Zaterdagmiddag eind van de middag maakte ik een klein wandelingetje in de buurt. Lopend langs een watertje van zuid naar noord. Zon ging bijna onder in het westen, stond heel laag. Uit een ooghoek zag ik steeds beweging aan de overkant van het watertje. Gek trouwens, want daar loopt geen pad. En toch leek het steeds of daar aan de overkant iemand met me mee liep in hetzelfde tempo.
En dat was ook zo, het was mijn schaduw.