Maand: maart 2016

Tuintjesdag

Tuintjes-dag is zoiets als rokjes-dag. De eerste keer in het (vroege) voorjaar, in het weekend, dat de zon schijnt, de vogeltjes fluiten, en alle mensen de tuinkriebels krijgen. Het tuincentrum wordt opeens druk bezocht en allerlei kleurige planten verwisselen van eigenaar. Primula’s, narcisjes, heel veel viooltjes.

Geweldig tuinweer dit weekend.

Ook de supermarkten doen weer mee. Bij de Jumbo staat een groot rek met bloemen- en groenten- en kruidenzaadjes. Bij de AH worden weer kruidentuintjes uitgedeeld. Die zijn erg populair. Iemand een Nijmegen maakte het wel heel bont; hij brak in bij de lokale Albert Hein, en alles wat ie meenam was: vier dozen met ‘kruidentuintjes’. Helaas voor de inbreker werd ie ingerekend door een politiehond.

handokduim

Zaterdagochtend eerst met tuinhandschoenen aan begonnen, maar in de loop van de dag werd het blote handen werk. Heerlijk, direct in de grond. Het was nog te koud om op het terras (in de schaduw) buiten te zitten, maar de tuinstoelen hebben alvast een sopje gehad. Laat het nieuwe tuinseizoen maar beginnen.

Palmboomgeranium

Uit Engeland meegenomen, zaad van de palmboomgeranium of geranium maderense. Een reusachtige geranium, die in warme streken (Madeira!) 1,5 meter hoog kan worden. Een niet winterharde geranium bij ons, dus als kuipplant te overwinteren. Zaaien in vroeg voorjaar las ik op de website van Palma Verde, dat heb ik dus nu gedaan.
Het is een driejarige: eerste jaar blad, tweede jaar enige bloei en derde jaar massieve bloei en exit. Geveerd blad, roze bloemen,  harige (plakkerige) stengeltjes.

maderensejuni2015wight

maderensejuni2015wightblad

maderensewightknop

De foto’s zijn van juni 2015, Isle of Wight, vrijwel uitgebloeid.

Blijentuin is beestjestuin

Ben weer een leuke website tegengekomen, van een tuin ergens in België, in de buurt van Overijse: de Blijentuin. Ik dacht dat dat was omdat het een tuin met of van blije mensen was. Zou ook zo maar kunnen dat de achternaam van Bart en Katy gewoon Blijentuin is…
Het blog bestaat een paar jaar, sinds 2013, en gaat vooral over beestjes in de tuin,  allerlei beestenhotels, the making of een poel, etc. Leuke verhalen, leuke foto’s, zoals deze grappige bloempot-voedertafel.

bijenhotelmei2015

En net als bij ons eigen bijenhotel, hierboven een foto van mei 2015, is bij Bart ook een specht op bezoek geweest. Alle gaatjes zijn ‘uitgeboord’, de dichtgemetselde gangetjes opengepeuterd. Bart heeft er uiteindelijk gaas voor gedaan. Misschien moet ik dat ook maar doen; dan moet dat gaas wel verder dan een spechtensnavellengte voor de houtblokken zitten.

Maranta

Sommige kamerplanten blijven bestaan. We hebben een aantal crassula’s in huis, allemaal nakomelingen van een klein plantje dat Eddy meenam toen hij op kamers ging wonen. En graslelies, zowel de bonte soort als de donkergroene, die heb ik nog van toen ik zelf thuis woonde bij mijn ouders. De vierde overlever is een tiengebodenplantje oftewel maranta. Stond vroeger thuis bij mij op het kastje in mijn (kinder) slaapkamer. Vele malen meeverhuist, een paar maal bijna overleden (verdroogd, verzopen, wortelrot, een schimmel). Ik weet niet meer hoe ik er destijds, veertig jaar geleden(!) aangekomen ben.
Het plantje staat er mooi bij. De nieuwe blaadjes komen als een soort opgerold groen sigaartje uit het hart van de plant, en bij het ontrollen worden mooie dieppaarse vlekken zichtbaar. Later verbleken de vlekken naar donkergroen.

maranta6mrt2

maranta6mrt1

maranta6mrt3

De witte bloempjes zijn niet zo bijzonder, het gaat echt om het blad. Niet in de zon zetten en nooit laten uitdrogen. Het is ook een bewegende plant: elke avond vouwt de maranta zijn blaadjes op en gaan ze omhoog staan. Daarom wordt in ie het Engels ook ‘prayer plant’ genoemd, de blaadjes opgevouwen als voor een gebed. En de tien geboden? Misschien wel van de vlekken op het blad, was me niet eerder opgevallen, maar het zijn er inderdaad meestal tien.

