Druiven in overvloed, dit jaar. Zoveel dat we er niet tegen aan kunnen eten. Steeds een kilootje plukken om zo op te smikkelen. Al heel wat aan buren en dorpsgenoten meegegeven. Druivensap gemaakt, heerlijk in de kefir ’s morgens. Opgeleukt met een paar druifjes. Leuke van druiven is dat ze -als je ze aan de struik laat zitten- heel lang goed blijven.
Onze druiven hangen over de pergola vlakbij de deur. De spreeuwen vinden dat meestal te eng. Maar vorige week begonnen ze omtrekkende bewegingen te maken, en boven de druiven te cirkelen. Een paar keer wegjagen ging prima, maar nu ze het eenmaal wisten….
Toen bedachten we de truc-met-de-plu. Grote paraplu over (een deel) van de druiven heen. En als aanvulling nog twee wapperende gele plastic pedaalemmerzakjes. Daar hadden de spreeuwen niet van terug. We hebben ze niet meer in de druiven gezien.
Dus de komende weken eten we nog eigen druiven, in kleine porties. Herinnering aan een prachtige zomer.