april 2017 – 't Groentje

10 kuikentjes

Toen ik 25 april s avonds via de webcam het koolmeestjes bekeek, zag ik 3 kuikens, zie filmpje. En de volgende ochtend, nul eitjes en een gewriemel in het nest van 10 kuikentjes. Afke en Wim voeren de kleintjes allebei, het broeden deed Afke alleen, overdag zit zij regelmatig op de kuikens om ze warm te houden, en ook ’s nachts blijft zij op het nest.

Ook al tel ik maar 9 snaveltjes, het zijn er 10.

Dit is het vierde jaar dat er koolmezen in deze kast broeden, en aangezien koolmezen in goede leefomstandigheden een gemiddelde leeftijd bereiken van zo’n 10 jaar, ga ik er voor het gemak van uit dat het nog steeds hetzelfde vrouwtje, Afke, is. In het eerste broedjaar is Pa koolmees verdwenen. Verder blijven koolmeespaartjes meestal 1-2 nestjes bij elkaar. Voor het gemak ga ik er van uit dat er dus elk jaar een nieuw mannetje is, dit jaar noem ik hem Wim.

Voorjaarsplantenruil 2017: tuin in het landschap

Zaterdag op een plantjesruilochtend geweest. Bij Henk en Eleen H. te H.
Ik ben Henk en Eleen al vaak tegen gekomen op allerlei plantenruilen of excursies, maar was nog nooit bij ze in de tuin geweest. Hemelsbreed een paar 100 meter bij ons vandaan. Vandaag wel, dus een mooie gelegenheid om rond te kijken.

Aan het eind van de tuin doorkijkje naar ….

… nog een deel van de tuin, later aangekocht van de buren.

Geleend landschap, over de hondsrug naar het westen kijkend.

En opzij, door het hek, naar de buren. Wat een mooi plekje.

Voorjaarsplantenruil 2017: brengen en halen

Van half 11 tot 12 zou de plantenruil zijn, dus mooi even tijd om ervoor nog een uurtje in eigen tuin rond te lopen. Wat is zo’n uur snel voorbij! Gelukkig had ik al e.e.a. klaargezet gister, en stond ook de fietskar al klaar. Gewoon volladen tot de kar vol is.

Deze keer nam ik mee: een heleboel irissen, gister een grote pol afgestoken en in losse irisstengels verdeeld, elk met hun eigen wortelgestelletje. Diverse herfstframbozen (die gingen niet zo goed deze keer), verschillende gerania, knikkend nagelkruid, kleine stipa’s, moerasspirea, bosanemoontjes, bosaardbeitjes en roodbloeiende aardbei. En nog wat pitten van de nispero, die over waren.

Mee teruggenomen:
– 1 herfstanemoon –> eerst maar even in pot aansterken
– 2 bosanemoon robinsiana van heilien tonckens (ik dacht dat ik die had, maar die van ons zijn echt paarsblauw, terwijl deze bijna wit met een blauwe vleug zijn. –> net naast buxus haagje, eerste afslag links vanaf terras richting kleinen vijver
– smalbladig longkruid
– een vinca uit west schotland, met donkerder paarse bloemen en meer stervormig, dan de gewone vinca. Van Ernst.
– 1 roze bloeiende astilbe
– 1 bermooievaarsbek
– 1 slibbladige grote kaardebol van Michiel.

Vaak kom ik dezelfde mensen tegen bij de plantenruils (Eef waar was je deze keer ?), sinds de Wilde Planten TuinKring Haren een onderdeel van het IVN is geworden komen er soms andere mensen langs, de keer een Loppersumse meneer. Hij bracht wat uitgezaaide linden mee (maar waar laat ik die), en we raakten aan de praat over bijen. Hij houdt van bijen en bijen houden van bloeiende lindes.

Terras poetsen

Ons terras ligt op het noorden en er komt ’s winters vrijwel geen zon. In het voorjaar betekent dat dat er een zwarte algen aanslag op de witachtige tegels komt. Eddy toog naar de buren om de hogedrukreiniger te lenen. Alles van het terras en spuiten maar. Na een uurtje was het terras weer bijna wit, en Eddy zijn klompen en broek nat en onder het zand.

Daarna alleen nog de tuinstoelen terug zetten en morgen wat zand over de tegels vegen, om de schoongespoelde kiertjes tussen de tegels weer te vullen.

Handbereik

Paradijs binnen handbereik.
Documentaire van Barbara den Uijl.
Uit 2016.
Over Piet Ouddolf.
Zijn tuinen, zijn ideeen, zijn uitspraken.
Veel mooie beelden.
Kleuren, vormen, beweging.
Subtiele lichtval.

Houd je -net als ik- van type Ouddolf tuinen, dan raad ik je aan de documentaire te bekijken. Mocht je de uitzending op NPO van vandaag (28 april) gemist hebben, bekijk de documentaire dan via uitzending gemist.

Een glimp in een paar screendumps hieronder.

Piet doet niet moeilijk over mengen van inheemse en niet-inheemse planten

Als ik dit zie besluit ik binnenkort een paar heleniums te gaan kopen …

Ahh, dat doet ie met de tape. Om een plantje heen. Geen verdere uitleg trouwens.

