Alles in en om onze tuin
Als je een klein vogeltje bent.
En je 3-4 dagen geleden uit je ei gekropen.
Voor bewegende beelden van 5 mei: klik hier.
Hieronder is het huis waar ze wonen.
De afgebladderde groene verf aan de bovenkant van het gat is van de specht, die even kwam ‘hakken’. Kijk eens goed naar de tweede foto!
Binnin zie je drie kleine lampjes. Die zien wij en de vogeltjes niet. Maar het fototoestel wel! Het zijn infrarood ledjes van de nestkastcamera.
Vanaf de tuinbank: een 180 graden panorama van de achtertuin. Op de foto zie je een klein stukje, onder de link het hele panorama. Klik hier alleen op als je een goede internet verbinding hebt. De panorama foto is ruim 25 megabyte groot! Als je die nou een beetje uitvergroot op ipad of computer kun je een beetje rondkijken in onze tuin, zoals ie er op 7 mei 2016 bij staat.
Lang een koud voorjaar geweest, en nu schiet de temperatuur omhoog. Van de ene dag op de ander schieten de appelbomen in bloei. Met de wind erbij is de was in een mum van tijd droog. Onze (zwarte) katten zoeken weer schaduwplekjes op en de zonnebrandcreme is weer te voorschijn gehaald. Op 7 mei om 11 uur ’s avonds, na een voorstelling in het Grand Theatre, nog een drankje gedronken op de Grote Markt in Groningen. Terrasjes stampvol. Voor het eerst dit jaar zo laat nog buiten, zonder jas.
Nog maar een week geleden, nachtvorst en vochtig. De druppeltjes op de haren van de muntblaadjes in de vroege ochtend.
5 mei, hemelvaart, prachtig zomers weer, bevrijdingsfestifval in stadspark/rondom drafrenbaan Groningen, 125.000 mensen, veel muziek, prima sfeer.
Rood wit blauw alom.
Ook in de tuin rood wit blauw.
Bijdrage voor een Engelstalige site, van bomen-volgers. Het idee erachter is om 12 maanden lang 1 boom te volgen. Wij hebben de grote wilg in de achtertuin gekozen.
Our willow is yellow at the moment. Full in bloom with tens of thousands of catkins. A visual spectacle. Last Sunday, May 1st, finally we had some sun. The whole afternoon we heard hammering sounds coming from the willow. For minutes at a time, I stood under the willow, looking upwards, to see where the sound originated. Every now and then I looked at the hole where a woodpecker couple nested last year. Suddenly I saw a woodpecker INSIDE THE NESTHOLE, removing a load of saw dust from the nest. He was busy with house maintenance!
tree following 1
tree following 2
tree following 3
tree following 4
tree following 5
Verwacht op 1 of 2 mei.
De koolmeeskuikentjes.
Het is 2 mei geworden.
Nu wordt het 20 dagen heel hard werken voor Afke en Jelle
Tel mee hoeveel kuikens je ziet.
fragment 1: 6 uur ’s morgens
fragment 2: kwart voor 7
fragment 3: twee uur ’s middags
NB. Hint: er waren 8 eieren.
Ik heb mijn wagen,
volgeladen,
vol met …. allemaal plantjes
Dat kon Roland afgelopen zondag zingen. 5 kratten, een grote emmer en een plastic zak gingen in de auto mee terug van Groningen naar Utrecht. Plantjes die hier over waren, en afgelopen maanden in potjes waren gezet. Idee was om ter plekke nog wat plantjes uit te scheppen (is nu perfect seizoen), maar de auto was vol!
Na koude, gure weken in april, bracht de laatste aprildag, zondag, opeens verrassend mooi weer. Veel zon, lekker in de tuin, en ook weer buiten kunnen eten. Rondkijkend naar alle tuinpracht, kwamen de akeleien in beeld. Er is er nog niet een open, maar nog heel even……
Ook in knop al prachtig, met de subtiele overgangen van paarsachtig roze, roomwit groenig.
