Het boek heet: Elizabeth en haar Duitse tuin, uit 1898, geschreven door Elizabeth von Arnim (1866-1941).
Volgens de boekenflap: Een sfeervol portret van de jaren die Elizabeth met haar eerste echtgenoot graaf von Arnim, doorbracht op Nassenheide, het landgoed van de familie in Pommeren. Er is zelfs een Elizabeth von Arnim Society.
Het boek heb ik vorig jaar al geleend van Jitske, en toen in de winter gelezen. Het is in dagboekvorm geschreven. Hieronder een citaat uit het boek, dat ik al in een conceptblogje opnam op 6november 2016. Met de bedoeling om het stukje rond 18 april van dit jaar dan te publiceren. Het is ietsje later, maar door het koude voorjaar klopt de timing wel ongeveer.
18 april: sinds Irais en Minora weg zijn, heb ik het zo druk gehad dat ik bijna niet kan geloven dat het al lente is, en dat de tuin al haastig haar groene bloemetjesonderjurk aantrekt, alleen haar onderjurk voorlopig, want hoewel het kreupelhout een sprookjesland is van tere blaadjes, zijn de bomen erboven nog helemaal kaal.