Prachtig, de boomgroep in verschillende kleuren, maar een vloeiende vorm

Veel hoge planten en paadjes om er tussen in te kunnen staan

Berber

Zuurbes of berberis vulgaris is een struikje met vervaarlijke stekels. Als prikkelstruik kom je hem vaak tegen in gemeenteperkjes. De donkerrode vorm wordt ook vaag als heg gesnoeid. Wij hebben een vrijuit groeiend exemplaar in de tuin. Ongeveer een meter hoog en nog iets breder. En nu staat ie in bloei. Als je niet oplet valt het misschien niet op, licht geel groene bloempjes. Heb je de struik vlak bij een pad staan, dan merk je het wel. Vooral als de zon schijnt. Dan wijst het gezoem van de insecten je op de bloeiende bloempjes. Juweeltjes in zacht geel. Berberis heeft ook een fraaie herfstkleur en grappige rode (en ja zure) besjes.

Leuk weetje van een Engelse website, zou best wel eens waar kunnen zijn: Linnaeus gaf de zuurbes als soortnaam berberis naar het Noord-Afrikaansenomadenvolk de berbers. Linnaeus dacht dat de plant uit Afrika kwam.
Of toch deze uitleg: De monnik Constantinus Africanus gebruikte al in de 11e eeuw de naam Berberis in zijn boek over planten. In dit geval zou de naam afkomstig zijn van ‘barbarian’; de Romeinen noemden de Germanen ook wel Barbarians.

Nispero

Naar aanleiding van een recent blogje over Portugese bomen kreeg ik de reactie van Vera uit Groningen. Over een van de bomen in dat blogje, de japanse mispel. Vera heeft een huis in Spanje en in haar tuin daar staat ook zo’n boom, in het Spaans de nispero. Aardig vruchtje, maar erg gevoelig voor beschadiging en transport. Je zult hem hier in Nederland dus niet snel vinden in de schappen van de winkels. Vera was net weer in Spanje geweest en had een bakje nispero’s meegebracht. Ik kon er een paar komen halen, en dat heb ik vanmiddag gedaan. Met instructie hoe het makkelijkst te eten. Tja en hoe omschrijf je de smaak van een onbekende vrucht. Beetje kiwi, appel, niet zo’n zoete abrikoos. Of beetje mangoachtig, volgens Eddy. Nou zoiets. Dus.

Elke vrucht heeft drie grote bruine pitten. Makkelijk te zaaien, en levert een aardige plant, volgens Vera. Ga ik proberen…

Pasen en Pinksteren op een dag

Pasen en Pinksteren vallen -per definitie- niet op 1 dag.
Of toch wel? De pinksterbloemen bloeiden dit jaar met (de late) Pasen.
Deze pinksterbloemen staan bij ons in de tuin.

Wist je trouwens dat de Engelse naam van de pinksterbloem Cuckoo-flower is? Onze koekoeksbloem heet weer anders, namelijk Red Campion (dagkoekoeksbloem) of ragged robin (echte koekoeksbloem). Wat is in een naam? What’s in a name?

Vorstgevaar voorbij?

Afgelopen week heeft het nog echt hard gevroren. Op het nieuws waren fruittelers te zien die uitgebreid hun bloeiende fruitbomen sproeiden, of manmoedig probeerden een beetje warm te houden. Soms is dat gelukt, soms ook niet. Onze pruimenbomen waren min of meer uitgebloeid, dus hopelijk voorbij de risicoperiode. De appelbomen stonden net vol in knop, foto 1 is van donderdag 20 april, maar de knoppen waren nog wel dicht. Misschien geeft dat net voldoende bescherming. De 2e foto is van zaterdag 22 april, de bloesems gaan open (en de vorst is even weg). We zullen het zien, aan de appeloogst later dit jaar.

Het echte krentenboompje

Een paar weken terug liet ik een mooie bloesemfoto zien, waarbij ik aangaf dat dat een krentenboompje was.
Mis!
Was een prunus, blijkt nu. Hieronder zie je een foto van een de bloemen van het echte krentenboompje. Veel witter, en ook wat langere, iets meer flodderige bloemblaadjes.

Als je in april met de trein door het Drentse landschap rijdt is zie je overal de witte wolken van bloeiende krentenboompjes langs de bosranden. Vooral in Drente en Overijssel staan ze in de natuur, verwilderd van in de 17e en 18e eeuw ingevoerde exemplaren. In steden staan ze in parken, plantsoenen en tuinen. DE rest van het jaar vallen de krentenboompjes niet zo op, totdat ze in de herfst weer mooi oranje geel kleuren.

Weetjes

De Amelanchier lamarckii was inheems in Noord-Amerika. Ik las ergens dat de krentenboom daar niet meer voorkomt. Huh? Hoezo niet? Dat stond er niet bij.
Favoriete grond: licht vochtige zand- en zure grond.
Maximaal 10 meter hoog, meestal kleiner, een brede struik. Eigenlijk is krentenstruik een betere naam.
Vogels zijn dol opd e vruchtjes, in de nazomer.
Snoeien: af en toe, na de bloei worden gesnoeid om meer licht in de struik te brengen.