Rustiek murmelend of vrolijk klaterend geluid.
De wereld vergroten door reflecties in vlak water.
Of om te spelen.
Zie filmpje, voor alle leeftijden.
Goudveil, een mooie naam voor een bescheiden plantje. Van oorsprong een wilde plant, maar komt daar niet erg veel meer voor, alleen nog in levende hoogveengebieden. Verder is goudveil in sommige heemtuinen geplant of uitgezaaid. De plant verdwijnt uit het wild door verlaging van het waterpeil en uitbreiding van landbouwgebieden.
Goudveil of chrysoplenium behoort tot de steenbreekfamilie en groeide oorspronkelijk vooral langs bronbeken, met ijzer houdend water. Het is een schaduwplantje, dat op een goede plek groene plakaten vormt met van maart tot mei piepkleine goudgele bloempjes.
Vorig najaar heb ik een paar plukken van een dorpsgenoot gekregen en naast de vijver geplant, half in het water nu de waterstand zo hoog is. Het plantje heeft de winter prima overleeft en ik kijk uit naar de eerste bloei. De ene pluk staat aan een vijveroever waar vrij veel zon komt, de andere pluk staat op de oever waar binnenkort de grote bladeren van de darmera schaduw gaan geven.
Er zijn twee soorten goudveil en aan de doorsnee van de stengel, driehoekig of meer vierkant zou je ze kunnen herkennen. Hmm. Ik plukte een stengel en dat was vrijwel rond. Maar als ik toch met kiezen, dichter bij vierkant dan bij driehoekig. Ik houd het op paarbladig goudveil.
Poes Sprot drinkt bijna nooit water uit zijn drinkbakje binnen. Want buiten heeft ie hele grote drinkbak, met water dat zo’n lekker buiten-smaakje heeft. De vijver.
Nu de vijver zo vol is vanwege de overvloedige regenval kan het vanaf het bruggetje (1 en 2). En vanaf de kiezelrand kan het altijd.
De grote bruine vlek links midden voor de vijver op foto 1 en bovenaan op foto 3 is het bovengronds afgestorven loof van een uitbundige groep geranium endressii. Dat loof laat ik zitten voor de vogels: als ze binnenkort weer nesten gaan bouwen komen ze hier altijd enthousiast strootjes pikken. NB. ik was van plan hier ook een linkje te plaatsen naar een eerder geschreven stukje over de endressii, met wat foto’s in volle bloei. Ik heb ind e afgelopen 10 jaar van alles geschreven en laten zien van geraniums, maar nooit echt de endressii in volle bloei! Dat komt op mijn lijstje voor later dit jaar,
Overvloedige regen vannacht en vandaag tot in de middag. een millimeter of 20. Dat is te zien in de tuin. Een paar waterbeelden.
Links de vijver, in het midden (bij poes) een kanaal, en rechts bocht van een riviertje.Hoe houd ik droge pootjes, denkt PoesMeestal staat de rivier droog en is een tuinpaadjePicknicktafel met natte voeten
