Als ik ’s avonds na het tandenpoetsen nog even alle lichten uitdoe in de kamer is heel vaak het buitenlicht aangefloept. Zo’n felle ledlamp met bewegingsmelder, die dan een paar minuten aanblijft. In het donker binnen loop ik naar de deur om te kijken of ik nog kan zien wie de beweging heeft gemaakt. Meestal zie ik niks.
Maar gisteravond wel. Suzanne, de poes van een paar huizen verder op zit hier heel vaak in de tuin en keek mij verwachtingsvol aan. Tegenover haar een grote egel. Egels zien slecht, maar ruiken prima. Met een boogje liep de egel om Suzanne heen en verdween in het donker. Suzanne bleef me aankijken.
