Een sprookje over de grote boze wolf en de kleine lieve geitjes.
Alleen is de wolf in dit geval een monster met stekels en zijn de geitjes de luizen op de blauwe knoop aan de rand van ons terras. Voor het eerst dat we er zoveel luizen opzien, echt langs de hele stengel. Daarmee een perfecte snackbar voor allerlei rovers die zich te goed doen aan de luizen.
Sprookjes lopen vaak goed af. In dit geval geldt dat niet voor alle luizen. Maar ja, ook deze lieveheersbeestjes larven moeten eten. En daarna veranderen deze monsters in vriendelijke kevertjes. Een wolf in schaapskleren, want ook de kevertjes eten de luizen in grote aantallen.