Alles in en om onze tuin
Achterin de tuin en onder de heg zijn de sneeuwklokjes nog niet open. Wel volop witte bloempjes, de meest nog rechtop, een enkeling al omlaag geknikt. Nu de vorst weer bijna over is zal het niet lang meer duren voor ze open gaan. Feest, op een zonnige winterdag.
Dit drietal staat in de voortuin, op het zuiden, tegen een bakstenen muurtje. Het zal niet lang meer duren
Dit is het jaargetijde van de rode kornoelje. Geen blad aan de struiken, kale takken. Daar gaat het net om, de kale takken van deze struiken. De jonge takken zijn glanzend donkerrood. Helemaal mooi als ze op een plek in de tuin staan, waar ze vrij staan en waar de lage winterzon lang kan schijnen.
In onze tuin hebben we er een paar die niet helemaal vrij staan. De ene zie je niet meer, is een klimroos doorheen gegroeid. De ander staat een beetje verstopt bij een boom, en niet zichtbaar vanuit de woonkamer waar we in de winter vaak zijn. Zou het een idee zijn een nieuw struik in de zijtuin te zetten, direct in het zicht vanuit de bank. En dan elke 2-3 jaar goed snoeien, dan wordt de struik niet te groot en blijft mooi rood. Makkelijk te stekken trouwens: men neme een stuk van een jonge tak, snijde hem af onder een knoop, en duwe hem in de grond.
Kornoelje komt ook voor in het (park) landschap in Nederland, vaak de gele kornoelje, maar ook de rode. Daar groeien ze uit tot struiken van een meter of 2-3 hoog, als ze ruimte hebben ook als groep, via afleggers.
Vanmiddag was er in Hortus Haren een sneeuwklokjesrondleiding. Leuk! Behalve dat ik niet goed op het tijdstip had gelet. Om kwart voor 2 wandelden we thuis weg, en toen we tegen 2 uur de hortus inliepen kwamen we de groep-met-rondleidster tegen. Ze waren net klaar !
Maar daarom niet getreurd, het hemdje opgebeurd, en vrolijk rondgesprongen. We gingen zelf op sneeuwklokjestocht. Geen velden vol, zoal bij sommige landgoederen, maar her en der een plukje, en op sommige plekken wat meer. De precieze namen zul je er zelf bij moeten verzinnen.
Wie herkent deze bloem?
Tip: Foto is van vandaag.
Rust in de tuin, want het is winter. Na een paar dagen vorst met overdag zon, zijn er nog een paar snippers sneeuw te zien. In de schaduw van een schuur, in de richels van de dakpannen. Met de bus naar Annen op vrijdagochtend, ga ik. Buiten het dorp door het open gebied waar de wind snijdt, loop ik.
Na de wandeling.
Welkom, kom binnen, koffie.
Fauteuils voor het raam.
Goed gesprek, over toen
en nu. Over nu en straks.
Blik over de tuin.
In de tuin bloeit nog niet zo veel begin februari.
Binnen kom ik bij het opruimen een borduursel van mijn moeder tegen van bloeiende bloemen. Een daarvan deze met anemoontjes.
In april, mei zijn ze weer te koop bij de bloemist. Meestal de anemone coronaria. Als knolletje een onooglijk bruin, hoekig ‘dingetje’. Als je ze voor het eerst ziet best lastig om te bepalen welke kant de bovenkant is….
Ze komen voor in diverse kleuren, de mooiste vind ik de intense rode en de diep warm paarse. Met een opvallend zwart hart en meeldraden.
Van nature groeien ze in het oostelijke middellandse zee gebied. Ik heb ze wel eens proberen te planten, maar niet met heel veel succes. Te nat en te weinig zon, denk ik. Misschien nog een keer proberen in volle zon en droge plek?
Al googelend kwam ik een prachtige foto tegen van Zachi Evenor Adembenemend. Als je op de link klikt en na het bekijken van de foto op het pijltje naar rechts, zie je een filmpje en nog veel meer foto’s.