Iedereen kent wel het beeld van een jongeman met een bloempje in de hand, een madelief of een margriet, in ieder geval een composiet. Het bloempje wordt met aandacht geplukt. Bij elk bloemblaadje dat hij afplukt mompelt hij zachtjes, prevelt bijna. “Ze houdt van me…., ze houdt niet van me …., ze houdt van me….”. Het allerlaatste bloemblaadje is belangrijk, dat geeft aan wat ze echt vindt, daarvan is hij overtuigd. Laat het laatste bloemblaadje bij een ze-houdt-van-mij horen, hoopt hij vurig. Soms is dat zo, soms ook niet. Maar in ieder geval is het een leuk bijgeloof.
Zou het bloemblaadjes plukken ook helpen bij het beslissen over een tuinkas? Al jaren lang denk ik, zullen we er een aanschaffen?
Soms denk ik: ja leuk.
Andere keer: nee toch maar niet.
Dan weer: waarom niet?
Vervolgens: zo veel gedoe.
Ja leuk. Een kleine kas, waar de zaailingen die in het voorjaar in de bijkeuken, in de vensterbank en in de voorkamer staan een plekje kunnen vinden.
Nee toch maar niet: we hebben geen plek vrij in de tuin.
Waarom niet? Nu hebben we elke paar jaar een paar tomatenplanten die in een hoekje van het overdekte terras groeien, beschut en beschermd tegen de weersinvloeden; uit de buurt van de van alle kanten oprukkende planten in onze volle tuinen. In een kasje kunnen de tomatenplanten prima beschermd opgroeien en dan hebben we ook weer plek op het terras. Pluspunt voor een kas.
Zo veel gedoe: kas uitzoeken, stuk grond vrijmaken, als ie er staat ramen wassen…
Weet je wat, in plaats van de bloem van de jongeman, schrijf ik een verhaaltje. Dit verhaaltje. En zoals het toeval bepaalt of de jongeman uiteindelijk zijn lief krijgt, bepaalt het toeval van de loting of Juliana bij ons in de tuin komt. Of eigenlijk: wordt gebracht.
Als ik er over nadenk, we hebben wél plek. Een logische plek zelfs: de plantenparkeerplaats. Waar ik elk najaar alle losse plantjes en stekken in potten in de volle grond in graaf. Dan hoef ik ze het hele winterseizoen geen water te geven, zijn ze beter beschermd tegen bevriezen en zie ik ze in het vroege voorjaar, als ze nog onder de grond zitten niet over het hoofd. Dan weet ik namelijk: waar een potje is, is een plantje.. In het voorjaar gaan alle stekken naar een vaste plek in onze tuin of andermans tuin, en raakt de parkeerplaats weer leeg.
Als Juliana besluit dat ze van ons houdt, heeft ze daar een prima plek.
Vreemde blog? Valt wel mee.
Dit is mijn inzending voor een wedstrijd uit het tuintijdschrift Groei & Bloei. Waar je een tuinkas kunt winnen, een mooie Juliana Compact 66 kas. Mochten we winnen, dan volgen ongetwijfeld meer Julianablogjes!
Dat gebeurt niet zo vaak, een kudde schapen die door je eigen straat heen wandelt, compleet het herder en hond. Afgelopen weekend was mijn zus met familie op bezoek, en toen we richting dorps Italiaan wandeleden, zagen we in het lokale parkje afzettingen staan. Van die kleine hekjes met schikdraad. En toen mijn zus vertelde dat ze bij aankomst en stukje verderop, aan het andere uiteinde van onze straat, schapen hadden zien staan gingen we even zoeken op internet. Ja hoor, op zaterdagochtend half 11 zou de wethouder de schaapskudde in het plantsoen verwelkomen. Om kwart over 10 liepen we richting het weitje waar de schapen overnacht hadden, net op tijd om ze te zien vertrekken. De herder en kudde hadden er flink de pas in, de hond rende actief rondjes om de schapen uit de tuinen te houden (nu ja, af een toe 1 enkel klein hapje).
De kudde Drentse heideschapen gaan dit zomerseizoen het park en een aantal grote grasvelden in de wijk kort houden. Niet duurder, en ook niet goedkoper, dan het normale grasmaairegime van de gemeente, aldus de wethouder. Ziet er in ieder geval leuk uit. Voor een filmpje klik hier