Dit is de maranta kerchoveana. Er is er een die nog meer verkocht wordt, maranta leuconorum, met een rood streepje. Die vind ik wat schreeuwerig, geef mij maar deze gedempte groene.

Zeer oude olijf

We hebben een olijfboom in de tuin, nou ja op het overdekte terras. Deze winter is heb niet zo koud geweest, dus de olijf is de hele winter buiten geweest. We hebben hem een jaar of tien, wel gegroeid, maar nog steeds een baby. Tenminste als je het vergelijkt met een echt hele, hele oude olijfboom. Deze foto kreeg ik toegestuurd van Carel. In Portugal, een olijf van 1770 jaar oud. Helemaal precies weten ze het niet, dus op het bordje erbij staat dat de leeftijd +/- 2% is.

olijfportugal1

olijfportugal1stam

olijfbordportugal

Op Korfoe hebben we ook hele oude olijfbomen gezien, ik dacht honderdenden jaren oud, er stond geen bordje bij. Maar een olijf kan dus ook bijna 2 duizend jaar oud zijn!

Goudveil

Goudveil, een mooie naam voor een bescheiden plantje. Van oorsprong een wilde plant, maar komt daar niet erg veel meer voor, alleen nog in levende hoogveengebieden. Verder is goudveil in sommige heemtuinen geplant of uitgezaaid.  De plant verdwijnt uit het wild door verlaging van het waterpeil en uitbreiding van landbouwgebieden.
Goudveil of chrysoplenium behoort tot de steenbreekfamilie en groeide oorspronkelijk vooral langs bronbeken, met ijzer houdend water. Het is een schaduwplantje, dat op een goede plek groene plakaten vormt met van maart tot mei piepkleine goudgele bloempjes.

goudveil20feb1

goudveil20feb2

goudveil20feb3

Vorig najaar heb ik een paar plukken van een dorpsgenoot gekregen en naast de vijver geplant, half in het water nu de waterstand zo hoog is. Het plantje heeft de winter prima overleeft en ik kijk uit naar de eerste bloei. De ene pluk staat aan een vijveroever waar vrij veel zon komt, de andere pluk staat op de oever waar binnenkort de grote bladeren van de darmera schaduw gaan geven.

Er zijn twee soorten goudveil en aan de doorsnee van de stengel, driehoekig of meer vierkant zou je ze kunnen herkennen. Hmm. Ik plukte een stengel en dat was vrijwel rond. Maar als ik toch met kiezen, dichter bij vierkant dan bij driehoekig. Ik houd het op paarbladig goudveil.

De lente

Het tromgeroffel van de aankomende lente klinkt zachtjes in de verte. Rommeldebom. Met een windvlaag klinkt het wat harder. Onmiskenbaar en steeds dichterbij. Het is langer licht, de vogels zingen steeds enthousiaster in de morgen. ’s Morgens wordt ik weer wakker van het licht in plaats van van de wekker. Gardeners World is op 4 maart weer begonnen. De bosuil van beleefdelente heeft net haar derde ei gelegd. Nog is het rustig in de vijver, voor de bruine kikkerdans losbarst.

videotuinderlusten

Het is zaterdagochtend 10 uur, buiten trekt de mist langzaam op. Met twee graden is het waterkoud.
En toch. De lente -ik voel het- komt steeds dichterbij.

Tree following 4: knobbly bits

Bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen. Wij hebben de grote wilg in de achtertuin gekozen.

It’s March 6th, light frost in the night, the day starts sunny. Our willow tree glows in the light of the low morning sun. The branches are still bare, but the willow is definitely less transparant then it was before. The buds are swelling. 

The silhouet of the crown against the blue sky is sharp. It seems like a flock of birds in the top branches, but these birds don’t move. The dark patches are some kind of knobbly bits at the end of some branches. I noticed them for the first time a few years ago in a willow a few gardens away from ours, and last year they started to appear in our willow.

What it is i don’t know. Difficult to observe from ground level, so i will look extra careful the next time a branch breaks off by the wind. It might be some kind of gal, crown gal.

willow6maart1
Willow in the sun
wilgkroon6maart2detail
No birds, but gals?
wilgdetail6mrt
Fattening buds and a knobbly bit

See also:
tree following 1
tree following 2
tree following 3