Na de koffie vanmorgen nog eventjes de tuin in. De zon scheen, de tuin had nog een fijn wit laagje hageltjes. Op de vijver lag nog een vliesje ijs, en aan de overkant van de vijver zat buurtpoes Suzanne.
Paar jaar terug schreef ik een stukje over wilde bijen.
Met mooie namen.
Vandaag een paar tips over fijne bijenplekjes.
Om te wonen, te schuilen, te overwinteren.
Tip 1. Laat in het najaar een stukje hoog gras staan in de tuin en maai het niet voor juni het daaropvolgende jaar. Perfecte overwinterplek voor poppen, rupsen en ook vlinders. Je kunt ook elk jaar een ander stukje hoog laten worden.
Tip 2. Laat bundels oude bramenstengels staan, of bind ze in een bosje. De holle stengels zijn mooie schuilplaatsen.
Tip 3. Zet een homp vochtige klein in een bakje water (om de klei vochtig te houden) op een verstopt plekje in de tuin. Als bouwmateriaal voor de metselbijen.
Tip 4. Een homp/dikke schijf van een boomstam kan prima als bijenhotel gebruikt worden. Neem een schijf van goed 20 cm boomstam, en boor gaten aan de kopse kant. Niet helemaal doorboren, maar de achterkant van elk gat dichtlaten. Zorg dat de gangetjes splintervrij zijn. Helemaal ideaal is als je het stuk boomstam een smalle taartpunt kunt verwijderen, hoorde ik ooit. Dan werkt het hout minder en krijg je minder last van scheuren overal dwars doorheen.
Tip 5. Als je nog een oude zandbak hebt, van kinderen of kleinkinderen, dan deze tip. Maak steile randen/ wanden van zo’n 2o cm hoog, gericht op het zuiden. Voor je het weet heb je daar zandbijtjes en pluimvoetbijtjes in.
Advies:
kijk eerst goed naar dit schilderij,
en bedenk er je eigen verhaal bij.
Wat roept het bij je op?
Wat zie je er voor een betekenis in?
Lees dan pas verder.
Heb je goed gekeken?
Dat vind ik zo leuk als je in een museum komt. Eerst van een afstandje een schilderij of beeld bekijken, voordat je het tekstbordje erbij gaat lezen. Met de headsets en apps die je steeds vaker in musea hebt, lukt dat niet altijd meer. Soms beginnen die al te ‘vertellen’ als je in de buurt van het schilderij komt.
Deze kip in de duinen hangt nu in het Groninger Museum. Als je uit een van de zalen komt en net de hoek op komt zie je het als eerst. Bij mij en veel andere bezoekers: een glimlach. Dan wat dichter bij en goed kijken. Vreemd ook, de combinatie van kip en zee, surrealistisch bijna. Kip uitkijkend over de zee. Wacht de kip op iemand? Een visserslied komt in me op. ” Als de klok van Arnemuiden, welkom thuis voor ons gaat luiden….” .
Of kijkt de kip verlangend uit over de zee, naar onbekende landen, ver weg, buiten de grenzen van zijn (ei)land?
Is de kip verdwaald of is dit gewoon haar achtertuin?
Je kunt er van alles bij bedenken.
Nog een stapje dichterbij.
Ik lees het bordje:
Het is een schilderij van Sierd Dallinga.
Geschilderd in 1988.
De titel is ” Huiswaarts”.
In 2016 aangeschaft door het Groninger Museum. In de krantenberichten uit die tijd wordt ze ook wel de ‘Heroische Kip’ genoemd. Misschien is haar naam wel Odissea….
Als ik op de website van Siert Dallinga (1954) kijk, wordt ik getroffen door een ander schilderij: end of an era uit 2012. Wat is het verhaal hier achter?
Zaterdagochtend werd het toch nog even winter.
De vroege ochtendregen hield op met tikken op het dakraam.
Was sneeuw geworden. Onhoorbaar.
Na een uur, na twee uur, lag er een wit laagje over de wereld.
Even maar.
Kort winter.
