We zijn bijna rond met de zuidelijke tak van de Pronkjewailwandeltocht door de provincie Groningen. Omdat het weekend zo’n hoge temperatuur was voorspeld, zijn we vrijdag gaan wandelen. Van Sellingen naar Ter Apel. Eerst met de bus naar Stadskanaal, en dan met een buurtbus, gerund door vrijwiligers naar Sellingen.
Heel ander weer dan begin mei, toen we met vrienden van Wedde naar Sellingen wandelden. Toen was het opeens koud en hadden we de winterjassen weer aan. Nu aangenaam warm, zonnig met af en toe wat sluierbewolking. Het natuurgebied rond de beek de Ruiten Aa is prachtig, en er wordt nog tot 2020 gewerkt aan het verfraaien van het landschap, oa weer meanders terug brengen in de beek. Maar ook het rechtgetrokken Ruiten Aa kanaal, heeft inmiddels weer natuurlijke oevers en ziet er fraai uit. Een prachtig wandel en fietsgebied, wel een eindje weg, zo helemaal in het (noord) oosten van het land, tegen de Duitse grens aan.
Ter Apel was het eindpunt van deze etappe, en we wandelden nog even een rondje om het oude klooster heen. Lang geleden ben ik er eens met mijn ouders geweest, ik herinner me de kloostergang, overdekt met zuilen, rondom de vierkante kruidentuin. Deze keer gingen we niet naar binnen, maar door een glazen vleugel aan een van de zijden van de tuin, konden we een indruk krijgen van de tuin.
